Skellig Ring

Door: MarleenvM

Geplaatst op Jul 2, 2017

Als ik opsta en voorzichtig het gordijn een stukje aan de kant schuif word ik niet direct heel vrolijk. Het water komt met bakken uit de lucht vallen en het waait heel hard. Gister had ik nog een beetje hoop dat het goed zou komen met het weer, stiekem nog een schietgebedje gedaan, maar alle hoop is vervlogen. 

Er staat een boottochtje gepland naar Skellig Island maar bij slecht weer gaat deze niet door. Als we aan de ontbijt tafel zitten zien we aan de overkant van het water nog net het vissersdorpje Portmagee liggen, gehuld in een grijze mistige sluier. De rode huiskater Jack was gisteren nog op strooptocht door de tuin maar nu ligt hij lekker opgekruld in zijn mandje bij de verwarming. 

Mary, de eigenaresse van B&B Shealane House, komt helaas vertellen dat de boottocht echt niet doorgaat. Ze had voor de zekerheid even naar de haven gebeld voor ons maar helaas de boten blijven in de haven liggen, de hele dag. Jim, de man van Mary, maakt een heerlijk ontbijtje voor ons klaar. We doen het maar een lekker rustig aan en nemen maar eens een extra bakkie thee en met de reisgids voor mijn neus probeer ik een alternatief te zoeken voor vandaag. Mary schiet te hulp en raad aan om de Skellig Ring te rijden. Het beste alternatief voor een regenachtige dag als vandaag. 

Dit is een route ten zuiden van de beroemde Ring of Kerry en dit is ook weer een onderdeel van de Wild Atlantic Way dus zal zeker mooi zijn. Als we op pad gaan is het nog even droog dus gaan we naar de berg Geokaun wat niet zo ver de B&B is. Bij de entree staat een ticketmachine waar je 5 euro betaald als entree. Er zijn geen slagbomen dus er wordt blind vanuit gegaan dat iedereen dit netjes doet. 

Als eerste komen we aan bij de parkeerplaats van de Fogher Cilffs. Het is maar een klein stukje lopen voordat je op het viewingdeck staat en zo prachtig zicht hebt van bovenaf op de kliffs. We zijn de enigste hier op een paar schapen na. Als we verder rijden naar boven wordt het al snel duidelijk waarom het er niet druk is. Je ziet namelijk niks vanaf het hoogste punt door de laaghangende bewolking. Zelfs de vele schapen kijken ons vragend aan wat wij hier komen doen. 

Voordat we Valentia Island gaan inruilen voor het vaste land bezoeken we nog even de vuurtoren. Helaas is het hek gesloten dus klimmen en klauteren we wat over rotsen zodat we toch de vuurtoren kunnen bewonderen. Een zeehond, die kunstig op rots balanceert, houd op een afstandje ons goed in de gaten. 

De volgende stop is een spectaculair uitzicht op de Skellig Islands (misschien kunnen we ze dan toch een beetje zien) maar inmiddels valt de regen met bakken uit de lucht en na een warm drankje bij de coffeeshop ziet het er niet uit dat het minder wordt. Dit is vlakbij onze B&B dus die kunnen we misschien morgen nog wel even bekijken. Als we de weg vervolgen aan de andere kant van de heuvel komen wordt het iets minder met de regen. We stoppen bij een strandje waar de golven vrij hard op de kust beuken. En dan wordt het duidelijk voor ons dat het geen smoesjes waren om de boottrip niet door te laten gaan. Harolds maag is al niet zo dol op bootjes dus ergens is hij wel blij dat aan vaste land mocht blijven met dit weer. 

Even verderop ligt Ballinskelligs Bay wat een populair strand is voor de zwemmers en watersporters alleen vandaag niet. Het regent weer flink en dat gecombineerd met flinke windstoten is het er niet druk. Op het strand staan de overblijfselen van Ballinskelligs Abby en Castle. Wij lopen naar de ruine van het kasteeltje en zien op een afstandje het abdij liggen. Er naar toe lopen heeft niet zo veel zin in de stromende regen. Onze jassen geven de strijd met het water op en we besluiten deze maar uit doen en in de kofferbak te gooien en vandaag verder zoveel mogelijk binnen te blijven. 

We rijden door naar Waterville om even in de pub wat te eten, boodschapjes in te slaan en te pinnen. De middag is al ver gevorderd als we terug zijn in de B&B, dus hebben we ondanks het weer en een alternatieve planning ons te heel goed vermaakt vandaag. Als we rond half 6 ineens zonnestralen zien besluit ik om alleen nog wat te wandelen. Koud is het niet echt dus trek een vest aan en ga op pad. Ik wil nog graag naar Bray Head (uitzicht punt) lopen maar helaas haalt een fikse regenbui mij in en kom ik als een verzopen katje terug. 

Nadat ik weer een beetje opgewarmd ben en droge kleding aangetrokken heb gaan we naar Portmagee toe om wat te gaan eten. Het voordeel hier is dat je van tafel meteen doorschuift naar de bar dus blijven we lekker binnen deze avond. De pub is gevuld met locals die de sfeer er goed in hebben zitten maar er is werkelijk geen gesprek mee te voeren. Onverstaanbaar, maar of het nu ligt aan het dialect of aan de alcoholinname weten we niet. De halve liters vinden gretig aftrek dus zal het wel aan het laatste liggen. 

De volgende dag is het weer een stuk beter als we aan de ontbijttafel zitten. De zon weet door te breken na een uurtje zien we zelfs grote stukken blauwe lucht. Na weer een geweldig ontbijt gaan op pad, verder met onze roadtrip, richting Cork. Eerst stoppen we nog even bij de kliffen die we gisteren niet hebben kunnen zien. Vanuit hier nog een keer een prachtig uitzicht op de oceaan en in de verte de Skellig Islands. We zien ook dat de bootjes vandaag er wel naar toe varen. We balen als een stekker maar helaas het is niet anders.