Have a nice light "Venetie"
Venetië
Italië
Belin-en-nikon
Have a nice light "Venetie"
Turend spiek ik op mijn wekker om te kijken hoe laat het is. Eindelijk het is 03:00, we kunnen opstaan. Ik lig al zeker twee uur te woelen in mijn bed, kan niet wachten om op mijn vakantie bestemming aan te komen. Alles is geregeld voor een weekendje Venetië met mijn man. Onze twee jongste kinderen gaan bij onze ouders logeren, onze oudste is oud genoeg om op zichzelf te zorgen, dus die blijft thuis. De tassen zijn ingepakt en de planning voor ons weekendje is klaar.
Zo… we kunnen vertrekken.
We komen aan op de luchthaven van Marco Polo Italie. Onze reis verloopt goed. Doordat we alleen handbagage hebben kunnen we direct doorlopen naar het loket van ACTV waar wij een buskaart naar Piazzale Roma en een 3 daagse Vaporetto kaart aanschaffen. Buiten aangekomen staat de grote blauwe shuttlebus klaar voor vertrek. Tot nu toe een top planning.
Aangekomen bij Piazzale Roma Venetië. We stappen uit de bus en kijken een beetje bedenkelijk om ons heen. Het is best druk met auto- en busverkeer.
En nu… Gelukkig had ik thuis al de kaart van Venetië bestudeerd en we begonnen onze zoektocht naar het Hotel Allogi Al Gallo, Calle Del Forno 88 - S.Corse.
Binnen negen minuten waren wij daar aangekomen.
Buongiorno, zeg ik op mijn beste Italiaans. We checken in maar kunnen nog niet naar onze kamer. We zijn te vroeg. Dat geeft niet, de bagages kunnen bij de receptie blijven en wij kunnen alvast de stad verkennen beginnende met de wijk Castello.
Met diverse plattegronden in de hand gaan wij op stap. Het lijkt wel een speurtocht, op iedere hoek staan we op de kaart te kijken of we nog goed lopen. Toch wel even wennen zoveel steegjes en bruggetjes, voor je het weet heb je de verkeerde afslag. Nou is verdwalen in Venetië geen crime, maar toch.
Tijdens onze wandeling komen we langs een winkel waar ze Venetiaanse maskers verkopen “ Tragicomica” in de straat Calle dei Nomboli. We stappen naar binnen en bewonderen de handgemaakte maskers, wat een kunstwerken. We zetten onze wandeling voort, gaan langs Carlo Goldoni’s House en wandelen zo door tot de Rialtobrug. Daar genieten we even van het uitzicht. Ja even… want al dit moois moet even plaats maken voor een volgende check op de kaart. Welk steegje moeten we nu hebben?
Op zoek naar Libreria “ Acqua Alta” in de straat Calle Longa Santa Maria Formosa, daar staat het leukste boekwinkeltje dat ik ooit heb gezien, ik ben zo blij dat we het hebben kunnen vinden. De eigenaar is druk in gesprek met een klant, in het Frans. Eigenaardig, dat die man die taal zo goed beheerst, maar ja waarom ook niet.
Onze volgende stop is Rosa Salva dicht bij Santi Giovanni. We hebben aardig trek gekregen en ik heb bergrepen dat je bij hun lekker kan lunchen dus besloten we de patisserie zaak binnen te stappen. Al snel kwam ik erachter dat communiceren een stuk lastiger zou worden. Na een vriendelijk begroeting zei de jonge dame me iets in het Italiaans.
Ja en toen gebeurde het… Klapte helemaal dicht, staarde haar aan en kon even niets meer zeggen. Italiaans spreek ik niet, dus Belin zeg iets in het Engels.
Gelukkig kwamen er wat woorden uit mijn mond, maar ze leek me niet te begrijpen. Uiteindelijk na wat handgebaren en wijzen zijn we er uit gekomen en hebben lekker genoten van een lunch.
Toch zat het me dwars, zouden de Venetianen niet zo goed engels spreken als wij dachten?
We vervolgen onze wandeling en komen bij een andere winkel waar ze Venetiaanse maskers maken “Cal del sol” Castello 4964. Ook weer zo’n mooie winkel dat je bij je bezoek aan Venetië niet moet missen.
Tussen het remoer op straat valt mij ineens iets op. Ik hoor mensen Frans spreken, Italiaans, Fans, Frans. Ik kijk om me heen. Jeetje wat zijn hier veel Fransen.
Zouden de Venetianen beter Frans spreken dan Engels?
We eindigen onze wandeling bij de kade, struinen nog even door een volks wijkje en rusten uit in de stands tuin. Wouw… dit waren onze eerste paar uren in Venetië.
Nou maar eens kijken of onze kamer al klaar is.
We gaan weer op pad, komen aan bij het hotel. We krijgen een kamer in een woning (met eigen sleutel van de buitendeur), waar we met 5 andere personen een grote keuken, toilet en badkamer delen. Het is niet super luxe, maar voor oude festival gangers zoals wij is het goed genoeg. Prijs kwaliteit verhouding is goed.
We besluiten nog eens naar het San Marco plein te gaan, op zoek naar een restaurant. Dit doen we met een omweg, het begint te schemeren maar ik wil toch even kijken of Palazzo Contarini del Bovolo te fotograferen is. Ik had gelezen dat dit gebouw werd gerenoveerd, maar tot mijn verrassing was deze niet in de steigers.
Er stond al groepje met een gids toen wij aankwamen. Ik begon snel ook te fotograferen voordat het te donker zou worden.
Een van de personen kwam naar me toe. In het Engels vertelde hij mij hoe hij het gebouw ging fotograferen en dat ik het ook kon proberen. Leuk…mensen die zo gepassioneerd zijn. Maar ik was hem dankbaar met de tips die hij gaf. Zijn gids wilde verder met zijn rondleiding en verzocht de man zijn laatste foto te maken. De groep ging verder en de meneer begroeten mij met “Have a nice light”.
Hu (mijn man): “Is dit een typische groet van fotografen?’’
(ikke) Geen idee mop, maar ik vond het wel leuk verzonnen.
Nu wordt het echt tijd om te eten. We vinden een leuk restaurant op de terugweg naar het hotel, Osteria Al ponte “ La Patatina” San Polo. Heerlijk gegeten, goed bediend. We hebben alles besteld…Ja heus… in het Frans.
Foto's
