Citytrip door Napels
Napels
Italië
EvelineVanPutten
Citytrip door Napels
Een vroege wekker, vroeg op station, vroeg op Schiphol en een lange rij bij de douane. Wat een drukte! Het leek wel een attractie van de Efteling! Zelfs het bordje “vanaf hier 25-30 minuten” hing boven de rij! We hoefden bij de gate niet lang te wachten voordat we mochten boarden. Even later zaten we allemaal in het toestel, maar we gingen niet. Later bleek dat de linker motor niet aan ging, waarschijnlijk bevroren. Toen de motor ontdooid was, reden we weer verder naar de de-ice sessie, werden we ingespoten en reden door naar de startbaan. Eindelijk!
Om 11 uur kwamen we aan in Napels. Op het vliegveld wilden we gelijk de Campani Artecard te kopen; drie dagen onbeperkt ov en korting op bezienswaardigheden. Deze kaart was te koop bij de Travel Agency en daar waren we niet als eerste aan de beurt… Na lang wachten waren we aan de beurt en bleken we niet te kunnen pinnen. Handig. Nadat we contant betaald hadden, was ze op zoek naar de €2 wisselgeld. Na 5 minuten wachten was ze nog niet terug. Laat dat wisselgeld maar zitten dan!
Met de Alibus reden we naar het centrum. In deze korte rit, maakten we al snel kennis met de Italiaanse cultuur. Chaos op de weg met toeterende Italianen, overal scooters en wasgoed boven de weg. Even later stonden we op centraal station en namen de metro naar ons hotel. Volgens de kaart zat het hotel aan de andere kant van de rotonde, maar de ingang konden we niet vinden. We hadden het blok driekwart rond gelopen en zijn toen de weg maar eens gaan vragen. Een vriendelijke Italiaan legde uit waar het was. In het Italiaans. Het kwam er op neer dat we er al langs waren gelopen…
Na het inchecken konden we eindelijk aan onze citytrip beginnen. Het was ondertussen 1 uur, dus het optimistische plan van Eveline om drie wandelingen in één te doen was sowieso al onmogelijk geworden. We zien wel waar we aan toe komen, eerst maar eens lunchen! En dat moet natuurlijk met pizza, we zijn niet voor niets in Napels! Onze eerste bezienswaardigheid was Maschio Angioino, ook wel Castel Nuovo genoemd. Van buiten een mooi kasteel, maar van binnen niet heel spectaculair. Even later liepen we over de boulevard met uitzicht op de baai van Napels en de Vesuvius. Nadat we bij Castel dell’Ovo waren geweest, zijn we bij Monte Ecchia omhoog gelopen. Een flinke klim!
Na nog wat bezienswaardigheden daar, wilden we de metro nemen naar Dante. Op weg naar de metro zagen Jolanda en Gerben een lange rij bij een patisserie; dit kan maar één ding betekenen: daar is het lekker! En het klopte, de gebakjes waren goddelijk! Leuk sfeertje hier! Via een gezellige winkelstraat kwamen we bij de metro en gingen we naar het noorden.
Hier zijn we naar Napoli Sotterrania geweest. Het échte historische centrum van Napels ligt namelijk 40meter onder de grond. Van de in totaal 400 kilometer lange gangenstelsel, is 1km te bezoeken. De Engelse rondleiding was pas over een uur, maar de Italiaanse begon wel gelijk. Dan maar met de Italiaanse mee. Omdat we er geen woord van verstonden, hoefden we maar drie kaartjes te kopen. Hoewel we niks verstonden en het moesten doen met de achtergrond informatie van de folder, was het een indrukwekkend gezicht onder de grond. Het werd nog spannender toen we allemaal een kaarsje kregen en door de nauwe gangen moesten lopen. Stap voor stap, grotendeels zijdelings, zo smal was het! Gelukkig is de buik van Jo nog niet zo groot, want anders had ze zeker klem gezeten! Net als de voeten van Danny, die langer zijn dan de gangetjes breed waren en dus regelmatig even ‘klem’ zat! Aan het einde van de tour kwamen we in een soort ruimte waar je dingen kon kopen. Wij gingen snel naar buiten en gingen op zoek naar onze volgende bezienswaardigheid: Teatro Greco-Romano Neapolis Dell’Anticaglia. Dit theater ligt tussen woonhuizen in en is ontdekt toen een Napolitaanse vrouw haar kelder ging uitbreiden en stuitte op de ingang van het theater van keizer Nero. Omdat we het theater niet konden vinden, vroegen we aan iemand de weg. Op dat moment kwam onze gids inclusief de rest van de groep waarmee we ondergronds zaten voorbij, ook op weg naar het theater. Wat bleek, een bezoek aan het theater hoorde ook bij de tour! Dat had ze vast ook verteld, maar we spreken helaas nog niet vloeiend Italiaans… Eigenlijk hadden we hartstikke veel geluk, want je mag alleen met een gids naar binnen, omdat de route door het huis van een mevrouw gaat! We hebben er wel hard om moeten lachen!
Ondertussen was het etenstijd en dus besloten we op zoek te gaan naar Pizzeria Da Michele, de oudste pizzeria van Napels (en misschien wel heel Italië). In hat jaar 990 werd pizza voor het eerste gedocumenteerd en in de 16de eeuw werd pizza in Napels verkocht als streetfood. Je had twee varianten: Marinara (tomatensaus, oregano en knoflook) en de Margherita (tomaat, mozzarella, basilicum). Dit zijn volgens familie Michele de enige twee echte pizza’s en meer keus is er dus niet in het restaurant. En dat geldt ook voor de drankjes: cola, fanta, water of bier. That’s it. Ook de inrichting is niet heel spannend, maar populair is het wel! Op een doorsnee avond sta je in de rij en moet je een nummertje trekken! Bizar! De pizza’s zijn wel écht heel lekker, vooral ook heel groot en toch wel heel anders dan de ‘Nederlandse’ pizza! Echt wel een aanrader!
Na het eten zijn we door wat gezellige winkelstraatjes gelopen en zijn we nog even bij de Chiesa del Gesù Nuovo naar binnen geglipt. Met de metro zijn we naar Vanvitelli gegaan, een plek met veel winkels en restaurants. Hier hebben we ons toetje gehaald: een goddelijk ijsje, zoals ijs bedoeld is! Met de funicolare en de metro zijn we weer naar het hotel gegaan. Moe maar voldaan zijn we op bed geploft! Wat een lange dag!
Foto's
