De muur van Hadrianus
Hadrian's wall
Groot-Brittannië
Sgtravel
De muur van Hadrianus
Toen ik mijn reisgids van Engeland aan het doorspitten was voor mooie bestemmingen viel mijn oog op een muur, hoog in het noorden van het land. In het jaar 122 kreeg het Romeinse rijk veel weerstand, tijdens hun tocht naar het noorden. Nadat vele soldaten waren gesneuveld, besloot de toenmalige keizer Hadrianus een muur te bouwen om zo de noordelijke grens van het Romeinse rijk te bepalen. En zo de vijandelijke stammen uit het noorden tegen te houden. De bouw van deze muur duurde zes jaar en was bij voltooiing 117km lang, drie meter breed en tot wel vijf meter hoog. Ook vandaag de dag is de muur in zijn volledige lengte te bewonderen als is hij in omvang wel wat geslonken . Nu was ik mijn reis al in Northuberland begonnen en na de schitterende kustlijn te hebben bekeken neem ik de trein naar het dorpje Haltwhistle , een uurtje vanaf Newcastle door het mooie Engelse landschap. Aangekomen vervolg ik mijn reis, met bus 122 naar Greenhead op zo’n 10 km afstand. Deze bus rijd alleen in de zomermaanden, langs het mooiste gedeelde van de muur en stopt bij alle bezienswaardigheden. Ik laat deze even voor wat het is en ga er bij Greenhead uit, vanwaar het nog een klein stukje lopen is naar m’n guesthouse. Deze had thuis al geboekt en ligt tussen de weilanden, waarbij de muur over het terrein schijnt te lopen. De mensen van Holmhead guesthouse verwelkomen me vriendelijk en laten me het onderkomen voor de komende drie nachten zien. Ik had gekozen voor een gedeelde kamer die speciaal is gebouwd wandelaars , waarvan vele de volledige lengte aflopen. Het ziet er netjes uit met vier bedden een badkamertje en een kleine keuken, voor mij als backpacker meer dan voldoende. Het ontbijt moet ik zelf verzorgen en voor het avondeten kan ik terecht in de lokale pub, wat geen straf is. Op dit moment ben ik nog de enigste maar later zou er nog een Engelse wandelaar bij komen, het is nog vroeg in de middag dus besluit de omgeving te gaan verkennen. Ik ben hier voor de muur dus die gaan ik maar eens zoeken, lopend tussen de schapen klim ik een heuvel op. Eenmaal boven heb ik een schitterend uitzicht over de Engelse groene deken met een muur die er dwars doorheen loopt, welke in het echt toch een stuk kleiner is dan ik had verwacht. Nu ben ik misschien erg verwend met de Chinese variant welke er nog net zo indrukwekkend uitziet als toen is hij is gebouwd, maar dacht toch eerst dat het stukje muur hier gewoon een afrastering van het weiland was. Gelukkig kwamen er net een aantal wandelaars aan, die mij haarfijn hebben uitgelegd hoe ik het me moest inbeelden waarna het toch een stuk interessanter werd. Je komt hier dan ook vooral voor de geschiedenis en het zeer mooie heuvel landschap, die geen moment verveeld. Van deze geschiedenis hoop ik de volgende ochtend wat meer te weten te komen, en loop na het ontbijt richting de bushalte. Nu is dit niet zomaar een muurtje maar was het een heus verdedigingswerk met vele wachttorens en forten, één van de meest indrukwekkende forten bevond zich in Housesteads met de bus slechts 40 minuten rijden.
Vanaf de weg is het nog een kilometer lopen naar het informatiecentrum/museumpje en de belangrijkste opgravingen, het is aardig de heuvel op dus rust even uit voor ik aan de verkenning begin. Net als vele Romeinse opgravingen zijn ook hier alleen de funderingen overgebleven, dus besluit eerst het museumpje te bezoeken om er een beter beeld van te krijgen. De dame achter de kassa beveelt me de film te bekijken die over enkele minuten start. Doormiddel van luchtbeelden en computer animaties komt deze plek tot leven, eenmaal buiten zijn deze op het eerst oog kale funderingen toch zeer indrukwekkend. Na een broodje te hebben gegeten op het terras besluit ik naar een andere opgraving te lopen, op zo’n vijf kilometer afstand. Ik heb een wandelkaartje bij me dus het moet goed komen, het eerste gedeelte is een mooi pad richting de hoofdweg welke ik volgens de bordjes en mijn kaartje moet oversteken. Alleen is er van het mooie pad aan de andere kant niets meer te zien, wel zie ik een platgelopen lijn lopen door het weiland met schapen en besluit deze maar te nemen. Na een kwartier kom ik uit bij een hek met aan de andere kant een woonerf, heb ik dan toch het verkeerde pad gevolgd! Ik besluit met alle risico van dien het hek maar over te klimmen, in de hoop dat er geen bloeddorstige waakhonden mijn wandeling voortijdig komen beëindigen. Gelukkig is het stil op het erf, en probeer ik zo snel mogelijk een verharde weg te vinden. Na nog geen twee minuten zie ik weer een bordje en bleek ik toch echt goed te zijn gelopen, een half uur later kom ik aan bij Vindolanda. Dit is de plek waar alle soldaten met hun gezinnen woonden en is dan ook een stuk groter dan de vorige locatie, ik begin maar weer met het museum dat ruim is opgezet. De vitrines bestaan vooral uit voorwerpen die hier de laatste jaren zijn gevonden, waaronder de grootste collectie Romeinse schoenen in alle soorten en maten. Buiten op locatie zijn de archeologen nog druk bezig nieuwe voorwerpen uit de modder te redden, wat toch een zeer precies werkje is. Een uurtje later heb ik alles wel gezien en loop weer terug naar de hoofdweg, om vervolgens de bus weer terug te nemen naar Greenhead . Aangekomen bij het guesthouse blijk ik weer een nieuwe kamergenoot te hebben, een jongedame uit Nederland die het hele pad afloopt. We besluiten vroeg richting de pub te gaan omdat ze de volgende ochtend er weer voor dag en douw uit moet, het werd nog een gezellige avond !! Tot zo ver de geschiedenis, morgen kunnen de wandelschoenen aan!!
Foto's
