Sue & Peter
Schotland
Groot-Brittannië
Hillebrand
Sue & Peter
“Good morning” hoorde ik ’s ochtends vroeg in de highlands. De middag daarvoor had ik nabij Glen Etive nog wel een andere auto zien staan, maar ik dacht nog “Als zij nou rechts gaan dan ga ik links”. We komen elkaar vast niet tegen. En zo ging ik op pad. Rugzak mee, tent en andere kampeerspullen erin. Camera niet te vergeten en lekker lopen. Het was een prachtige middag en na een paar uurtjes zette ik mijn tent op. Ik had een mooi plekje gevonden aan een rivier. Verderop in de bergen zag ik de edelherten vechten. Het was ver weg, maar ik hoorde het slaan van de geweien luid en duidelijk in de bergen. Vaak gaan dieren ‘snachts naar een iets lager gelegen deel van de bergen om te slapen. Daar hoopte ik natuurlijk op voor de volgende ochtend.
De tent stond snel en het was tijd voor het diner. Even water halen in de rivier en dan van wat droogvoer uit een zakje mijn potje koken. Dat smaakte prima. Zeker als je het wegspoelt met koffie en een slok whisky. Na het eten werd het snel donker en het werd tijd om eens wat foto’s te maken van de zonsondergang. De kleuren van de zonsondergang vielen tegen, maar het twilight was schitterend. Tevreden keerde ik terug aan de tent. Na nog een bakje koffie en een whisky was het tijd om te gaan slapen. Ik moest even wennen aan alle geluiden die je ‘snachts hoort, maar uiteindelijk viel ik toch vrij snel in slaap.
Rond een uur of tien werd ik wakker omdat ik iets rond mij tent hoorde ritselen. Gelukkig ben ik niet zo bang aangelegd, maar ik was toch wel benieuwd wat er rondspookte. Voorzichtig maakte ik mijn tent open en in het maanlicht zag ik zeker tien edelherten rond mijn tent struinen. Ze liepen bijna de scheerlijnen van mijn tentje! Gelukkig zijn dieren banger voor mensen dan andersom en na een halfuurtje viel ik weer in slaap.
01:00 AM. Ik zit rechtop in mijn bed. Het hart in mijn keel en trillende vingers van de schrik. Op nog geen 10 meter van mijn tent was een grot edelhert uit volle borst gaan burlen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Het duurde zker een uur voordat ik weer in slaap viel. Ik sliep onrustig en werd al vroeg weer wakker. Het was nog niet echt licbt, maar de zon deed al wel een poging om boven de bergen uit te komen. Ik deed de rits van mijn tent voorzichtig open om zo weinig lawaai te maken. En daar stond hij! Vlak voor mijn tent stond een edelhert rustig te grazen. We zagen elkaar en hadden even oogcontact. Het was ok. Het edelhert bleef rustig en maakte gelukkig nog geen aanstalten om snel te vluchten. De adrenaline gierde door mijn lijf en ik dacht waar is mijn camera? Dit wil ik fotograferen. Rustig blijven. Vooral geen snelle en onverwachte bewegingen maken. Mijn camera lag binnen handbereik en de eerste foto’s waren snel gemaakt. Prachtig! Wat een mooi dier. Het edelhert liep langzaam door de rivier van me weg en ik kon – bij 5C op blote voeten in onderbroek en T-shirt - nog een paar foto’s maken.
“Good morning” hoorde ik een vrolijke vrouwenstem zeggen. Did you make nice photos of the deer? We raakten aan de praat en het bleek dat Sue en Peter de eigenaren waren van de auto die ik de vorige dag had zien staan. Grappig dat we elkaar toch tegen gekomen waren. Na verloop van tijd kreeg ik het koud en ik zei tegen haar dat ik even wat aan wilde trekken. “Kom je dan bij ons ontbijten” vroeg ze me. “onze tent staat daar verderop onder de bomen”.
Toen ik bij hun tent kwam had Peter een flink kampvuur gemaakt en Sue kookte water voor een kopje thee. He, lekker even warm worden. Peter vertelde dat ze een paar dagen geleden getrouwd waren en de honeymoon in de highlands wilden doorbrengen. Het ontbijt smaakte prima en het was gezellig. Een uurtje later ben ik teruggegaan naar mijn eigen tent om de boel weer in te pakken. Ik moest verder, maar ik koester de prachtige ontmoeting met Sue en Peter nog steeds.
Foto's
