Langs de muur
Hadrian's wall
Groot-Brittannië
Sgtravel
Langs de muur
Het is vroeg in de ochtend en zwaai mijn kamergenoot nog even uit, zij vervolgt haar weg langs de 117 kilometer lange muur. De zon schijnt deze ochtend uitbundig en dat is mooi, want ik heb zelf ook een wandeling langs de muur gepland. Het is dan wel niet de volledige lengte, maar heb besloten om het stuk van Housesteads naar Greenhead te volgen. Een mooie route van zestien kilometer door het Engelse heuvellandschap, met mooie uitzichtpunten en de bestbewaarde stukken van de muur. Het grote voordeel is ook dat ik aan het einde van de wandeling, gelijk voor het guesthouse sta en dus niet op een bus hoef te wachten. Na een simpel ontbijt moet ik uiteraard wel eerst met de bus naar het beginpunt, ik neem de route via Haltwhistle zodat ik daar bij de buurtsuper nog een broodje voor onderweg kan halen.
De ruines van Housesteads een voormalig Romeins fort heb ik gisteren al uitgebreid bekeken, dus loop ik gelijk door naar de muur zelf. Het pad is eenvoudig te volgen omdat deze de muur volgt door het groene tapijt van heuvels, de afstand is dan niet zo groot maar je loopt wel de ene heuvel op en de andere weer af. Het voordeel hiervan is natuurlijk wel dat de uitzichten schitterend zijn en na een uur kom ik bij één van de bekendste “Steel rigg”. Het is redelijk druk voor hier ( zo’n 15 bezoekers) dat komt mede door een onverharde weg die is aangelegd vanaf de hoofdroute compleet met parkeerplaats,vanaf hier is het slechts tien minuten de heuvel op klimmen voor het schitterende uitzicht. De andere bezienswaardigheid hier is Sycamore gap, een eenzame boom gelegen tussen twee heuvels welke bekend is geworden door de film Robin Hood met Kevin Costner. Uiteraard wil iedereen die de film heeft gezien met deze boom op de foto, ik hou het bij een plaatje van alleen de boom en vervolg mijn weg. De muur is op dit gedeelte iets groter in omvang dan bij Greenhead en is hij mooi begroeid met zomerse bloemetjes, ook kun je hier duidelijker zien dat hij bij voltooiing een stuk breder was dan heden ten dage. Eigenlijk loop je hier over de fundering van de muur, en bij Cawfields zie ik de eerste overblijfselen van een wachttoren. Ondanks dat de muur ter verdediging was, was er bij elke toren een doorgang zodat de handel tussen de mensen aan beide zijde van de muur gewoon door kon gaan. Na nog een heuvel kom ik in een klein natuurgebiedje met een mooi meer, de muur is op een vreemde manier verdwenen in de grond en moet nu opzoek naar de bordjes met gele eikeltjes om deze weer aan de andere kant terug te vinden. Na twee keer verkeerd te zijn gelopen ben ik weer op het juiste pad, een uur later ben ik op de laatste heuvel en zie ik het eindpunt al liggen.
Aangekomen bij het huis, blijken er weer vier nieuwe gasten te zijn twee broers en hun zonen. Waarvan één de Pennine walkway aflegt een tocht van 463km, welke start in Edale (Peak district) tot aan Kirk Yetholm net over de grens in Schotland. Zij verblijven hiervoor twee dagen in de schuur naast het huis, deze word gebruikt als basic accommodatie voor wandelaars die genoeg hebben aan een matras en toilet( meer is het ook niet). In de achtertuin ga ik er gezellig bij zitten en luister naar zijn avonturen van de afgelopen weken, wat een tocht daar stelt die 16 km van mij niets bij voor. Ze waren net klaar met eten wat ze hadden bereid op een campinggas setje en waren van plan om naar de pub in Haltwhistle te gaan, zodat ze ook nog wat inkopen konden doen in de lokale buurtsuper. Ik besluit gezellig mee te gaan en de pub aldaar zal ook vast wel wat op het menu hebben, aangezien ik nog niet had gegeten. Na de boodschappen stappen we binnen bij de The Black bull, een typisch Engelse pub waar het op vrijdagavond gezellig druk is. De menukaart is redelijk uitgebreid maar besluit het eenvoudig te houden met “de burger van het huis” , inmiddels is er een tafeltje vrijgekomen en gaan we daar met z’n vijven zitten. Nu had ik nog niets gegeten maar als het bord op tafel word gezet ben ik blij dat ik nog een paar nieuwe vrienden aan tafel heb zitten, een hamburger uit Amerika is er niets bij. Dan nog maar niet te spreken over de ganering, uienringen met een doorsnee van ruim 15cm waar maar weer uit blijkt dat ze hier zeer vruchtbare grond hebben. De rest van de avond word besteed aan typisch Engelse spelletjes zoals pool en darts, iets wat ik al jaren niet meer had gedaan. Raymond van Barneveld en Michael van Gerwen zijn hier grote helden en ja ik kom ook uit de lage landen, dus moet de eer van een heel land hoog houden. Gelukkig waren m’n tegenstanders ook niet het beste wat Engeland had te bieden en werd ik gelukkig nog voorlaatste, na een laatste drankje besluiten we weer terug te gaan naar Greenhead.
De volgende morgen neem ik afscheid van m’n Engelse buren, en wens David nog succes met het laatste gedeelte van zijn tocht. Na de eigenaren van Holmhead te hebben betaald neem ik weer de bus naar het inmiddels bekende Haltwhistle , waar ik op de trein stap richting het Lake district wat mijn volgende bestemming word!!
Foto's
