Wat is er mis met mij ?
Schotland
Groot-Brittannië
Nancy Carels
Wat is er mis met mij ?
Ik ben poedelnaakt de rivier in gesprongen, velen volgden mij nog, ik had er niet bij verteld dat hier wellicht krokodillen zouden kunnen zitten, ach, wat niet weet, wat niet deert. Ik had geen zin meer gehad om mijn bikini aan te trekken, want ik had hartkloppingen gekregen van de hitte.
En dit gebeurde dus in de Katherine Gorge in Australië, omdat ik op zoek was geweest naar een warme bestemming. Het was er weliswaar winter, maar dan is het er vaak nog meer dan 30 graden.
Als het er maar warm en droog is, is voorheen altijd mijn gedachte geweest bij het bedenken van een nieuwe vakantiebestemming. Hoe heter, hoe liever en dan wandelen ook nog. Na heerlijke vakanties te hebben gehad in Griekenland, Spanje en Italië, begon er toch iets te kriebelen. Noord-Amerika bleek een goed alternatief, lekker heet ook in de Grand Canyon en maar klimmen en dalen, wat een uitdaging was dat, heerlijk ! Daarna trok ik wat hoger op naar Canada, ook echt geweldig en prima weer, ik trof toevallig een hittegolf. Australië leek me ook wel wat, ook lekker warm. In Australië miste ik de bergen, dus toen was het de beurt aan Alaska, een hele ommezwaai dus. Er waren goede momenten en slechte momenten. Momenten dat ik mezelf vervloekte dat ik in de stromende regen in mijn vochtig tentje lag met muggenbulten zo groot als knikkers en ook nog eens moest plassen. Momenten dat ik door de sneeuw heen zakte tot mijn knieën en pardoes in een rivier daaronder stond. Momenten dat ik urenlang in de regen liep rondom een grijs meer waar niks te zien was en er vanalles om mijn hoofd heen zoemde dat mijn bloed wilde zuipen. Dit alles was snel vergeten toen ik thuis de foto’s zag, want wat was het mooi geweest !
Enkele jaren later zit ik een beetje te googlen om ideeën op te doen, en ik moest snel zijn, want over een paar weken had ik al vakantie. Ik kwam wat foto’s tegen van Spitsbergen en verdorie, dat zag er mooi uit ! Onder het genot van een glaasje wijn was een mooie kampeerreis snel geboekt, want je vult je naam en je rekeningnummer in en alles is geregeld. Dat ze deze reis “the ultimate trekking” noemden, och, dat nam ik maar voor lief, ik zie het wel. Nou, ik heb het geweten : bloed, (angst) zweet en (bijna) tranen, maar achteraf dolgelukkig met deze keuze, want was het mooi ! Een jaar later kies ik verdorie weer voor deze richting, namelijk IJsland, Groenland, Spitsbergen en Noorwegen, ik ben echt niet goed wijs. Het weertype was nogal uiteenlopend, zon, mist, wolken, sneeuw en regen, maar echt geen korte rokjesweer, waar ik soms zo naar hunker. Behoorlijk kapot van deze zeereis van 3 weken kom ik thuis, maar oh, wat was het weer mooi. In december sla ik de plank helemaal even mis, want dan zit ik opeens in Ethiopië en dat is de schuld van Columbus. Prachtige portretten en landschapsfoto’s heb ik zien passeren. Het was er warm, dat wel, maar ik was vooral ook erg onder de indruk van de mensen en vooral ook de kinderen, een bijzonder volk die Ethiopiërs.
Na al die warmte moest ik weer even afkoelen en heb ik gekozen voor een lang gekoesterde wens : een sledehondentocht maken van een aantal dagen. Wat kou betreft, was dit het dieptepunt, namelijk –25 graden en kamperen, wat bezielt me toch? Na thuis ontdooit te zijn en de accu’s van het fototoestel van mijn lichaam geplukt te hebben kom ik wederom tot de conclusie, oh wat was het mooi !
Na de zinderende hitte afgelopen juli hier in Nederland, ben ik er helemaal klaar mee. Aan dat warme weer heb je niks. Je kunt niks, je wilt niks, je slaapt slecht en je kunt niet eens mooie foto’s maken. Onder het genot van weer een glaasje wijn heb ik deze keer voor de Hebriden in Schotland gekozen. Er zit niet echt een stijgende lijn in bij mij, want was Schotland niet het natste van het natste? Toch heb ik er heel veel zin in, ik heb nu al visioenen van dreigende wolkenluchten en dubbele regenbogen. Laat maar komen die buien, ik heb een waterdichte rugzak gekocht, ik ben er klaar voor !
Foto's
