Hotel California IJsland (you can never leave...)

Door: Zandkorrel

Geplaatst op Mar 14, 2015

In 2000 maakte ik met een vriendin een rondreis door IJsland, met de bus over de ‘Circle Road’ die helemaal rondom IJsland loopt. De bus rijdt een keer per dag, dus daar waar je uitstapt blijf je minimaal 24 uur tot je weer verder kunt. Natuurlijk hadden wij een aantal bekende plaatsen geselecteerd als stop-over, maar er zaten ook een paar ‘gokjes’ tussen; plaatsjes met rare namen zonder echte bezienswaardigheden. Een van die ‘gokjes’ was Blönduós, een plaatsje met minder dan duizend inwoners, een snackbar met benzinepomp, een supermarkt, een kerk en één hotel.

Dat was dan ook wel meteen een van de raarste hotels waar ik ooit overnacht heb. Supergroot (waarschijnlijk konden ze daar met alle 800 inwoners tegelijk in) met een prachtige vloer van glimmend gelakte schijven boomstam. Onze kamer was recentelijk tomaatrood geverfd en had uitzicht op zwart lavastrand. Het water bleek naar rotte eieren te smaken (en ruiken… douchen wordt zo een heel bijzondere ervaring), maar dat scheen normaal te zijn. Althans, flessen mineraalwater verkocht men niet in de supermarkt, “want je kunt het water gewoon uit de kraan drinken”, volgens het winkelpersoneel. Het heeft nog maanden geduurd voordat ik weer een eitje durfde te eten.

Maar enfin, aangezien er na bezoek aan de kerk, een wandeling langs de rivier over een met ganzenpoep besmeurd pad (het duurde even voordat we door hadden wat dat toch was) en ‘diner’ bij de benzinepomp verder niets te doen was, waren wij vroeg terug in het hotel. Daar bleek het voltallige personeel (een stuk of zes familieleden) in een mega grote, vrijwel lege ontvangstzaal met elkaar TV te kijken. Wij sloten ons er maar bij aan. Niemand zei iets.

Later die nacht schoot ik wakker en dacht ik dat mijn vriendin door de hotelfamilie ontvoerd was, wat gelukkig niet zo bleek te zijn. Van schrik was ik vergeten wat er ook al weer uit de kraan kwam, dus van even opfrissen was geen sprake. Het ontbijt de volgende dag vond opnieuw plaats in de grote TV-zaal en weer was het stil.

Als ik sindsdien het nummer ‘Hotel California’ van de Eagles hoor, dan zie ik altijd een tomaatrode hotelkamer voor me, waar een stille familie gasten ontvoert en onder de boomstammenvloer verstopt.

Plenty of room at the hotel California… you can check out anytime you like, but you can never leave…