Deze foto is genomen op het Griekse eiland Zakynthos, op woensdag 30 april 2014 rond 13.00 uur.

`Als een baken verscholen in het landschap, tussen de hoge grassen, staat een eens zo glanzend witte wagen. Het groene gewas probeert de roestplekken te verhullen, al lijken de pluimen tegelijkertijd als een soort eerbetoon naar de vrachtauto te wuiven. De zon aan de heldere, lichtblauwe hemel laat de vergane glorie nog eenmaal blinken. Achtergelaten door de arbeiders staat hij daar bij de fabriek, zonder glas in de ruiten en spiegels. De lange truck was altijd op de weg om zijn diensten te bewijzen, maar er kwam een moment dat het zijn tol ging eisen. De achterkant is al bijna helemaal roestbruin en de stoelen zijn kapot. Één daarvan ligt dwars door de cabine, over het verbazingwekkend nieuw uitziende stuur. Ook zit er een flinke deuk in de voorbumper. Als ik verder naar onder kijk, zie ik dat de wielen al zijn verdwenen. Ik loop dichter naar het voertuig toe. Het droge riet kraakt onder mijn voeten. De onvolkomenheden hebben iets moois, maar hiermee gepaard gaat ook de geur van metaal en die kan ik minder waarderen. Intens is het, zo intens dat ik er een nare smaak van in mijn mond krijg. Als ik op de deur klop, vlak onder de deurklink, weerklinkt een holle, hoge toon. Even houdt het geluid aan, het geluid van de wonderbaarlijke schoonheid van deze oudheid.’