Verslaving?

Door: Lola

Geplaatst op Dec 18, 2009

Samen zijn we de bindende factor. Wij begrijpen elkaar. Op een site als reisreporter.nl neemt het wij-gevoel al gauw de overhand. Of we nou gek zijn op fotografie, op het geven en ontvangen van tips of het lezen of schrijven van blogs. Onze grote gemene delers zijn nu eenmaal onze passie voor reizen, het tonen van onze ervaringen en het toejuichen en uiten van waarderingen voor onze bijdragen, in welke vorm dan ook.

Is hier sprake van een verslaving onder de wereldreizigers pur sang? En zo ja, komen wij daar ook publiekelijk voor uit? Met deze vragen realiseer ik me gelijk dat ik 'ons' met goed fatsoen niet langer over één kam mag scheren. Tijd voor wat zelfreflectie dus. Even dit wij-gevoel laten varen en kijken naar wat het bij mij als individu losmaakt. Laat ik de afgelopen weken als voorbeeld nemen. Ik heb voor de verandering niet veel sociale gebeurtenissen gepland. Geen knusse feestjes en geen Bourgondische taferelen rond de eettafel. Er zit bovendien opzienbarend weinig drinkgelach in de pijpleiding.

Op een willekeurige avond nestel ik me lekker op de bank met mijn twee poezen. Laptopje op schoot, biertje op tafel. En ik duik in de wereld die reisreporter heet. Ik ben nu al meer dan twee jaar lid van de site, maar heb daar tot dusverre niet zoveel mee gedaan. Zo af en toe een plaatste ik blog, een tip of een foto. Tussendoor ben ik nog een half jaar op reis geweest naar Zuid-Amerika. Deze bewuste avond begint echter met het uploaden van een drietal foto's. Met alle gevolgen van dien...

Eens kijken of er al iemand heeft gereageerd. Hoe doen de andere foto's het ten opzichte van de mijne? Jeetje, wat zijn het er veel! Wauw, die heeft een schitterende foto geplaatst, zeg! Gauw waarderen en reageren! Mijn e-mail geeft al snel aan dat er nieuwe berichten zijn. Ik ontvang drie Columbus-berichten onder elkaar: 'Er is een nieuwe reactie geplaatst bij je foto. Klik hier om deze reactie te lezen'. De spanning stijgt als de pagina in een nieuw venster opent. Nee maar, vijf sterren! Ik maak daadwerkelijk deel uit van het spel!

Ik lees de commentaren en geniet zo van de positieve reacties, dat ik direct een bedankje plaats op de profielen van de reisreporters. Op welk profiel ik ook beland, overal lees ik oprechte, aardige berichten van andere reisreporters. Wat leuk, al die sportiviteit en bedrijvigheid! Dit spoort aan tot nader onderzoek. En hoewel ik van nature meer ingesteld ben op het tekstuele dan het visuele, merk ik tot mijn verbazing dat ik er binnen afzienbare tijd in verstrikt raak. Als ik me eenmaal focus op iets dat me boeit, bijt ik me er volledig in vast. Op zich niets nieuws, maar bij foto's heb ik dat nooit eerder zo sterk gehad.

En vanaf dat moment bekijk ik dus uur na uur, dag na dag en week na week de nieuwste en de beste foto's. Vol enthousiasme plaats ik er mijn waarderingen en reacties bij. Tussendoor lees en schrijf ik tips en blogs en ben ik continu bezig alle berichtjes die ik ontvang te beantwoorden. Ik heb even erg weinig tijd noch oog meer voor mijn naaste omgeving. Mijn partner vraagt op een gegeven moment zelfs of het wel goed met me gaat en of ik het geluid van mijn laptop misschien zou willen uitzetten. De piepjes bij de binnenkomende mails in mijn uitpuilende inbox beginnen hem enigszins te storen...

Ja, ik geef het ruiterlijk toe: ik ben op slag verslaafd. Verslaafd aan alles wat menselijk lijkt te zijn. Aan het speuren, het verwonderen en het uiten van alles wat je hart je ingeeft. Aan het delen van passies. Aan het erkennen van andermans talenten en het bijdragen aan de stimulans om die te blijven benutten en uiten. Aan de herkenning. Aan het geven en krijgen van complimenten. Zelfs aan opbouwende kritiek. Maar bovenal ben ik verslaafd aan de bindende factor van reisreporter.nl. Het 'wij-gevoel' dat me gewoonlijk ietwat kromme tenen bezorgt, maar me nu al veel te lang van de straat houdt.

Ik wens jullie allemaal een prachtige kerst en een waanzinnig mooi 2010 vol nieuwe, enerverende reisavonturen! Dat jullie wederom maar met veel spectaculaire foto's, tips en verhalen mogen terugkomen. Alhoewel... ;-)