Italië, september 2016.
We hebben onze lunch net goed en wel achter de kiezen, helemaal klaar voor ons volgende autoavontuur. De carpaccio van barracuda met venkel is me goed bevallen, terwijl we door de straten van Maranello wandelen komt de verrassend frisse smaak nog even bij me terug. Een goede keus, meer tijd om er verder bij stil te staan krijg ik niet. Een brullend geluid maakt zijn opwachting, eist alle aandacht op. Een rode bolide voorzien van flink wat pk’s schiet voorbij.

Op deze plek is er eigenlijk maar één optie, hoef je geen gokje te wagen wat er zojuist voorbij stoof, dat moet onmiskenbaar een Ferrari zijn. Je bent in Maranello, de thuishaven van het steigerend paard, het domein van de wereldberoemde sport- en F1-wagens. In 1943 opende Enzo Ferrari hier de deuren van zijn fabriek, die hier tot op de dag van vandaag nog steeds te vinden is.

De fabriek zelf is alleen toegankelijk voor genodigden, maar naar het schijnt worden alle wagens die hier van de band rollen getest op het openbare wegdek van Maranello. Als je daar liever niet op wilt wachten, zijn de Ferrari’s volop te bewonderen in het Museo Ferrari. Van de nieuwste exemplaren tot de oude klassiekers, van het kantoor van Enzo Ferrari tot een hall of fame met deze racemonsters en hun coureurs, van miniatuurversies tot een heuse racesimulator. Als autoliefhebber kun je je hier prima en kostelijk vermaken, al moet je de zeer commerciële insteek daarbij wel op de koop toenemen. Aan de andere kant mogen ze natuurlijk pronken met de voornamelijk rode pk-duivels, wereldfaam is best iets om trots op te zijn ;)

Op de foto de miniatuurversies voorzien van een optische knipoog.