Dood in Venetië
Dood in Venetië
Dood in Venetië.
Even snel een weekje er tussenuit, georganiseerd, met een busreis door Italië. Het is een bont reisgezelschap, ieder met zijn eigen levensverhaal/rugzakje. Eerste stop is Venetië. Ik was er vaker, en trek mijn eigen plan.
Eerst met de vaporetto, de “bootbus”, naar Cimetero San Michele, het indrukwekkende kerkhof-eiland, met onafzienbare rijen graven, vaak ook op zijn Italiaans gestapeld in bovengrondse muren. Ook in de dood zijn katholieken, Grieks-orthodoxen, en protestanten gescheiden. In het protestantse deel veel nationaliteiten, hier ontdek ik bij toeval ook het graf van Tine Douwes-Dekker, de vrouw van Multatuli. Ik neem me voor thuis het boek Tine of de dalen waar het leven woont van Nelleke Noordervliet nog eens te herlezen, en ook Ballets Russes van Rosita Steenbeek. De muggen steken flink, toch zou ik hier wel de hele dag rond kunnen dwalen. Maar ik wil ook nog wat van de stad zien.
Na een snelle punt pizza slenter ik vanaf de halte Fondamente Nuove door de rustige wijk Cannaregio, met veel leuke doorkijkjes. In de Scuola della Misericordia is in het kader van de Biënnale interessant werk te zien. Zo wordt de traditie voortgezet van de scuole, trefpunten van gilden en broederschappen, die nu beroemde kunstenaars opdracht gaven hun scuole te decoreren.
Via de drukke winkelroute Strada Nuova, Rio terrà San Leonardo bereik ik het station waar ik de vaporetto neem door het Canal Grande, richting San Marco.