Mist, wolken en schapen
Wales
Groot-Brittannië
Kokkeeri
Mist, wolken en schapen
De natte zomer in Nederland proberen te ontvluchten met een tripje naar Wales is misschien niet de beste keus. Maar met de gedachte 'ergens deze zomer moet het toch mooier worden' stapten we in het vliegtuig. En al rijdend richting Noordwest Wales zagen we langzaam maar zeker de zon het gevecht met de regenwolken winnen. Op dag 2 werden we zelfs blij verrast met een stralende zon, strakblauwe lucht en zeer aangename temperatuur.
Bij onze B&B in …….aangekomen maakten we dan ook enthousiast plannen voor een lange wandeling door het mooie Snowdonia. En nadat we een mooie route hadden uitgekozen, gingen we tevreden slapen. Eindelijk wat outdoor activiteiten deze zomer.....
Maar de stemming sloeg, net als blijkbaar het weer, de volgende dag snel om. Het openen van het gordijnen gaf ons slechts de blik op een ander gordijn; een gordijn van regen en mist.
Toch wel balend begonnen we maar aan ons ontbijt. En zoals alleen een ontbijt in een Brits B&B kan doen, sloeg ons humeur snel weer om. Lekker smullend van pannenkoeken, worstjes, witte bonen, bacon, gebakken ei, koffie en jus d’orange met een knetterende open haard (ja, ja op 1 september) op de achtergrond. Wat kan ons dat slechte weer nu schelen……Dit is toch ook heerlijk.
En de positieve gedachten hadden ook nog invloed op het weer. Een beetje althans. De regen verdween langzaam in laaghangende bewolking en langstrekkende mistflarden. Voor ons goed genoeg om aan de wandeling door de heuvels van Snowdonia te beginnen. Na een tijdje lopen beseffen we dat dit grauwe weer eigenlijk best goed bij de omgeving past. De laaghangende bewolking geeft extra karakter aan de omgeving. Vooral als de met rotsblokken opgebouwde boerderijen en landafscheidingen af en toe uit de mist te voorschijn komen. En met een dolmen die plotseling in het zicht komt tussen de flarden laaghangende bewolking, waan je je zelf opeens een groot aantal eeuwen terug in de tijd. Nu hangt er rond deze eeuwenoude graven altijd wel een sfeer van mystiek en geheimzinnigheid, maar de omstandigheden versterken dit. Het beperkte zicht op de omgeving geeft ook wel spanning. Onbewust versnellen we ons wandeltempo…..
We hebben vanaf het begin van de wandeling al geen mensen meer gezien en bijna geen geluiden meer gehoord. De mist dempt als het ware alle indrukken. We staan net een oude stenen brug over een klein snel stromend riviertje te bewonderen, als een geluid horen. Verschrikt kijken we om ons heen. Wat verwachten we eigenlijk te zien hier in the middle of nowhere….. Kabouters, draken, dwalende geesten, ridders of Keltische strijders? En eerlijk gezegd zou ik niet verbaasd zijn geweest mocht het een van hen zijn geweest…..de omgeving heeft duidelijk invloed om mijn gedachten (of beter; fantasie). Maar de veroorzaker van het geluid is erg voor de hand liggend. Langzaam worden de contouren van een wit schaap zichtbaar in de mist. We zijn opgelucht en teleurgesteld tegelijkertijd.
In het vervolg van onze wandeling zijn deze witte stippen in het mistige landschap eerder regel dan uitzondering. Telkens weer komen de schapen tussen de wolken tevoorschijn; een apart gezicht, zo’n wollen ding in een deken van mist. Aan de schapen wennen we snel. Lastiger is het om de moerassige plekken op de route te ontwijken. De vele regenval van de laatste maanden maakt ons pad op sommige plekken onbegaanbaar en dwingt ons alternatieve routes door het hoge gras te nemen. En daar stuiten we regelmatig op grote koeien, die ons telkens weer met een wazige blik aankijken. Een blik waarbij het niet duidelijk is om ze je negeren, bang zijn of willen aanvallen.
We volgens onze routebeschrijving inmiddels halverwege de route en op het hoogste punt aangekomen. Hier zou sprake moeten zijn van fantastische uitzichten over de omgeving. Wij kijken nog steeds tegen wolken en mist aan. Er zijn wel variaties. Op het ene moment zien we duidelijk de oplichtende witte stippen van de door de mist verzwolgen schapen, op het andere moment doemt er een ruïne in de vorm van een grijze schaduw op. Het is qua uitzichten niet helemaal niet zoals verwacht, maar toch er bijzonder.
Het is te koud om lang te blijven staan op dit hoogste punt. We lopen dus weer snel verder. Ons lunchpakketje moet maar even wachten. Geconcentreerd op het vermijden van moerasachtige grond (we lopen eigenlijk een beetje door ‘Bogland’; het land van de turfstekers) vervolgen we onze weg . Opeens klinkt een schreeuw ‘Heya’! Uit de mist schiet een gedaante onze kant op. ….We krijgen de schrik van ons leven. Is het dan toch………Maar nee, al snel zien we wat het is. Als een moderne ridder op een geavanceerd paard zoeft een mountainbiker de heuvel af.
We zijn weer wakker! Weg fantasieën, terug realiteit. We hebben een wandeling terug in de tijd gemaakt. Even een blik geworpen in het Wales van de Middeleeuwen. En om het eind van onze droom nog wat meer te benadrukken, geven de wolken onverwacht ruimte aan een bleek zonnetje. In de verte zien we onze B&B liggen. Maar dat is van korte duur. De wolken omsluiten ons weer. We zijn terug in de beroerde zomer van 2011.
Foto's
