Culinaire citytrip naar London, baby!
Groot-Brittannië
Europa
Elleke
Culinaire citytrip naar London, baby!
Einde April (2019). Mijn vriend kan eindelijk zijn kerstcadeau dat ik aan hem cadeau deed, verzilveren: de Eurostar brengt ons naar hartje Londen. We logeren op een woonboot, die we vonden via AirBnB, in de wijk Chelsea. Chelsea is zeker niet het toeristische hart van de stad, maar het openbaar vervoer is hier zo geweldig geregeld dat alle hoeken en uithoeken makkelijk bereikbaar zijn.
Het is redelijk stormachtig, dus we zijn wat verwaaaid wanneer we aan onze boot komen. Het ziet er helaas niet naar uit dat we van het buitendek zullen kunnen genieten met een koffie of een aperootje.
De boot is prachtig, maar ons kamertje ‘inie mini’; zelfs onze koffer past er niet in. Maar op zich hebben we alles wat we nodig hebben. Op de Thames slapen is zo eens iets anders dan in een overpriced dodgy hotel. Want daar zijn er in Londen genoeg van.
We zijn beiden al een paar keer in Londen geweest (maar nog nooit samen), dus de voor-de-hand-liggende toeristische highlights kunnen we wel overslaan. Zelf wil ik graag nog wel eens naar The Tate Modern gaan (gigantisch museum voor international and contemporary art – gratis toegang), maar mijn reisgezel denkt daar anders over. Deze heeft besloten dat we er een culinaire citytrip van maken. Het was natuurlijk zijn kerstcadeau, en ik ben de moeilijkste niet. ;-)
Ik ben nu niet direct van plan om foodblogger te worden, maar bij uitzondering deel ik graag wat tips voor city-trippers die eens wat anders willen dan de gebruikelijke toeristenrestaurants.
- English pie in een English pub
In onze reisgids staat ‘The Blue Elephant’ aangestipt als hét beste Thaïse restaurant. Het is gelegen vlak naast de Thames waar onze boot is aangemeerd. Het is helaas ook permanent gesloten. Wij belanden dan maar in een traditionele Engelse pub waar we al even traditionele English pies verorberen. Ik ben wat sceptisch, want let’s face it, de Engelse keuken heeft niet de reputatie van verfijnd te zijn. Ik moet toegeven dat zelfs de vergetarische pie uitstekend smaakt!
https://www.blackbirdearlscourt.co.uk
- Apero met streepje muziek
OK, Covent Garden is natuurlijk een toeristische trekpleister, maar wel ideaal om er tussen de ‘hustle & bustle’ een aperootje te nuttigen. We dalen de trappen af, waar ze op één van de pleintjes live muziek spelen en installeren ons bij ‘The Wine Place’. De muziek varieert tussen opera, folk en klassiek. En wat blijkt? Bij elk genre past wel een Italiaans wijntje. :-)
- Bestseller chef
Yolam Ottolenghi is een begrip in de UK en ver daarbuiten. Hij bracht een paar populaire kookboeken uit en lanceerde twee verschillende eettenten in de stad, elk met een ander concept. Het interieur van NOPI, waar wij gingen dineren, ziet er netjes en ingetogen uit. De gevel is vrij bescheiden, maar stijlvol. Omdat er – voor mijn doen – ongewone dingen op de kaart staan, kan ik de gerechten niet onthouden, met uitzondering van de truffel-polenta friet. Njam!
Er zijn best wat originele vegetarische opties op de kaart, dus ik was sowieso positief verrast!
- Latente parel
Vriend en foodie Wouter, die btw in ons mooie Mechelen net restaurant ‘De Partage @ l’Ecluse’ heeft geopend, tipte ons over BRAT. Hoewel je het restaurant nooit zomaar ‘per abuis’ zal binnenwandelen (het is namelijk een beetje verstopt), is het er altijd druk. Een goed teken.
