High Stile ridge
Lake District
Groot-Brittannië
Sgtravel
High Stile ridge
Het is een vroege morgen en sta aan de oever van Buttermere lake, de wolken geven samen met het vroege licht een mooie spiegeling in het water. Ondanks dat het hoogseizoen is ben ik de enigste die van dit mooie uitzicht sta te genieten, de overige toeristen liggen waarschijnlijk nog op bed of zijn nog onderweg vanuit de grotere plaatsen zoals Keswick of Windermere. Vooral deze laatste is zeer populair bij zowel de Engelse als de buitenlandse toeristen, zo is het gelijknamige meer het grootste van Engeland en populair voor een boottochtje over het kristal heldere water. Maar de meeste mensen komen toch voor “The world of Beatrix Potter”, hier kunnen fans van deze kinderboeken schrijfster alles over haar en de karakters uit haar boeken te weten komen.
De Buttermere vallei moet het vooral hebben van zijn natuurlijke schoonheid, welke ik vandaag ga ontdekken. Ik heb de “High Stile ridge” wandeling uitgezocht een tocht van 15 km langs het meer en over de toppen van drie heuvels, welke prominent aan de voet van het meer liggen. In het hostel had ik nog een gedetailleerd kaartje gekocht van deze wandeling, zodat ik de weg niet kwijt zal raken. Ondanks dat de route er toch vrij eenvoudig uit ziet, vanaf het punt waar ik nu sta loop ik langs de volledige lengte van het meer. Aan het eind gaat de route rechts de heuvel op, vandaar is het alsmaar rechtdoor over de drie heuveltoppen en dan gaat het pad weer naar beneden richting het meer. Hoe moeilijk kan het zijn!!
Na een paar foto’s begin ik aan de wandeling, die me al snel het bos in brengt. Het pad is duidelijk en bied mooie uitzichten over het spiegelgladde water, ook passeer ik een mooie waterval die vanaf de heuvels het meer in loopt. Kort na deze waterval splitst het pad zich en neem ik de afslag richting de heuvel, nog geen vijf minuten later verdwijnt het pad op miraculeuze wijze in het gras dat de heuvel bedekt. Ik pak het kaartje er maar bij om te kijken of ik toch wel de juiste afslag heb genomen, deze bevestigt dat ik toch echt op het juiste moment de afslag heb genomen. Voor de zekerheid loop ik nog even terug naar het begin van de afslag waar toevallig een paar mensen komen aanlopen met een hond, en vraag hun maar even om advies. De afslag is de juiste maar omdat mijn route minder populair is worden de paden wat slechter onderhouden, daardoor raken ze overwoekerd maar is het geen probleem om over het gras te lopen. Met dit advies begin ik aan de klim naar boven. De eerste top “Hay Stacks” ligt ruim 500 meter boven het meer en moet ik onderweg regelmatig op adem komen, ondertussen word het uitzicht alleen maar mooier. Na een uur sta ik op de eerste heuvel, door het heldere weer (wat hier uitzonderlijk is) kan ik kilometers ver kijken. De route is vanaf hier vrij eenvoudig, alsmaar rechtdoor naar de volgende top “High Stile” met 807 meter de hoogste op deze wandeling. Hier besluit ik een uurtje pauze te houden en het lunchpakket dat ik vanuit het hostel had meegenomen, wat beter te gaan bekijken.
Het uitzicht vanaf deze plek is schitterend, niet alleen heb ik zicht op het mooie Buttermere lake maar de andere kant op zie ik ook Ennerdale en Crummock liggen. Terwijl het dorpje beneden vol begint te stromen met dagjesmensen ben ik hier op de heuvel nog maar vier andere mensen tegengekomen, deze rust had ik in dit gebied dat jaarlijks 15 miljoen toeristen trekt niet verwacht.
Ik vervolg mijn weg naar de volgende top van Red Pike terwijl de camera overuren maakt, wat is het hier toch uitzonderlijk mooi en vooral ook groen. Volgens mij heb ik nog nooit zo veel groentinten op één plek gezien, dit is dan ook één van de natste plekken van het land maar gelukkig niet vandaag!
Rechts onder me zie ik een verborgen meertje “Bleaberry Tarn” welke alleen vanuit dit punt goed te zien is. Ik zit hier nog ruim 300 meter boven dus word deze aan het eind van de wandeling wel bezocht. Na Red Pike gaat het pad naar beneden voor het laatste uitzichtpunt genaamd de Dodd. Ook hier heb je weer een schitterend panorama van heuvels en meren met 500 meter lager het dorp. Van hieruit gaan diverse wandelpaden naar beneden en besluit die via het meertje te nemen, het landschap is hier redelijk kaal dus de afdaling vordert met rassé schrede. Zo’n honderd meter boven dorp word de begroeiing weer dikker en verdwijnt het wandelpad weer regelmatig in het struikgewas. Voorzichtig loop ik door de planten en struiken naar beneden tot ik weer iets van een pad tegen kom, deze blijf ik dan maar weer netjes volgen tot de begroeiing weer de overhand neemt. Eenmaal in het bos word het pad weer breder en word het ook weer drukker met mensen, die het bij de lage route hebben gehouden.
Aangekomen bij de oever van het meer volg ik het inmiddels bekende pad richting het dorp, waar ik op het terrasje van hotel the Bridge neer strijk. Met een pint lokale cider en een goed gevuld broodje, geniet ik in de zon na van deze schitterende wandeling!!!
Foto's
