Tuinen vol liefde
Engeland
Groot-Brittannië
Knebbeltje
Tuinen vol liefde
Tuinen vol liefde
Als bewoner van een appartement op de eerste etage zonder balkon mis ik één ding meer dan wat dan ook: een tuin. Ik hou van tuinen en ik hou van tuinieren. Van wroeten in de aarde, van kiempjes uit de grond kijken en blij zijn met elk nieuw blaadje, van snoeien en opbinden en eindeloos frutten.
Tsja, voor zo iemand is er maar één reisdoel, en dat zijn de grote tuinen van Engeland. En dan niet alleen de geregisseerde landschappen van Lancelot 'Capability' Brown, maar ook de kleinere cottagetuinen. De allereerste keer dat ik een echte Engelse landhuistuin bezocht en mijn allereerste 'mixed herbacious border' zag (en rook!) was ik helemaal de kluts kwijt. Zo veel bloemenpracht, zo veel schoonheid... Sindsdien kom ik regelmatig terug in de UK en pik dan elke keer een paar toptuinen mee. Met mate, want mijn partner heeft hevige last van hooikoorts en ik wil hem dat niet aandoen.
Maar niet alleen Jeff loopt soms met een zakdoek langs de borders. Ook ik hou het soms niet droog, als ik door een gat in de heg kijk en beloond word met een onverwachte aanblik. Tuinen, en dan vooral Engelse, ontroeren me. Maar waarom was dat eigenlijk zo? Ik kon het niet benoemen.
Ik wandelde door Sissinghurst vlak na een regenbui, de meeste toeristen hadden zich erdoor laten verjagen of zaten in de tearoom... ik was er bijna alleen, de zon kwam door de wolken en flonkerde op de waterdruppels op witte calla's... een moment van pure, resolute schoonheid. En een dag later, in Great Dixter, misschien de meest persoonlijke en dierbare van alle tuinen in Zuid-Engeland... opeens was daar zomaar een wilde wuivende weide vol veldbloemen naast streng geschoren heggen... En toen pas besefte ik wat het was dat mij zo diep raakte.
Het was liefde. Pure, onversneden, toegewijde liefde. Liefde van generatie na generatie van tuineigenaar, ontwerper, planter. Liefde van honderden naamloze tuinlieden die decennia- of eeuwenlang dat stukje grond hadden vertroeteld. Die elke plant, iedere boom kenden en verwenden. Die prachtige liefde, die voel ik in elke bloem, in ieder blaadje. Die ontroert mij diep, elke keer weer.
Daarom kom ik dus altijd met honderden foto's terug van zo'n tuinreis. Alsof ik nog niet genoeg plaatjes van klaprozen heb. Maar misschien probeer ik op die manier wel iets van die eeuwen durende liefde mee te nemen.
* Mijn favoriete tuinen in Engeland: Scotney Castle, Sissinghurst, Great Dixter, Sezincote, Tintinhull, Montacute, Hatfield, Hidcote, Snowshill, Sudeley.
Foto's
