Bezoek aan S. Maria Maggiore
Rome
Italië
AnnettesAdventures
Bezoek aan S. Maria Maggiore
Na een wandeling langs de Porte Maggiore en de S. Giovanni in Laterno wandelde ik langs de via Merulana de stad weer in. Het was warm (wat ondertussen gewoon was, maar waar je als Nederlander maar nooit aan lijkt te wennen), en aan het einde van de middag. Het moment dat de lokale bevolking weer in beweging komt en zich opmaakt voor de koelere namiddag en zwoele avond.
Al wandelend twijfelde ik of ik ijs zou gaan eten, of het zou bewaren tot de avond (de belangrijkere zaken in het leven). Ik liet het lot bepalen en besloot om pas ijs te eten op het moment dat ik de meest perfecte ijssalon ontdekte. Ondertussen had ik het piazza Maggiore bereikt. Een mooi groot plein, omgeven door een soort rotonde waar auto's en bussen toeter-wedstrijden houden, en terrassen de stoeprand sieren. Midden op het plein staat een obelisk (zoals op bijna elk noemenswaardig plein in Rome), met een fonteintje dat uitzicht biedt op de entree van de S. Maria Maggiore.
Ik was er al eerder langs gelopen, had genoten van de aanblik in de avond, maar was er nog niet eerder in geweest. Als vanzelf wandelde ik naar binnen. En zonder enige bescheidenheid kan ik zeggen dat het geheel me overviel zoals sneeuw in augustus me zou overvallen.
Nu is deze vergelijking niet helemaal per ongeluk, want de legende wil dat in 352 n.chr, in de nacht van 4 op 5 augustus paus Liberius en een rijke Romein dezelfde droom ontvingen. In de droom krgen zij opdracht een kerk te bouwen. Op de plek waar diezelfde nacht sneeuw was gevallen.Nu was het ook in 352 zo dat sneeuw in augustus zeldzaam was, dus kon er gesproken worden van een wonder. De sneeuw lag op één van de zeven heuvels: De Esquilinus. De paus tekende vervolgens de omtrek van de te bouwen kerk in de sneeuw en de rijke Romein zorgde voor de uitvoering.
Een prachtig verhaal, maar in werkelijkheid ontstond het idee voor de prachtige kerk n.a.v. het concilie van Ephese in 431. Op dit concilie was besloten vast te houden aan het idee dat Maria de 'moeder Gods' was, en dat Christus al bij zijn geboorte een Goddelijke natuur bezat. Tegenstanders van deze theorie beweerden dat dit pas gebeurde bij de Doop in de Jordaan door Johannes.
Om Maria te eren bouwde paus Sixtus III daarom deze kerk. De plek werd zo gekozen omdat dit dicht bij het heiligdom van de moedergodin Juno lag.
Maar terug naar de binnenkant van het heilige gebouw. Ik was overweldigd. Nu ben ik dat vaker, maar wat me vooral op viel dit keer was de enorme hoeveelheid bladgoud en mozaieken. De S. Maria Maggiore beschikt over een enorme hoeveelheid mozaieken, die behoren tot de oudste christelijke mozaieken van Rome, waar je rustig een flinke periode vanaf een bankje naar kan zitten kijken.
Tijdens mijn bezoek was er een mis gaande in de Paolinakapel. Kalm. En respectvol. Vanuit het schip was het eenvoudig mee te luisteren en de sereniteit te ervaren die bij de overige bezoekers te voelen was. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Dom in Florence (wat mij overweldigde juist door de 'leegte' van de ruimte), is hier in elk hoekje iets te vinden dat het katholieke geloof symboliseert.
Kenmerkend zijn de vele biechthokjes die de ruimte vullen. Als ik er nu twintig noem, zit ik er waarschijnlijk nog onder. De biechthokjes zijn allen onderverdeeld in landen en talen. Het grootste gedeelte onderscheid zich in Italiaans,Engels en Spaans. Maar aan de rechterkant van de kerk bevinden zich biechthokjes die zich - zeer verrassend - richten op elke taal uit Europa! Het hokje waar men het Nederlands vindt, is tevens beschikbaar voor Friezen! En naast een biechtgebed in het Nederlands, dat je in het hokje vinden kunt, is er ook één in het Fries opgehangen.
Zo komen ook alle minderheidstalen uit Europa aan bod! Prachtig symbolisch! Waarin we allen samen komen.
In de toeristische boekjes kunt u vast veel meer vinden over de S. Maria Maggiore. Met informatie over het feit dat het de hoogste klokkentoren van het oude centrum heeft (waar hoogbouw verboden is), of over de Borghesekapel die gebouwd is naar een ontwerp van Michelangelo.
Waar ik van houd, zijn de dingen tussen de regels door. De 'gewoonten' of 'gebruiken'. Die er zijn, die we meestal voor situatie aannemen, maar waar (vind ik) vaak juweeltjes in schuilen.
In dat kader wil ik u nog even vertellen dat bij de ingang van de kerk twee grote apparaat staat. In dat apparaat kunt u geld gooien (wat de meeste mensen niet doen). Het ene apparaat is voor een toeristische symbolisch munt. Die kunt u overslaan (mits u ervan houdt natuurlijk). Maar het andere apparaat mag u niet voorbij lopen. Daarmee zet u namelijk het volledige lichtplan van de S. Maria Maggiore in werking!
Verdeeld in het gehele plafond (dat bestaat uit het eerste afkomstige goud uit Peru), het altaar, en de zijpanelen (met de talloze mozaieken), zijn er dus drie keuzes te maken. Elke keuze vraagt om een euro (tja, da's dan weer de de commerciele kant van de italiaanse kerk, maar vooruit). Maar dan... Dan zet u een kanon licht in werking waar niet alleen u zelf, maar alle andere bezoekers van in vervoering zullen raken! Ik probeerde eerst het plafond. Hupsakee, een muntje erin, en wat volgde was prachtig. Niet alleen vulde het hele plafond zich met licht- onmiddelijk gingen alle hoofden van de bezoekers omhoog en danste er een bewonderende zucht door de ruimte. En dan is een euro opeens helemaal niet meer vervelend. Ik had mijn hele ijsjesbudget er wel in willen werpen. :-)
Foto's
