Een druk maar mooi Napels
Napels
Italië
RoyanvanVelse
Een druk maar mooi Napels
“Napels zien en sterven” is een van oorsprong Italiaanse kreet die 200 jaar geleden bekend werd dankzij de Duitse schrijver Goethe. Je moet de uitdrukking niet te letterlijk nemen, maar de stad Napels een keer zien in je leven, is toch wel erg leuk.
Het mooiste uitzicht over een stad is vaak van boven. Ook in Napels is dat zo, en je kunt de stad overzien vanuit het hoger gelegen Castel Sant’Elmo. Het kasteel stamt oorspronkelijk uit de 14e eeuw maar heeft zijn huidige vorm sinds de 16e eeuw. Het werd in het verleden gebruikt als gevangenis en voor de verdediging van Napels.
Het kost enige moeite om bij het fort te komen. Natuurlijk kun je gebruik maken van het openbaar vervoer of één van de drie funicolares (soort treintjes) die de heuvel op gaan, maar lopend is de onderneming wel veel indrukwekkender. Vanuit de oude stad kun je via oude steegjes naar boven klimmen. En ja, het is steil, en er zijn veel treden, en het is vermoeiend. Maar wanneer je je af en toe omdraait zie je tussen de pittoreske huizen door de prachtige baai van Napels verschijnen. Je ervaart het dan veel meer als een sensationele beleving dan als een flinke klim.
De muren van het fort zijn massief en in vroegere tijden was het verdedigingswerk beslist onneembaar. Brede gangen leiden je naar het bovenste gedeelte, waar tegenwoordig tentoonstellingen worden ingericht, maar van waar je vooral een fantastisch uitzicht hebt over de stad, de baai en de Middellandse zee.
In de verte zie je de vulkaan Vesuvius liggen, die met zijn grote uitbarsting 2000 jaar geleden de stad Pompeï verwoestte. Pompeï is een apart bezoek waard en het zou zonde zijn om in Napels te verblijven zonder een halve of een hele dag naar de opgegraven Romeinse stad te gaan. Sommige schatten uit de ruïnes zijn nu ondergebracht in het Archeologisch museum van Napels. Munten, mozaïeken, fresco’s en gebruiksvoorwerpen vormen een deel van de grote collectie in een museum dat nog veel meer kunst en geschiedenis te bieden heeft.
Vanuit het fort gezien ligt de Piazza Plebiscito aan je voeten, met een paar heel markante gebouwen. Eén daarvan is de San Francesco di Paolo basiliek, een neoklassieke kerk die nog maar 200 jaar oud is. De wat pompeuze buitenkant en de grote koepel domineren het plein. De binnenkant van de kerk is echter relatief sober en beantwoordt niet helemaal aan de indrukken die je aan de buitenkant krijgt.
Ertegenover staat het koninklijk paleis, een gebouw waarvan de eerste stenen aan het begin van de 17e eeuw werden gelegd, maar dat pas 250 jaar later gereed was. In het paleis heb je de kans om prachtige, nog gemeubileerde koninklijke vertrekken te bezoeken. Hier wordt duidelijk hoe gefortuneerd het koninkrijk Napels was.
Achter het plein staat het Castel Nuovo (nieuwe kasteel) dat toch niet heel nieuw is, omdat het stamt uit de 13e eeuw. Het kasteel heeft vijf karakteristieke, ronde torens en je kunt binnenin een aantal zalen ontdekken. De meest bekende hiervan is de Baronnenzaal en ooit werden tussen deze muren de baronnen van Napels afgeslacht. Er staat wat kunst in het fort en één van de pronkstukken wordt gevormd door een oude bronzen kasteeldeur uit de 15e eeuw. Een gat in de deur doet vermoeden dat deze ooit belegerd is geweest.
Het oudste kasteel van Napels ligt een stuk verderop, langs de zee, en heet Castel dell’Ovo (het eierkasteel). Hier stap je even terug in de tijd, naar de 9e eeuw toen het gebouwd werd. Je hebt er leuke doorgangen, mooie uitzichten en authentieke kanonnen. De restaurants die voor het kasteel aan het water liggen, zijn erg in trek bij toeristen.
Des te meer je rondkijkt vanaf de heuvel Vomero, des te meer je ziet van deze stad met een miljoen inwoners. Je ziet de Spaccanapoli, de kaarsrechte straat die dwars door de oude binnenstad heen snijdt. Je ziet het Capodimonte, zowel museum als voormalig koninklijk paleis, met prachtige tuinen.
Maar wat je niet ziet, is het Napoli Sotteranea, de oude stad die onder de grond ligt en die je ook kunt bezoeken wanneer je afdaalt. Afdalen is dan ook het toverwoord in deze. Loop van de Vomero weer naar de stad en ga op ontdekking door straatjes waar de mensen vriendelijk zijn, waar laat maar goed gegeten wordt, en waar een ieder het iets rustiger aan lijkt te doen door de altijd wel hoge temperaturen.
Foto's
