Bezoek aan een vroegere liefde
Groot-Brittannië
Europa
Laureen
Bezoek aan een vroegere liefde
Tientallen keren ben ik al in Engeland geweest, maar nu was het al heel erg lang geleden. Dus pakten we het vliegtuig en landden een uur later op Humberside Airport in Yorkshire op hetzelfde tijdstip als we vertrokken, vanwege het uur tijdverschil.
Ik was heel nieuwsgierig. Engeland was altijd mijn favoriete vakantieland voordat we Amerika ontdekten. Zou het veel veranderd zijn in die twaalf jaar dat ik niet ben geweest? En ja, ik merkte helaas dingen op, die jaren geleden ongekend waren.
Het viel me bijvoorbeeld op hoe armoedig alles eruit zag, hoe sjofeltjes de mensen erbij liepen en dat er zo ontzettend veel winkelpanden leeg stonden. Navraag leerde dat inderdaad een derde van de nering gesloten is en ongeveer vijftig procent van de bevolking van Hull zonder werk zit. En dat zie je. In de winkel, ‘Morrisons’ voor mensen die graag het naadje van de kous willen weten, zag ik veel dikke mensen in trainingspakken of te strakke shirts met vet haar en overduidelijk weinig geld. Met kinderen die gilden, dreinden en jengelden, kortom: stikvervelende jong die je graag een reden zou geven om te janken door een goedgerichte mep op hun ongunstige gezicht te geven. Eén van de veranderingen waar ik op doelde: ik vond de Britse kinderen altijd toonbeelden van keurigheid. Not anymore om in de plaatselijke voertaal te blijven.
Ook zie je er veel heel jonge vrouwen, meisjes nog, met een blèrend kind bij zich en een man waarvan je zag dat hij liever op een brommertje zou zitten en met zijn maten rondhangen.
Vaak is zo’n meisje dan opnieuw in verwachting. Je ziet ze op straat lopen, hoogzwanger met een sigaret in de mondhoek, een kleintje van een jaar of drie in hun kielzog en zelf zijn ze misschien net twintig . Armoe troef in combinatie met vergooide levens, een benauwend gegeven.
De werkeloosheidsuitkeringen zijn ook bedroevend laag, zo’n €70,- per week. Aan de slechte gebitten kun je zien hoe goed het met een land gaat. Slecht dus in dit geval.
Hoeveel ik ook van Engeland hou, ik heb het wel altijd al een voorbeeld gevonden van ranzige toestanden. Neem nou de buren van onze gastheer. Een stel dat het huis kocht, er een jaar aan verbouwde en toen uit elkaar ging. Kan gebeuren. Vrouwlief woonde daarna alweer snel met een ander samen, maar het huis dat op twee salarissen was gekocht raakten ze aan de straatstenen niet kwijt. Dus trok zij weer bij haar ex in en nam haar nieuwe partner mee. Nu wonen ze daar gezellig met z’n drieën.
Moet kunnen nietwaar?
Iets anders wat ik als schrikken heb ervaren is het veelvuldige gebruik van fuck. Dat was ongekend, zeer zeker in het gezelschap van vrouwen. Maar in het café aan de overkant probeerde een oude vrouw een geroosterde boterham van iemands bord te pikken waar de barman, die het zag, wat van zei. Zij beantwoordde hem met een vet: FUCK OFF!!!
Ze werd wel volgens alle regels der kunst de bar uitgezet, maar toch… Niet bepaald het Engeland dat ik zo vaak heb bezocht.
Maar nu moet ik jullie even meenemen naar een privéplek: de toiletten. Wat er in gaat moet er ook weer uit, dus toen ik wat bier ging lozen en me de trap ophees om de w.c. te bezoeken, mocht ik me meer verbazen. De halve wereld hebben we bewandeld en dus heel wat plees gezien, maar dit overtrof toch wel alles.
Camerabewaking om te beginnen en een bordje waarop stond dat ze het recht hadden iedereen te fouilleren. Werkte je hier niet aan mee, dan mochten ze je de toegang weigeren. Maar ook dat als je betrapt werd op het dealen of gebruiken van drugs, je de rest van je leven daar niet meer binnen mocht komen en dat je gegevens aan andere pubs en de politie zouden worden doorgegeven.
Maar wat trof ik op de ‘dames’: een dubbel toilet! Ik bedoel: is er zo’n behoefte om je samen te ontlasten dat dit is gecreëerd? Ik heb het nog nooit eerder gezien. Ga nou eens zitten en filosofeer er even over: een dubbel toilet in een publieke ruimte. Dan kom je toch tot zeer merkwaardige conclusies? Bovendien waren de potten hufterproof: van roestvrij staal.
Natuurlijk hing er ook de onvermijdelijke condoom automaat: bij drank in combinatie met opvlammende begeerte zal die in een behoefte voorzien. Maar wat denken jullie van het volgende: een automaat waar je tegen betaling van vijf pond een dildo kunt kopen? Is dat voor lelijkerds die de opvlammende begeerte niet kunnen bedwingen met een man, omdat die niet te krijgen is vanwege hun afstotende uiterlijk? Of een automaat met kleine snoepkettingen, om aan te brengen op een niet nader te noemen plekje voor een smakelijke mondvol?
En een mystery box met de afbeelding van een duiveltje waar drie verrassingen inzaten. Het ging me boven mijn pet dat je dat soort voorwerpen a la minuut nodig zou kunnen hebben en dat je dan bedwongen hijgend je geld in zo’n apparaat staat te proppen.
Mijn seksuele behoeftes zullen niet zo gecompliceerd of eisend zijn, denk ik dan maar. Ten overvloede stond er op het apparaat: naughty toys voor girls and boys. Kweenie, ik kreeg toch wel een vrij definitief oordeel over de vrijetijdsbesteding van de clientèle van deze gelegenheid.
Het blijft een prachtig land, Engeland. Het platteland ziet er welvarend uit, de begraafplaatsen blijven uniek en de humor fantastisch. Maar de steden zijn verpauperd als je verder kijkt dan je neus lang is. Niet de prachtige centra, maar net even daar buiten, waar de schone schijn mag wegvallen.
Ondanks al het mooie, werd ik toch een beetje verdrietig tijdens ons bezoek. Wat is er in vredesnaam met dit land gebeurd?
Na een week was de koek op en gingen we naar huis.
We stegen op en door het raampje zag ik Engeland steeds verder wegzakken. Dat grootse, historische land met zijn rijke verleden en prachtige uitzichten, maar op allerlei vlakken slechts een schaduw van zichzelf.
Foto's
