Mijn reizen naar Kroatië 1

Door: Malosvinja

Geplaatst op Feb 6, 2014

Kroatië is het land waar ik twee keer per jaar naar toe ga, in het voorjaar twee weken en in het najaar een week. Dit doe ik al vanaf 1995 vlak nadat de burgeroorlog in dit land was afgelopen.
In plaats van naar de mooie kust te gaan, vertrekken wij naar het binnenland, naar de provincie Oost Slavonië het grensgebied tussen Servië en Kroatië.
De eerste jaren verbleven wij in motel Gem aan de rand van de stad Vinkovci dat later verbouwd werd tot een hotel.
Daarna een aantal jaren in het centrum in hotel Slavonia en sinds zeven jaar hebben we het geluk om te kunnen verblijven in een huisje in het dorp Ilaca zo'n 40 km. van de stad Vinkovci en 25 van de stad Vukovar.
Het motel en de hotels waren eenvoudig maar schoon
Oost Slavonië heeft een schitterend landschap, glooiend met de rivieren de Sava, Drava, Vuka, Dunav en Bosut die door het landschap slingeren.
Er liggen helaas nog steeds veel mijnen waar doormiddel van borden voor wordt gewaarschuwd. Zelfs zoveel jaar na de oorlog wordt gezegd niet zomaar een veld of een bos in te lopen zonder iemand bij je die ter plaatse bekend is.
In de oorlog zijn vele traditionele huizen beschadigd of zelfs vernietigd. Wij hebben het geluk om nog in een redelijk traditioneel huis te verblijven hetzij met wel wat meer moderne middelen zoals electriciteit en stromend water.
Voor ons huisje is nog een originele bunar, een waterput waar het heerlijkste water uit komt.
Ook in het centrum van het dorp staat een waterput waar bewoners regelmatig water komen putten.
Tegenover ons huisje staat een kapel die neergezet is voor Maria. De bewoners, die overwegend katholiek zijn, geloven dat Maria ooit in Ilaca is verschenen en hebben deze kapel voor haar gebouwd. Tijdens de oorlog was hij zwaar beschadigd maar de bewoners van het dorp hebben hem gezamenlijk weer in ere hersteld. Op 15 augustus komen vele pelgrims naar dit kleine dorp om hier het feest van Maria te vieren.
Het voordeel van het verblijf in een eigen huisje is dat je gemakkelijk contact maakt met de bevolking.
Onze ervaring is dat de bevolking van Kroatië een gastvrij volk is. Ze proberen altijd contact met je te maken, ook al weten ze niet wie je bent en wat je komt doen. Ze vragen waar je vandaan komt en proberen om je zo veel mogelijk te helpen. Veel oudere mensen spreken alleen het Kroatisch maar de jongere mensen zijn ook het Engels en Duits machtig. Ze zullen altijd proberen om je te begrijpen.
Op veel sites lezen we dat er veel zeevis gegeten wordt in Kroatië. In het gebied waar wij verblijven is dat echter een heel ander verhaal. Om de vis van de kust naar het binnenland te transporten is tijd nodig en dat kost geld. Daardoor is de prijs van vis te duur voor veel bewoners. Het wordt er wel gegeten maar in veel mindere mate. Wel vangt men zoetwatervis die gegeten wordt en ook de bekende vissoep die in een heksenketel buiten gemaakt wordt is bij veel mensen bekend. Echter traditioneel in Oost Slavonië is de bekende kulen, prsut schotel met kaas en stukjes spek die een gast vaak voorgeschoteld krijgt bij een familie. De laatste jaren komen er ook steeds meer restaurants in de grotere steden waar men heerlijk kan eten voor weinig geld.
Mijn favoriete restaurans zijn de stari toren in Vukovar en Lamut in Vinkovci.
In de kleinere dorpjes zijn vaak ook koffie bars waar je ook een broodje cevapci kan eten. Een aanrader.
Voorlopig hou ik het even bij dit verhaal, binnenkort komt deel 2.