Het hart van de maffia in Calabria
Het hart van de maffia in Calabria
Mijn gastheer en dame van onze heerlijke thuishaven op Capo Vaticano aan de westkant van Calabrië hadden ons al geïnformeerd: ''Wanneer we iets van de oude roots van de maffia in Zuid Italië wilden opgraven moesten we naar Stilo aan de andere kant van de uitstekende neus van de Italiaanse laars." Nu ben ik zelf helemaal niet angstig van al die indianenverhalen over de maffia. Om heel eerlijk te zijn ben ik alleen maar hele vriendelijke Sicilianen en Calabriërs tegen gekomen in de laatste maand en heb niets maar dan niks hinder gehad van criminelen.
Wat is dat toch voor ''fabel'' ga je dan denken- dat maffia verhaal?
Cosa Nostra- onze zaak en in de volksmond heten ze : 'Ndrangheta.
In het begin van 2000, maakte music producer Francesco Sbano drie CD compilaties van folk songs over de Italiaanse mafia.
Een collectief dat bekend stond onder de naam '' La Musica della Mafia. ''
Deze compilaties bestaan hoofdzakelijk uit liedjes die zijn geschreven door 'Ndrangheta musici, vaak gezongen in het Calabrees vol met thema's van wraak motieven (Sangu chiama sangu), bedrog (I cunfirenti), rechtspraak binnen de 'Ndrangheta (Nun c’é pirdunu), en het lot van het leven achter de tralies(Canto di carcerato).
Daarnaast ken ik natuurlijk meerder boeken over de mafia in 2000 en verder.
(Soms maken mensen ruzie over hoe je mafia schrifjt - met 1 of twee f's)
Ik lees nu:''Cosa Nostra'' van John Dickie- ''de geschiedenis van de Siciliaanse maffia''
wat een hele handzame introductie is- en trouwens heel goed te betalen;
op de cover staat een rode cirkel met een kogelgat in het midden met het opschrift:
''Euro 7.50 An offer you can't refuse.''
- dus ik wist dat het in in deze streek ''for real'' zou zijn- alleen ik zag er dus niks van tijdens mijn verblijf tot nu.
Is het dan allemaal zo subtiel?
Daarvoor gingen we dus met de auto naar Stilo, waar ik het allemaal wel zou moeten meemaken. Op reis kun je maar best je neus volgen.
Over de bergen heen via St Bruno- wat als je het mij vraagt : een mistroostige plek is met enkel nukkige mannen en weinig vertier-kwamen we dan na een paar uur rijden via een prachtige rit bij het oude stadje Stilo aan. Ik hoopte naast de byzantijnse kerk waar Stilo beroemd door is geworden op toeristisch terrein ook wat mee te pikken van de andere oude bezienswaardigheden. Zelfs de Noormannen zijn hier geweest en hebben een enorm kasteel achtergelaten in de middeleeuwen. Ongelofelijk.
Mafia..
Daarnaast had ik verwacht de taal helemaal niet te kunnen verstaan- dat viel dus ook heel erg mee. Mijn eerste gesprekspartner was een uitbater van de trattoria bij het PIEP kleine byzantijnse kerkje- dat er op de foto's altijd als een grootse kathedraal had uitgezien. Komt door het hooggelegen punt waar vandaan je neerkijkt op de oude stad beneden. Handig! Prachtige fresco's van binnen en heerlijk eten bij de gastheer daar. Ik kocht een kaas die voor de prijs van 12 euro per kilo echt waard was wat hij beloofde; hij stonk een uur in de mediterrane wind maar lekker dat hij is! Ik heb er een halve kilo van mee genomen in vacuüm verpakt- dat deed hij ook nog even voor me.
Maar ok!
Genoeg geleuterd. We waren op zoek naar de maffia- toch..waarom merk ik daar nog steeds niets van tussen al die lieve en gastvrije mensen. Uiteindelijk belanden we op het dorpsplein bij de kerk. En daar zitten ze hoor...de maffia...
Allemaal oude mannetjes met enorm grote zonnebrillen en te grote jasjes. Zogenaamd onopvallend proberen we er dicht langs te lopen en ik vraag hen wat over het dichtsbijzijnde hotel. Dat blijkt ''citta del sole'' te zijn- een bijnaam voor Stilo zelf. Het hotel is op steenworp afstand verwijderd van hun cafe. (Het is niet erg smaakvol). Foto's maak ik niet echt, maar van afstand met een videocamera wil mijn vriendin wel even proberen. Maar die oudere mannen interesseren mij nu niet zo- ze zijn duidelijk niet van 2010 en staan met een been in Calabrese heilige al of niet gewijde aarde.
Waar is de jonge generatie maffiosi?
Die hangt volgens mij rond bij de Gelateria op het kerkpein. Dus wij maar weer zalig ijs eten bij ijzersterke koffie en een Crodino. dat heeft tenminste een '' bite''
Dan komt er een hele bus nonnen de kerk in gewandeld recht voor ons. Dat moet mijn vriendin filmen. Het is tenslotte 1 mei- de nationale Bevrijdingsdag. Of ten minste een feestdag- ik weet het niet precies. Er wordt luidkeels gezongen door deze vrouwen en mijn vriendin vindt het allemaal geweldig. Je kunt het buiten prima horen. Maar ik dan: zit ik daar met een ijsje en geen echte maffia...? Maffia die bij gelateria's rondhangt en op te kleine scooters in afgetrapte spijkerbroeken wegrijdt is geen echte maffia...
Wordt vervolgd