Een reis door het westen van Ierland is een aaneenschakeling van prachtige landschappen en bijzondere geologische verschijnselen. Heel apart vond ik het karstlandschap van de Burren, Bhoireann, “stenige plaats”. In de laatste ijstijd trok het landijs zich hier steeds verder terug. De gletsjers ploegden spleten in het kalksteenplateau en lieten zwerfkeien achter maar ook zaden van arctische planten. In de spleten groeien nu planten uit het Noordpoolgebied, de Alpen en het middellandse zeegebied. Het gebied is niet alleen landschappelijk en botanisch bijzonder, er zijn ook sporen van het verleden te vinden, van de steentijd tot de middeleeuwen. Op de foto de zeker 4500 jaar oude Poulnabrone Dolmen. Hoewel hier volgens mijn reisgids dagelijks talloze touringcars stoppen vond ik de drukte (september) erg meevallen. Vanaf een parkeerplaats loop je langs informatieborden over het gebied en het landschap naar de dolmen. Er staat wel een koordje omheen gespannen en er houdt iemand toezicht. Het is best wel oppassen geblazen waar je je voeten neerzet, voordat je het weet stap je in een kloof tussen de rotsen. Wij bezochten de dolmen na een lunch in Kilfenora, waar het Burren Centre, een initiatief van de lokale bevolking, informatie biedt over geologie, planten en prehistorie. Dit centrum staat naast de kathedraalruïne die ooit deel uitmaakte van het klooster van de heilige Fachtna, met enkele fraaie Keltische kruisen. Kilfenora schijnt ook een reputatie te hebben als bolwerk van folkmuziek.