Als we medio oktober naar Lago Sorapis lopen zijn delen van het pad al opgevroren door het continue sijpelende water over de paden. Een groot deel van de route loopt aan de schaduwzijde van de berg en zo laat in het jaar is de zon te zwak om het ijs op de paden te ontdooien. Ook het meer zelf is al bevroren. Het meer wordt gevoed door een gletsjer, waardoor het een bijzondere, bijna aquakleur blauw heeft. Door het ijslaagje lijkt het wel melkglas. Samen met de gele lariksen geeft het wel een heel bijzonder kleurenplaatje.