In Butuceni kabbelt het leven rustig voort. De bevolking is niet rijk, maar er is genoeg te eten in dit vruchtbare gebied, waar iedereen een lapje grond heeft om het een en ander te verbouwen. Daarnaast leeft men van het toerisme in dit eco resort dichtbij een van de beroemdste archeologische vindplaatsen: Orheiul Vechi. Vanuit het dorp loop je er in een kwartiertje naartoe.
Het archeologische complex bestaat uit een stuk land met een paar dorpen en historische monumenten. Vanaf een klif (foto) kijk je uit op de rivier Raut, die zich als een hoefijzer vormt tussen de dorpen Trebujeni en Butuceni. Al 40.000 jaar wordt dit gebied bewoond en hebben Daciërs, Mongolen en Tartaren er hun sporen achtergelaten. Je ziet hier de geschiedenis vanaf de prehistorie tot aan de middeleeuwen tot leven komen.
De grotkerk, die in een van de kliffen is uitgehouwen, dateert zelfs uit de 13e eeuw en herbergt een kapel, een terras dat uitkijkt over de rivier en meerdere stenen nissen die voorheen een slaapplaats boden aan 13 monniken.
Ramen zijn er niet. Als sinds de 13e eeuw fungeert de kapel bovenop als kerk voor de omliggende dorpen, wat vooral in de winters een koude aangelegenheid moet zijn. Je wordt in het kerkje ontvangen door een eenzelvige monnik, die gewoon zijn gang gaat, maar goed in de gaten houdt of je je netjes gedraagt.
Achter mij loop je naar het museum en de opgravingen, die veel door schoolklassen op excursie bezocht worden. Buitenlandse toeristen zie je hier nauwelijks.