Reis naar Calabrië deel 1
Calabrie en Basilicata
Italië
Leondijkstra
Reis naar Calabrië deel 1
Na een lange reis van 4 uur zijn we eindelijk aangekomen in Charleroi, op het vliegveld Bruxelles-south. Vandaag vliegen we naar een redelijk onbekende regio in Italië, Calabrië!
Vanaf het internationale vliegveld van Calabrië, Lamezia Terme, is het nog zo’n 2 uur in de auto naar ons hotel in Salicetti, vlakbij het grotere Corigliano Calabro. We komen rond 11 uur aan in ons hotel, maar we hebben nog niks gegeten. Bij de receptie wordt ons aangeraden om naar I Portali te gaan, een groot winkelcentrum op zo’n 2 minuutjes rijden vanaf ons hotel.
Maar, bij aankomst, blijkt het dat het winkelcentrum om 9 uur ’s avonds al sloot! Met wat broodjes op gaan we slapen en hopen op een leuke, warme eerste dag.
En die volgende ochtend is het gelijk al raak! Met een lach op mn gezicht loop ik naar het terras waar al een kopje koffie en een broodje klaar staat. Een half uurtje later ga ik even naar de receptie, de enige plek waar ik wifi heb, om het weer te checken. Het zou vandaag 29˚C graden worden! Ik wacht geen moment en pak mijn camera en ga op weg naar een riviermonding net buiten mijn hotel.
Eenmaal daar zie ik een aantal vissers die in de riviermonding een visje proberen te vangen. Rondom de oevers van de rivier valt mij het bijzonder hoge aantal plastic flesjes en andere plastic troep op, zonde! Als ik verder loop, zie ik allemaal salamanders, die echt overal zitten, en razendsnel zijn.
Na het middageten is het zo’n 28˚C en besluit ik om weer naar het strand te gaan. Dit keer loop ik de andere kant uit, langs de branding, richting de grote haven van Schiavonea. Daar eenmaal aangekomen zie ik een grote betonnen muur, waar ik helaas niet overheen kan. Op de terugweg stop ik even om een foto te maken bij een grote boomstronk die in het mooie gele zand ligt, met de prachtig blauwe Ionische zee op de achtergrond.
Die avond gaan we kijken in Corigliano Calabro, een schilderachtig vervallen, arm dorpje in de bergen aan de Ionische zee. Corigliano bestaat uit 2 delen; Calabro en Calabro Scalo. Corigliano Calabro is het oude centrum bovenop een bergtop en Corigliano Calabro Scalo is het nieuwere gedeelte onderaan de berg.
We rijden het oudere centrum in en parkeren onze auto op een parkeerplaats in een druk straatje. Vanuit de parkeerplaats lopen we naar boven, richting het enorme kasteel bovenop de berg; het icoon van Corigliano. De autoweg loopt dood bij het kasteel, dus gaan we over smalle voetpaadjes verder. Ons pad lijdt ons door een hele arme wijk met kapotte huizen, mensen die hun afval vanaf hun balkon in de rivier gooien en heel veel afval op straat. Uiteindelijk komen we weer uit bij een autoweg, met een mooi uitzicht op de rest van de stad.
In het oudere centrum is, in tegenstelling tot hier in Nederland, niet zo veel te beleven op culinair gebied en dus rijden we door naar Corigliano Calabro Scalo om daar een hapje te gaan eten. We komen terecht in een goed Italiaans restaurant (hoe kan het ook anders) en ik bestel een lekker stuk vlees, wat geserveerd wordt op een hete steen.
De volgende ochtend gaat mijn wekker om half 6 in de ochtend, omdat ik de zon wou zien opkomen boven de zee, maar zodra ik op het strand sta, zie ik dat het bewolkt is en ik uiteindelijk toch niks van de zonsopkomst ga zien, en dus ga ik weer op bed.
Na een paar uurtjes slaap wordt ik om 10 uur weer wakker. Na een ontbijtje besluiten we in de auto te stappen en naar het Pollino nationaal park te rijden. Een uurtje later komen we aan in Morano Calabro, een dorpje gebouwd bovenop een bergtop. Vanaf een wijkje net buiten de stad heb je een prachtig uitzicht op het oude centrum.
In een ijssalon langs de hoofdweg bestellen we een heerlijk Italiaans ijsje, om daarna het Pollino nationaal park in te rijden. We komen langs een bordje met de kaart van het park en daarnaast staat een enorm Maria beeld. Vanaf het Maria beeld heb je een heel mooi uitzicht op het dal, wat heel erg op Oostenrijk lijkt.
We rijden nog ongeveer een uur rond op zoek naar wandelpaden, die we helaas niet kunnen vinden. Aan het einde, toen we bijna de hoop opgaven, reden we ineens in de wolken. We kwamen uit bij een speeltuin, die op een enge manier in de mist gehuld was.
Vanaf de speeltuin kon je doorlopen naar een bergrug, waarover je lopen kon. Het enge was dat je zo’n 10 meter voor je kon kijken en niet wist wat er aan kwam. Ook de temperatuur was niet zeer aangenaam, zo’n 10˚C, maar een unieke ervaring was het zeker!
Die avond rijden we terug naar Corigliano Calabro Scalo, waar we in hetzelfde restaurant als gisteren weer een lekker hapje gaan eten.
De volgende dag rijden we naar Marina di Schiavonea, een havenstadje aan de Ionische zee, net naast ons hotel. We struinen een beetje over de Boulevard op zoek naar goede restaurantjes, waar we ’s avonds eventueel een hapje zouden kunnen eten. Die vinden we nog niet, omdat hier dankzij het lage aantal toeristen bijna geen restaurants zijn.
Een paar uurtjes later gaan we even naar I Portali om een hapje te eten. We bestellen een panino (panini), die helaas niet zo lekker was als wij hadden gedacht.
We lopen het winkelcentrum uit en gaan op weg naar laghi di Sibari, maar dat blijkt niet zo’n succes, dus gaan we door naar het strand. Daar zien we een boom staan, met allemaal plastic troep eromheen. Op de terugweg zien we in de verte de zon ondergaan, terwijl ernaast een regenbui boven de bergen hangt.
(Dit verslag verdeel ik over meerdere delen :)
Foto's
