Engeland, Pech onderweg.
Engeland
Groot-Brittannië
Dreamer666
Engeland, Pech onderweg.
Op de terugweg van ons bezoek aan Hever Castle gaat er plotseling een lichtje branden in de auto. We krijgen een melding dat er een storing is opgetreden in de motor en dat we dit zo snel mogelijk moeten laten nakijken. Omdat het al redelijk laat is en alle garages gesloten kunnen we niet anders dan door te rijden tot ons huisje en te wachten tot de volgende ochtend.
Als je thuis bent is dit al niet zo leuk maar in het buitenland komt er dan nog eens het probleem bij om een garage te vinden waar ze dit kunnen nakijken. Gelukkig zijn we in Engeland en is de taal al geen probleem en we hebben ook nog internet in ons huisje zodat we al op voorhand kunnen zoeken naar een geschikte garage dichtbij.
De volgende ochtend telefoneren we eerst met onze eigen garage die bevestigd dat we de motor dringend moeten laten nakijken. We hebben deze voormiddag een afspraak voor een rondleiding in Penshurst Place, maar dit is dringender. We haasten ons naar een garage in Hastings en laten de gegevens uitlezen. Het is een schitterende zonnige voormiddag en wij zitten hier ongeduldig te wachten of we nog verder kunnen of niet. Na een uurtje krijgen we het verlossende woord. Het is niets ernstig en we kunnen onze weg verder zetten.
Heel wat later dan verwacht komen we aan bij Penshurst Place. De dame waarmee we een afspraak hadden voor een rondleiding heeft door de vertraging niet veel tijd meer en het wordt een kort bezoek. Penshurst Place is nog steeds eigendom van, en bewoond door, de Sidney familie die het huis destijds kregen van de koninklijke familie. De Sidney's zijn bekend omdat ze hun naam gaven aan de grootste stad van Australië. Het is een heel mooi landhuis en werd grotendeels bewaard zoals bij de bouw, maar eigenlijk is het meer gekend om zijn mooie tuinen. Het is een labyrinth van aaneengeschakelde tuinen allemaal mooi door heggen afgebakend. We lopen doorheen de bloemenpracht en snuiven de verschillende geuren op. Alhoewel het al eind mei is, is de tuin nog niet op zijn hoogtepunt en staan verschillende heesters nog niet in bloei. De blikvanger van de tuin is een bloemenperk in de vorm van de Britse vlag, maar ze staat er nu wat verdord bij. Naar het schijnt is ze mooi te zien als je met het vliegtuig landt op de luchthaven van Londen Stansted.
Als laatste van de kastelen landhuizen bezoeken we Scotney Castle. Als we aan de inkom staan, kijken we verwonderd op als we een zeer groot landhuis zien. 'Is dit een kasteel?', vragen we ons af. Het is nog voor openingstijd en er staat al een grote groep Franse toeristen ongeduldig te wachten. We hebben een afspraak met onze gids en langs een achterdeurtje gaan we naar binnen. Het personeel is alles nog aan het schoonmaken voor opening en wij zien als eersten die dag de vertrekken. We krijgen een gepassioneerd verhaal te horen over de bewoners, en door het raam van de slaapkamer krijgen we het mooie uitzicht over de tuin te zien met in het midden het echte, originele, Scotney Castle. Toen Edward Hussey zelfmoord pleegde en zijn oudste zoon een jaar daarna overleed, verliet zijn weduwe het kasteel. Pas ettelijke jaren nadien besloot zijn 2de zoon om terug te keren en bouwde een nieuw landhuis in het domein. Het oude kasteel liet hij aan zijn lot over en integreerde de ruïne in de bloementuin en creëerde zo één van de meest romantische tuinen. De laatste eigenaar van Scotney Castle, Christopher Hussey, was schrijver en erfde het huis van zijn oom. Hij was een bescheiden man en als we rondlopen voelt het heel huiselijk aan met overal rondslingerende tijdschriften. Als er geen belangrijke gasten waren aten ze net als ons aan een tafel in de keuken uit een gewoon servies. Heel mooi om dat contrast te zien met het hautaine gedoe in de officiële vertrekken voor de gasten.
Het hoogtepunt is hier wel de tuin en als we het pad naar beneden aflopen is het alsof we in een sprookje terechtgekomen zijn. Zelfs met donkere dreigende onweerswolken ziet het er heel romantisch uit. De ruïne van het kasteel geeft een prachtig contrast, tussen de kleurenpracht van alle bloemen, en samen met de reflecties in het water doen ze je zo wegdromen. Wat is het hier mooi om rond te wandelen en als je één tuin moet gezien hebben in Kent dan is het deze wel. Het is dan ook wel te verstaan dat Margaret Thatcher hier verschillende jaren verbleef tijdens de weekends om in alle rust te ontspannen.
Foto's
