Thailand - the last episode (for now)‏

Door: Reau

Geplaatst op Jun 19, 2010

Onder deze code waren ze weer op Schiphol geland. Bij het afhalen van de bagage stond ook het driehoekige pakket op de band. Ze waren tot in hun vingertoppen gespannen. Voornamelijk van opwinding. "Stomme honden!", dacht hij bij zichzelf. Het Thaise zitkussen was namelijk geheel met Birmaanse bewerkte hennep gevuld. Toen hij dacht dat de douane-honden dit niet eens opgemerkt hadden, realiseerde hij zich dat hij niet te vroeg moest juichen; ze moesten de douane nog door.

Met de rugzakken omgehangen en het driehoekige pakket in de hand liepen ze naar de douane post waarachter zich Nederland bevond. Een beambte keek naar haar en vervolgens ving zijn blik de grote plastic zak met driehoekige omvang. Spontaan begonnen zijn oksels vochtig te worden. "Iets aan te geven?", vroeg de beambte beleefd. Hij schudde van nee. Zij antwoordde negatief en wierp de beambte een charmante glimlach toe. "Mag ik jullie bagage even checken?", vroeg de beambte, nog steeds op beleefde toon. Nu werden ook zweetdruppels op zijn voorhoofd zichtbaar. "Ze hadden natuurlijk allang van beneden, of misschien zelfs vanuit Bangkok, doorgekregen dat dit verdachte pakket aanwezig was. Nu er iemand bezit van had genomen, zou het een makkie zijn om hem of haar in te rekenen.

Ze legden hun rugzakken en het kussen in de plastic zak op een band die alles door een scanner voerde. De langste 2 minuten van hun leven volgden. De eerste rugzak ging erin, bleef daar enkele seconden en kwam weer terug. Vervolgens ging hij er weer in en kwam er aan de andere kant uit. Hij moest even lachen. Bij het zien van dit schouwspel dacht hij "acht gulden zestig". Zo'n flessenbon kwam er namelijk altijd uit als je een leeg kratje aan het emballageapparaat van appie voerde. "Grappig", dacht hij. "Vierentwintig flesjes bier in een krat en vierentwintig uren in een dag. Toeval?" De tweede rugzak ging er op dezelfde manier doorheen. "Hoeveel gedachtenkronkels zouden je hersenen eigenlijk in een minuut maken?" Zijn adem en gedachten stokten. De driehoek was aan de beurt. Met haar mouw veegde zij z'n voorhoofd af.

Uiteindelijk werd de spanning verbroken door een simpel "okee". Dit waren de twee meest fantastische lettergrepen die op dat moment waar dan ook ter wereld werden uitgesproken.

Vanaf nu konden zij hun plannen voortzetten. Vriendje Giel Beelen had zich aan z'n woord gehouden en had ervoor gezorgd dat hij nu legitiem bij Veronica, of wat daaruit zou voortvloeien, aan de slag kon gaan. Het vacuum, dat daardoor bij 3FM was ontstaan, was tijdelijk opgevuld maar ze wisten dat Paul met z'n handen in z'n haar zat. Binnenkort zou hij de volgende stap zetten. "Radiomaker", dacht hij en moest grinniken.

Zij zou nog even in IKEA-pas in het gareel blijven lopen. Ze moesten nog enige tijd net zo omzichtig als onopvallend te werk blijven gaan. Nog een paar van zulke reisjes en dan zou de buit binnen zijn. De toekomst zou nog veel brengen. Zoveel was zeker.

-+-+-+ E I N D E +-+-+-