Na mijn straatmuzikanten in Galway nog een foto uit Galway. De stad is ook bekend door de Claddagh-ring, een traditionele Ierse liefdesring. De ring verbeeldt twee handen die een hart met een kroon vasthouden. Het hart staat voor liefde, de handen voor vriendschap en de kroon voor loyaliteit. Aan de manier hoe mensen de ring dragen, kun je zien of de drager verliefd, verloofd, getrouwd of vrijgezel is. Zo kun je laten zien dat je gelukkig getrouwd bent door de ring te dragen aan de linkerhand met de punt van het hart naar je toe, vrijgezellen dragen de ring aan de rechterhand met de punt van zich af. Ierland zou Ierland niet zijn als de ring niet verbonden zou zijn met een groot aantal verhalen en mythen. De naam komt van het vissersdorpje Claddagh, dat ligt op het punt waar de rivier Corrib en de Galwaybay elkaar ontmoeten. De meest prozaïsche verklaring is dan ook dat het een vissersring is. Een meer romantisch verhaal gaat over een prins die verliefd werd op een dienstmeid. Om haar vader te overtuigen van zijn oprechte gevoelens, ontwierp de prins de ring en vroeg met deze ring het meisje ten huwelijk. Aan de ring wordt ook een christelijke betekenis toegeschreven: de Vader (de kroon), de Zoon (de linkerhand) en de Heilige Geest (de rechterhand) die zorgen voor de mensheid (het hart). Een voorchristelijke Keltische duiding mag dan ook niet ontbreken: rechts de oppergod Dagda, links de vruchtbaarheidsgodin Danu, het hart datgene wat eeuwige muziek naar de Kelten stuurt. Historisch het dichtst bij de waarheid is waarschijnlijk dat de ring ontworpen is door Richard Joyce, een goudsmid die de ring ontwierp na vrijgekocht te zijn uit Moorse slavernij. Op de foto één van de oudste winkels van Galway, Thomas Dillon’s uit 1750, waar de ring wordt verkocht en waar achterin de winkel een klein museumpje is gevestigd over de Claddagh-ring.