Venetië
Venetië
Italië
Kellybaetsen
Murano, Burano en Torcello
Vandaag heb ik iets voor het eerst en ook het laatst gedaan. Ik had me in Nederland over laten halen om vooraf een 4 uur durende tour te boeken voor Murano, Burano en Torcello. Ik heb altijd smakelijk moeten lachen om die toeristen die achter zo’n achterlijk parapluutje of stok met vlaggetje aan liepen. Vandaag liep ik zelf voor het eerst achter zo’n boerenzakdoek aan.
’s Ochtends zijn we de boot opgegaan (met ongeveer 50 Amerikanen) om ons eerst op Murano af te laten zetten. Daar kregen we een demonstratie glasblazen wat wel zeer indrukwekkend was. Wat een kunstenaars zijn het toch! Uiteraard werd het 30 minuten durende bezoekje afgesloten met een bezoek aan een winkel waar onwijs dure artikelen van Muranoglas werden aangeboden. Vol verbazing heb ik naar een Amerikaans gezin staan kijken die zonder blikken of blozen een paar glazen aangeschafte ter waarde van 600 euro!! Hey, big spender!
De tweede stop was op Burano wat echt wonderschoon is. Ook hier helaas een stop van maar 35 minuten. Burano kan ik echt aanraden (voor een langere stop uiteraard). Burano staat bekend om zijn kantwerk maar wat zo’n indruk op mij maakte waren de vele kleurige schattige huisjes. Een echt kunstenaarseiland met zijn eigen scheve toren van Burano. Absoluut een prachtig en vooral kleurrijk eilandje.
De derde stop was op Torcello. Hier staat het oudste gebouw van de lagune namelijk de Basiliek di Santa Maria. Een prachtig gebouw maar omdat we ook hier maar 35 minuten hadden, was er geen tijd om de basiliek van binnen te bezichtigen. Erg jammer. Fotootje maken en weer terug naar de boot dus.
Al met al kan ik een bezoek aan deze eilanden zeker aanbevelen maar doe dat lekker op je gemakje. Zoek gewoon even uit welke boot/boten naar deze eilanden gaan en bezoek ze op eigen gelegenheid. Dit was mijn eerste vlaggetjestour en dus ook mijn laatste. Voortaan doe ik het weer lekker op mijn manier.
Die middag zijn we lekker in de wijk San Marco gebleven. Campo Santo Stefano, Sant’ Angelo en tussenliggende steegjes waren aan de beurt. Wat een heerlijk stukje Venetië!
Na terugkomst in het hotel ben ik in mijn eentje even op pad gegaan. Zodra je als blonde vrouw alleen loopt heb je binnen vijf minuten zo’n gladde Italiaan aan je broek hangen. Eentje die er uiteraard veel te goed uit ziet en zoals zoveel buitenlanders ook in Amsterdam heeft gewoond. Die had ik nog nooit gehoord… duh. Lekker origineel.
Van mijn gladde Italiaan was ik vrij snel bevrijd zodat ik alsnog naar boven ben gegaan in de Campanile. Wat een schitterend uitzicht heb je hier. Hier heb ik genoten van een prachtige zonsondergang. Het mooiste moment van de dag vind ik zelf.
’s Avonds heerlijk gegeten op Campo Santo Stefano. Hier hebben ze de Italiaanse keuken echt begrepen. Heerlijk eten, voldoende eten, goede service en een goede prijs. Chapeau! Iets verder lopen maar dan heb je ook wat.