Maandthema. Doppie's Inferno.
Maandthema. Doppie's Inferno.
Oktober 2008
De haren springen los uit het strakgedraaide turkse brood kapsel van de gereformeerde moeder die, met haar stationwagen vol kinderen, naast mij staat voor de rode verkeerslichten. Vertwijfeld slaat zij, met de vingers in haar oren, haar blik op naar haar God wiens naam zo hard vervloekt wordt. Angstvallig kruipt haar kinderschaar, onder de hoede van de , uiteraard, zwangere oudste dochter bij elkaar, wachtend op het onheil wat over hen zal nederdalen. Alleen het kleinste ventje kijkt mij recht in mijn ogen aan voordat ook hij zijn ogen neerslaat.
De twee petjes in de ondergespoilerde Tupperwarebak aan de andere kant draaien wanhopig aan de knoppen van hun Sonic Boom Exxxtra Bass System. Boven de snoeiharde boing-boing-boing uit, waarvan hun wagentje staat te schudden, klinkt een gedonder wat ze nog niet kennen. Hun bleke hologige gezichten vergrauwen nog verder in de razerij die door hun gifgroen metallic karretje klinkt.
Fietsers blijven angstig staan voor het voor hen groene licht, hun beslissing toejuichend als bij de kleurenwissel ik het gaspedaal vol intrap, iedereen achterlatend in een wolk van stof en nadreunend gevloek. De wanhopig gassende gastjes in de Tuppebak liggen ruim honderd meter achter mij als ik weer enigszins bij zinnen kom en mijn snelheid terugbreng van autosnelwegniveau naar de gewenste bebouwde kom snelheid.
7 maanden eerder.
"Napels schijnt erg leuk te zijn.", Carina die tegenover mij zit aan de keukentafel schuift het magazine wat zij zit te lezen mijn kant op.
"Misschien wel een idee voor het najaar." antwoord ik, verlekkerd kijkend naar de kleurige foto's van smalle levendige straatje en een boven de baai uittorenende Vesuvius.
"Ik zal vanavond 'ns kijken op Internet."
Het lot is ons gunstig gezind, precies deze dag is Brussels Airlines begonnen met een aktieweek. Voor nog geen 150 Euro met z'n tweeën retour Napels vanaf onze favoriete luchthaven: Zaventem. Twijfel is geen optie, we boeken gelijk.
"Mogelijk landelijke staking België." luidt de week daarop een kleine krantenkop, een bericht wat je normaal gsproken geeneens op zou vallen. Grote onvrede heerst er bij onze zuiderburen over het beleid van hun regering.
"Dat zal toch niet....?"
"Nee, ben je gek, misschien volgende week."
"Inderdaad, wij vliegen pas over een half jaar."
Werk en privésores eisen onze aandacht weer op, de dreiging van de staking vervliegt in een zomer waarin we af en toe dagje vrij nemen voor een festival of een familiebezoek. Vakantie vieren doen we wel in de herfst als de drukte voorbij is.
De zaterdag voor ons vertrek op maandag doe ik nog wat boodschappen. Gedachtenloos luister ik naar de autoradio, ontspannen dromend van de twee weken 'La Dolce Vita' die voor ons liggen. Het ANP-nieuws gaat aan me voorbij, boeit me niet.
Flarden tekst dringen tot mij door: "...nationale staking...."; de realiteit schudt mij wreed wakker: "....komende maandag...."
Gebiologeerd staar ik naar het koelblauw oplichtende display in het dashboard: "...alle overheidsdiensten, het openbaar vervoer en de luchthavens gaan plat."
"NEE !!!!", de eerste brul is nog netjes, de orgie van vloeken en verwensingen die volgt...., ik zal er maar over zwijgen. Vraag het maar na bij de getuigen op die normaal zo rustige kruising in Middelburg.
Thuisgekomen vertel ik gelaten het slechte nieuws. We zijn leeg, te teleurgesteld om boos te zijn. We lopen al een aantal weken op ons tandvlees, we zijn zo toe aan vakantie, en dan dit.
"Staking Zaventem voorbij." Vol ongeloof staar ik naar het computerscherm, het staat er echt en de datum klopt. De staking van komende maandag is gisteren al afgelopen. Ik lees verder, het is drukker dan ooit geweest op Zaventem. Tienduizenden Nederlanders zijn afgelopen zomer uitgeweken naar buitenlandse luchthavens vanwege de bij ons ingevoerde vliegtax. Het overwerkte personeel heeft middels de staking een goede betalingsregeling met de directie afgedwongen. Als blijk van goede wil zien zij af van deelname aan de acties tegen de regering op maandag.
Wij zijn opgelucht, we kunnen vliegen, Italië lonkt. Vanwege de verwachte drukte op de weg besluiten we wel 4 uur eerder van huis te gaan dan normaal. Maandagochtend racen wij in het donker over een verlaten snelweg Zeeland uit. In het licht van de opkomende zon vliegt de ring Antwerpen voorbij, het is er stukken rustiger dan normaal. We kijken elkaar aan: "Dat hebben wij weer, zitten we straks voor Jan Lul 4 uur op die luchthaven te wachten."
We staan stil, minutenlang.
Dan rijden we, een meter of twintig, dertig.
En dan staan we weer stil, minutenlang.
Alles staat stil, kilometers lang, urenlang.
Meter na meter kruipen we richting Brussel.
20 kilometer nog, met 4 kilometer per uur.
"Awel meneer, d'n eerstvolgende vlucht naar Napels kunnen wij u over twee dagen aanbieden.". De verhitte baliemedewerker blijft allervriendelijkst in de mêlee van gestrande reizigers die hun gemiste vluchten willen omboeken.
"En die vlucht naar Rome, over 3 uur ?"
"U heeft geluk meneer, die mag ik u aanbieden voor 739 Euro, voor twee."
Mijn creditcard is gewillig, met nog 80 euro erbij voor treinkaartjes Rome-Napels zijn we iets duurder dan gepland op weg naar de stad van de Camorra, de Vesuvius en de pizza.
Als we piepend en knarsend Rome Termini uitrijden, waar een explosie in onze trein nog even roet in het eten dreigde te gooien, kijk ik grinnikend mijn echtgenote aan.
"Het is mijn eigen schuld, ik heb twee jaar terug een muntje in die klote fontein gegooid." De Eeuwige stad heeft woord gehouden, wie een muntje gooit in de Trevifontein zal terugkeren. De mythe zegt alleen niet hoe.
Napels, was fantastisch en zeker ook de eilanden Procida en Capri. De financiële tegenvaller is allang gladgestreken en het verbrande rubber is verdwenen uit het asfalt van de Sandberglaan.
Alleen ergens in Aagtekerke of Meliskerke schijnt nog een diepgelovig jongetje rond te lopen dat ervan overtuigd is dat de Duivel in Middelburg woont en dat hij rijdt in een zilvergrijze Peugeot 306.
"Ik heb 't zelf 'ezien en 'ehoren 'eej !"
Maandthema Vervoer.