Wonderen bestaan!!!

Door: Ejbaaijens

Geplaatst op Jun 23, 2012

Ik ben al vier weken mijn stem kwijt en ga fluisterend door het leven. Echt balen want we gaan naar Rome en dan wil je je natuurlijk fit voelen. Twee weken geleden al naar de huisarts geweest, maar daar kwam ik niet verder mee. "Uw stem komt wel weer terug". Nou niet dus.

Fluisterend verkennen we het oorverdovend drukke Rome. De eerste dagen regent het steeds. Toch blijft Rome geweldig. Toen klaarde de lucht op. Mooi, nog een volle dag te gaan! We willen de via Appiah Antica gaan opzoeken. Nou zijn wij niet echt toeristen die op iedere hoek van de straat in een boekje staan te gluren. We hadden in het hotel op een kaartje gekeken en gaan dan gewoon lopen. Porte San Sebastiano! We lopen nog goed. Het verkeer denderd in grote snelheid langs ons heen over de kleine kinderkopjes. Praten is nauwelijks te doen, want mijn gefluister is door het verkeer nauwelijks hoorbaar. Zijn dit nou de oude antieke grote keien uit de Romijnse tijd? Waar is nou het kerkje met de voetstappen van Jezus. Even vragen. De man kijkt ons aan of hij water ziet branden. Voetstappen van Jezus?

Uiteindelijk zien we iets verderop de kerk Domine Quo Vadis, waar volgens de legende Petrus een ontmoeting had met Jezus. Toen Petrus vroeg 'Heer, waar gaat u naar toe', antwoordde Jezus 'Ik ga naar Rome om opnieuw gekruisigd te worden'. Petrus bedacht zich, en keerde naar Rome terug, waar hij in het Tullianum gevangen werd gezet en ondersteboven werd gekruisigd in het Circus van Nero. De kerk bevat een steen waarin de voetafdruk van Jezus te zien zou zijn. We gaan naar binnen. Op de grond onder enkele metalen stangen ligt een marmeren plaat met daarin de voetafdrukken van Jezus. "Wat had Jezus een vierkante tenen?" Lijkt een beetje nep. Omdat het toch bijzonder is ga ik met mijn hand over het marmer en voel met de toppen van mijn vingers over de hoekerige voetafdrukken. We hebben het gevoel dat we een beetje bedonderd zijn. We hebben er niet eens een foto van genomen! Wat een nep! We liepen over dezelfde drukke weg weer terug naar Rome. Achteraf bleek dat we een klein stukje verder hadden moeten lopen om de echte oude Via Appiah Antico te zien. Reden om in de toekomst nog een keer te gaan, toch?

Bijna terug in het voor ons bekende Rome besef ik me opeens: MIJN STEM IS WEER TERUG ! Na vierenhalve week! Is dit het wonder van Quo Vadis ?