Four seasons in one day
Edinburgh
Groot-Brittannië
Sojmundi
Four seasons in one day
Wolken hangen op de weg, het zicht is nog geen 100 meter. Naast de weg is niets te onderscheiden, de prachtige vallei is geheel gevuld met grijze nevel. Regen klettert op de autoruit, terwijl de wissers om de beurt hun uiterste best doen om voldoende zicht op de weg te kunnen hebben. Welkom in Schotland.
De beeldvorming wordt hiermee meteen bevestigd; grauw, grijs en regenachtig. Een sober vooruitzicht, hetgeen de vakantiestemming in ieder geval minimaliseert. Het heuvelachtige, maar bovenal bochtige parcours dat na het verlaten van de M74, waar op matrix borden regelmatig de vrolijk makende boodschap ‘heavy rain expected’ werd meegedeeld, naar Edinburgh leidt is zeker niet geschikt voor beginnende bestuurders. De kilometers tikken maar langzaam weg terwijl de onzichtbare omgeving toch erg mooi schijnt te zijn. Rustieke dorpjes passeren de revue, afgewisseld met haarspeldbochten en verlaten huisjes. Nadat de laatste afdeling is ingezet lijkt het dikke pak grijze wolken enigszins aan omvang te verliezen. Schotland begint zich langzamerhand te tonen. Bij het naderen van de stadsgrenzen is het grijze wolkendek gestopt met het spugen van neerslag. De mate van grijsheid neemt af, waarbij een stukje blauwe hemel zelfs te onderscheiden valt. Plotseling prikken zowaar de eerste zonnestralen door het wolkendek.
Het guesthouse is gevestigd in een, uit drie etages bestaand, Victoriaans herenhuis. Andy, klein van stuk, een zware zilveren ketting om zijn nek en voorzien van het nodige inkt op armen en benen, doet met een ferme zwaai de deur open. Zonnestralen weerkaatsen op zijn kale schedel. Het Schotse accent is moeilijk verstaanbaar waardoor het antwoord op zijn vragen in eerste instantie steevast ‘Pardon me?’ is. Het doet hem echter niet beseffen dat de hele wereld behalve zijn Schotse landgenoten hem nauwelijks verstaan, onverstoorbaar stelt hij de vraag opnieuw en brabbelt verder. Andy behoort tot de derde variant, het is duidelijk dat dit zijn brood is, maar de benadering blijft persoonlijk. Op de vraag of hij weet wat de weersvoorspelling voor de komende dagen is schiet hij in de lach en schudt zijn hoofd lichtjes. ‘Four seasons in one day mate, cheers!’.
Zwoegend bestijgen een aantal mensen de steile stenen trappen, die leiden naar de top van Carlton Hill, aan de oostzijde van Princess Street. Zweetdruppels die parelen op hun voorhoofd verraden zowel de mate van inspanning, hun mogelijk matige conditionele gesteldheid maar ook de temperatuurschommelingen die de stad kent. De wind is altijd aanwezig, maar wanneer de zon door de wolken breekt neemt de temperatuur zienderogen toe. Echter zodra de massaal aanwezige grijze wolken de zon weer insluiten, is een kledingstuk met lange mouwen weer zeer wenselijk. Nadat de treden van de heuvel zijn bedwongen is de prestatie nog niet voltooid. Ondersteund door de armleuning zeulen de mensen zich het laagste schuine stuk omhoog. Daar bevinden zich de bouwwerken die onder meer de skyline van Edinburgh domineren, waaronder het National Monument en Nelson Monument, een cilindervormig gebouw dat via een wenteltrap kan worden beklommen. Naarmate de hoogte toeneemt neemt de breedte van de trap af. Na het kleine blauwe kabouterdeurtje aan het einde te hebben geopend ontvouwt zich een prachtig uitzicht over de stad.
‘Mom and dad’. In een simpel lettertype is het op haar smalle bovenarm getatoeëerd. Ze krijgt, na een halve week een grote collectie van uiteenlopende inktafbeeldingen te hebben beschouwd, de award voor minst originele tattoo. Het zal haar, met haar half afgeschoren zwarte haar en overigens volledig zwarte verschijning, weinig kunnen schelen. Ze heeft haar handen vol dat kleine Jake wordt overreden door passerende bussen. Het is druk in Princess Street. Daar, in de hoek op de heuvel, ligt Edinburgh Castle, één van de trekpleisters van de stad. Touringcars staan aan de voet van de beklimming opgesteld, wachtend op de schapen die door het kasteel worden geleid. In dat opzicht is Edinburgh echt een toeristische stad, waarschijnlijk als onderdeel van georganiseerde reizen door Schotland. Multicultureel overigens ook, met name door inwoners met Aziatische inwoners, gezien het grote aanbod van onder meer Indiaanse eettentjes in de straten en de af en toe passerende tulband op straat.
Op de hoek bij het kasteel staat een man in het traditionele Schotse kostuum de longen uit zijn lijf te blazen op zijn doedelzak. Terwijl hij rood aanloopt, wordt zijn doorzichtige Tupperware bakje gevuld met munten. Als een toeristische attractie staat hij daar op een dinsdagmiddag zijn inkomen bij elkaar te blijven. Het geproduceerde geluid klinkt schel door de straten. Als ondergrond muziek bij de omgeving past het uitstekend. Andere typische kenmerken uit de beeldvorming van de Schotse cultuur zoals wij die zien zijn vanzelfsprekend aanwezig of te koop. Een kilt voor vijftig euro, inclusief bijpassende sokken, een doedelzak voor thuis of een fles whisky. Men is in de pub niet scheutig met de whisky. Halverwege de nacht, naar het nuttigen van diverse alcoholische consumpties waaronder een aantal malen whisky, wil de geestestoestand maar geen ruis oplopen en blijft de beleving helder. De enige logische conclusie moet wel de minimale mate zijn waarin de alcohol is toegevoegd, zoals blijkt uit een waterige substantie die voor cocktail moet doorgaan, die wordt overhandigd in een pub met een groot koepelvormig dak, bestaande uit twee etages. Vanuit de bovenste ring kijkt men op de dansvloer, alsof vanaf een tribune in een voetbalstadion het groene gras wordt bewonderd. Typisch Schotse muziek wordt gespeeld, waarin koppels op de dansvloer in een boogje om elkaar dartelen, aangemoedigd en geïnstrueerd door één van de bandleden. De sfeer is uitbundig, vriendelijk en internationaal, terwijl buiten de regen met bakken uit de hemel komt. In de pub kan dat niemand deren.
Voor de verandering is een lichte avondzon zichtbaar. Je zou bijna denken dat een warme zomeravond in Schotland geen utopie is. Bijna. Razendsnel verdwijnt de zon weer achter de wolken en daalt de temperatuur merkbaar. De tijd in Edinburgh, de prachtige hoofdstad van Schotland zit er bijna weer op. Nog maar even een pint doen. Cheers!
Foto's