We reserveerden ruim op voorhand. Wanneer we in Londen arriveren, hebben ze al een Michelin-ster in de wacht gesleept. Er staat niets vegetarisch op de kaart, maar koks van dit kaliber weten daar wel weg mee. Geen stijf gedoe, gewoon verse en lekkere gerechten, die vooral spectaculair smaken door hun bereidingswijze en geniaal gebruik van specerijen.
Top tip en top lunch voor een eerlijke prijs!
https://www.bratrestaurant.com/
- Nice, except the price.
Enige tijd geleden las ik in een blogpost van BV en foodie Sven Ornelis over ‘Sketch Gallery’. Een volledig roze restaurant met een hoog ‘hip-gehalte’. Dat lijkt me wel wat.
De ‘experience’ begint al van buiten, wanneer we op de hoek van de straat een paar opgetutte grieten hun sportschoenen zien wisselen voor hoge hakken. We zijn ongeveer gelijktijdig aan de entree. Wij in onze jeans, regenjas, sneakers en mét rugzak mogen naar binnen lopen. Zij blijven nog even staan discussiëren: ze hebben blijkbaar niet gereserveerd.
Ik moet toegeven dat we wat uit de toon vallen in onze toeristenoutfit.
Het interieur ziet er ronduit spectaculair uit. Er zijn duidelijk enkele excentrieke en prijzige interieur designers aan het werk geweest. Ook een toilet-bezoek is de moeite: De wc kan je vinden in een ei-vormige cocon. Helaas hebben de wannabee Instagram-modellen van daarnet zich toch een weg naar binnen gepraat, want die zijn heel der fotoshoots aan’t houden in de wc. Ik passeer er om zo’n cocon binnen te gaan en ze kijken geïrriteerd omdat ik daarmee hun fotoshoot verstoor. Het gevoel is geheel wederzijds.
Mijn voorgerecht, een origineel aspergebordje, smaakt me het best. M’n pasta (hoofdgerecht) vind ik niet zo speciaal.
De rekening verrast ons ook niet in positieve zin: zo’n slordige 300 € voor elk een apero, een voorgerechtje, een hoofdgerecht en een fles wijn… Mja, dat vinden wij rijkelijk overdreven. Over-hyped dus en dat voel je in je portemonnee. Maar goed, we zijn er eens geweest en dat weten we dan ook alweer.
- Safety first!
Een wel héél speciale plek, is The Clinck. Dat is namelijk het restaurant van Brixton Prison waar je als bezoeker een tafeltje kan reserveren. Gedetineerden kunnen daar deelnemen aan een programma waarin ze leren koken en opdienen. Dat maakt niet enkel hun leven in de gevangenis wat aangenamer, maar ze worden ook klaargestoomd om een job in de horeca te kunnen uitoefenen wanneer ze vrij komen.
Uiteraard mogen gevangenen de Brixton Prison niet uit, dus het restaurant vind je binnen de gevangenismuren. Om daar binnen te komen, gelden alle gebruikelijke veiligheidsmaatregelen.
Je moet ruim op voorhand reserveren, want je reservatie dient wel ‘goedgekeurd’ te worden. Je moet ook iets meer gegevens opgeven dan bij een standaard restaurantbezoek: ze gaan na of je zelf al eens in aanraking kwam met het gerecht, of je geen ‘inmates’ kent, je beroep, …
Bij het binnenkomen moet je ook alles afgeven. Het zal je niet lukken om stiekem een fotootje te maken. We worden gefouilleerd door een norse cipier. Voor de veiligheid wordt er plastieken bestek gebruikt. Onze ober is nog een beetje onwennig, en aan z’n gelaat kan je zien dat hij al wat watertjes doorzwommen heeft, maar hij doet het keurig! Hij is in elk geval vriendelijker dan de cipier… En het eten, wel, dat was ook lang niet slecht!
Foto's
