Reis naar Calabrië deel 3
Calabrie en Basilicata
Italië
Leondijkstra
Reis naar Calabrië deel 3
De volgende dag gaan we naar het Nationaal Park Sila, dat bekend staat om zijn Apennijnen wolven. Het hoofddoel van deze reis is natuurlijk de natuur en het mooie landschap bekijken, maar ik ben toch meer geïnteresseerd in die wolven, want ja, dat zou toch best wel heel leuk zijn!
We komen uit bij een landelijk gelegen Agriturismo, een boerderij met alle voorzieningen die je als toerist nodig hebt. Omdat we nog in het voorseizoen zitten ziet de boel er een beetje verlaten uit en besluiten we om maar weer terug te rijden. Even verderop nemen we een afslag en we komen uit bij een klein, gezellig hutje op de top van een bergje, waarvan af we een prachtig uitzicht hebben op de omgeving.
Langs dat hutje loopt een pad, en hoe verder we naar beneden gaan, hoe sterker een geur wordt, het lijkt wel op Oregano. Dan vind ik een plant die deze geur afgeeft, maar het is er niet een, maar struiken vol van deze kruiden! Dus ik neem een zakje vol mee voordat we weer in de auto stappen.
Op de terugweg rijden we door een dal en in de verte zien we het dorp Corigliano Calabro liggen. Vanaf hier ligt het kasteel er heel mooi bij en hoe dichterbij we komen hoe sprookjesachtiger het wordt.
Later die avond eten we in de haven van Schiavonea. Na het eten gaan we terug naar het huisje, en het aftellen is begonnen om helaas weer naar Nederland te gaan.
Maar gelukkig is dat nog niet zo ver en genieten we van elke dag die we nog hebben. En dus staan we rond 2 uur in de middag op het station in Corigliano. In de verte horen we de spoorbomen dichtgaan, maar pas 10 minuten later komt het grappige, kleine treintje die ons naar de badplaats Crotone gaat brengen aan.
We stappen in de trein. Al snel blijkt het erg warm te worden en na een kleine anderhalf uur in de trein, komen we bezweet en half kokend uit de trein in het iets koelere Crotone.
Het station ligt niet in het centrum, dus eerst moeten we door de buitenwijken richting het centrum lopen. Na zo’n half uurtje komen we in een wijk dat al een beetje op een centrum lijkt, met het bijbehorende Italiaanse verkeer natuurlijk. Zo’n 5 minuten later zien we een hele hoge muur; dat moet het centrum wel zijn. Maar, rond 4 uur hebben we wel zin in een lekker bakje koffie, dus we lopen richting de kust, waar vast wel een bakje koffie te scoren valt. De kust lijkt totaal niet op het Calabrië wat ik de afgelopen week heb gezien. Deze kust bestaat uit een mooie boulevard, veel restaurantjes en hoge gebouwen langs het strand, terwijl het algemene beeld in Calabrië meer uit verlaten en on toeristische strandjes bestaat. We lopen over de mooie boulevard en we zien een heel mooi restaurantje, boven het water gebouwd.
Na de koffie knopen we even een praatje aan, want het viel ons op waarom er in Calabrië zo weinig mensen engels praten. Beiden geven aan dat het komt door het slechte onderwijs; de kinderen krijgen wel Engels op school, maar omdat de leraren zo lui schijnen te zijn, leren ze er niks van.
Omdat het nog een heel stuk lopen is naar het station, besluiten we om maar weer te gaan. Op de terugweg lopen we nog even door het historische centrum, wat op zich wel mooi is, alleen niet speciaal.
Dan lopen we naar een kasteeltje in het centrum. Door het naastgelegen parkje lopen we richting de centrale rotonde, waar een paar winkeltjes zitten. Als we bijna op het station zijn, lopen we nog even een winkel in. Dan komen we, weliswaar een half uur te vroeg, op het station aan. Dan komt de trein weer aan en gaan we weer terug naar huis toe.
Die avond eten we nog even een hapje in Corigliano en daarna gaan we slapen, op naar de volgende dag, de laatste dag alweer.
De volgende dag word ik rond 9 uur wakker, mijn laatste paar uren in Italië zijn aangebroken. Na het ontbijt breng ik mijn laatste paar uur nog even door op het strand.
Dan stappen we toch echt in de auto. Maar als we het vliegveld naderen, zie ik de Stromboli in de verte verschijnen.
(Het laatste deel, bedankt voor het lezen!)
Foto's
