We logeren in Butuceni, een dorpje dat diep verscholen in een door de rivier Raut uitgesleten vallei ligt. Het dorp staat bekend als agri resort, we slapen in kleine huisjes op een verhoging die vroeger als kachel dienst deed. Het leven is hier heel gemoedelijk, de tijd lijkt hier stil te staan.

Vanuit Butuceni lopen we in een kwartier naar Orheiul Vechi (Oud Orhei), waar we een grotklooster gaan bezoeken. Een toren geeft toegang tot het klooster, dat in de kalkstenen wand hoog boven de rivier is uitgehouwen. Langs een donkere trap dalen we af naar de grot en komen in een ondergronds kerkje terecht waar deze eenzelvige monnik gewoon zijn gang gaat. Ik heb natuurlijk mijn hoofddoek om, daar let de monnik wel op.

Vanuit het kerkje kom je op een natuurlijk terras op een klif, van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de omliggende streek en de rivier Raut. In de wand achter mij zijn muntjes gestoken, waarschijnlijk om zegen te vragen. Een jongetje probeert de muntjes eruit te peuteren, maar dat levert hem een strenge blik op.

Er zijn meer grotten in de steile wand, maar om die te bereiken heb je klimgereedschap nodig. Het grotcomplex is in de 13e eeuw gegraven door orthodoxe monniken. Het werd bewoond tot de 18e eeuw. Pas in 1996 kwamen wat monniken terug naar deze afgelegen plek, waaronder dus deze kluizenaar.