Wat is de wereld soms klein....

Door: ALopezBlanco

Geplaatst op Jan 17, 2016

De wereld is groot, zoveel plekken om nog naar toe te reizen en te ontdekken. Er zijn echter ook wel eens moment dat deze grote wereld opeens heel klein is.

Je bent lekker aan het vakantievieren ver van Nederland de enige bekende is je wederhelft die je graag meeneemt op vakantie :-)

Kroatië een dag in september 2015

In de ochtend brachten we een bezoek aan het Sokolarski Centre, een roofvogelopvangcentrum, in de buurt van Šibenik . Wederom een goede tip van de Lonely Planet (er waren er een aantal deze vakantie). Thank you!

Toen we aankwamen konden we aanschuiven bij de tour die net bezig was. Dat was voor ons 2-tjes en nog 2 andere bezoekers. Na 5 minuten werd het een privétour want de 2 andere bezoekers vonden het niets meer nadat er een dood kuikentje gevoerd werd aan Mordechai de uil.
De jongeman die de uitleg gaf was erg onderhoudend en gaf goede uitleg over Mordechai en later Charley de valk.
Ik ben geen held met vogels, ik vind het maar niets dat gefladder bij mijn hoofd :-( . Wim heeft ze allebei vastgehouden en gevoerd.

We hebben oa geleerd dat je een uil niet met je hand maar met je hoofd moet benaderen (ik zal geen van beide doen!). Bij de valk kon je terwijl hij at je hand op het kuiken leggen en hij pikte netjes langs je hand heen (uiteraard heeft deze held ook dat niet geprobeerd :-) )

Een valk heeft naast een heel goed zicht ook een bijzonder goed gehoor. Hij ziet bijv. in slowmotion zodat hij een zwakke prooi kan ontdekken en isoleren en hij kan zich met zijn gehoor op een vierkante meter land concentreren en het afbakenen zodat hij niets van de omgevingsgeluiden hoort. Fantastisch toch?!?

Met de grote houten vogel bij de ingang van de opvang durfde ik wel op de foto. Die hield zich wel rustig :-)

Het volgende op het dagprogramma was de historische stad Šibenik in het hart van Dalmatië. Hoogtepunt is de Sint-Jacobuskathedraal, het architectonisch meesterwerk van de twee grote kunstenaars van Dalmatië, Juraj de Dalmatiër (whats in a name!) en Nicolaas de Florentijn.
Het was zeker een meesterwerk! Ik vind een kerk of oud gebouw vaak mooi maar heb meestal niet het geduld om er echt lang en gedetailleerd naar te kijken. Bij dit gebouw wel! Veel mooie en leuke details op de gevel.

Door de leuke nauwe Middeleeuwse straatjes omhoog geklommen naar het St-Michaëls fort waar we een schitterend uitzicht hadden.

Weer terug naar beneden.

‘Hoe zullen we gaan door het steegje rechtdoor of naar rechts?’ vroeg ik aan Wim.
Het werd rechts.
Ik kijk een man aan die ons tegemoet liep die verdomd veel op een collega van ons leek. Nou hij leek er niet alleen op, hij was het ook!! Nou, niet te geloven toch? We moesten wel allebei twee keer kijken zo van ‘jou ken ik toch, maar niet in deze omgeving’. Hilarisch!

Na een kort gezellig moment allebei onze eigen weg weer vervolgd. Nog even op een terrasje gezeten en nagedacht over het toevallige moment, hadden we rechtdoor gelopen hadden we elkaar niet gezien.
Wat een toeval en wat is de wereld soms toch klein!