Yamas εις υγείαν ...
Karpathos
Griekenland
Riennavaplus
Yamas εις υγείαν ...
Over precies 1 maand min 3 dagen is het weer zover, ons jaarlijkse weekje Griekenland....
We hebben er in de loop der jaren een gewoonte van gemaakt om onze verjaardagen buiten Nederland te vieren.
Natuurlijk zouden we graag meerdere keren per jaar een grote reis maken maar helaas.... het hopen op de plotselinge groei van een geldboompje in de achtertuin is inmiddels vervlogen en het winnen van de loterij, tja, ik geloof er niet in. De kans dat je pad ooit gekruist wordt door een kikker, die je dan kust en vervolgens in een miljonair veranderd is groter.
Maar "Griekenland" heeft op ons een magische aantrekkingskracht.
Waarom? Zoiets als frappé φραπέ (heerlijke koude koffie), Ouzo ούζο, Catz, Griekse Yoghurt met walnoten en honing, olijfbomen, visseshaventjes met gele netten, Metaxa Μεταξά en hele vriendelijke mensen.
In met name de kleine bergdorpjes leven de mensen nog erg sober. Je ziet er de vrouwen nog in het zwart lopen en de mannen onder een boompje Backgammon spelen. Er wordt honing verkocht en eigen gemaakte kleedjes (die het fantastisch doen in onze veranda). De Grieks Orthodoxe kerken geuren heerlijk naar wierook en zijn versierd met de prachtigste iconen, terwijl op de achtergrond de Byzantijnse muziek je rustig maakt.
Ieder jaar is het een soort van thuiskomen. Na de landing op het vliegveld rijden we naar ons appartement, welke selectief is uitgezocht op de ligging aan het water. Wat is er heerlijker om 's ochtends wakker te worden en met het eerste zonnetje van de dag je ontbijtje te nuttigen. Meestal loopt er ook wel ergens een "cat" rond, wat we natuurlijk helemaal niet erg vinden.
Ook 's avonds is zo'n balkonnetje met uitzicht over een haven de perfecte plaats om de plaatstelijke alcohol te testen, Michael is meer van de Ouzo ούζο (Anijsdestilaat) terwijl ik Metaxa Μεταξά (druivendestilaat) erg lekker vind. Jammer is wel dat de olijven ontbreken. Best raar eigenlijk omdat je overal olijfbomen ziet staan maar ze in de winkel allemaal in blik/pot zitten en relatief duur zijn. De olijven die in Griekenland groeien zijn meestal bestemd voor de olie. Wel hebben ze bij kleine bakkertjes heerlijke feta en spinazie broodjes.
Na aankomst in accomodatie even geacclimatiseerd te hebben, gaat het kriebelen en willen we naar buiten om de boel te verkennen. Eigenlijk altijd hetzelfde ritueel.
We lopen naar de hoofdstraat van het dorp waar we op dat moment verblijven en gaan op zoek naar een auto verhuur. We pakken altijd de kleinste verhuurder maar dat heeft meer met tactiek te maken. Met de kleinste verhuurders kun je het beste een deal maken. Met een beetje onderhandelen komen we zo meestal uit op een "klein" koekblik voor 4 dagen en daartussen 3 dagen mountainbike voor rond de 100 euro. Kijk das nog eens leuk.
3 jaar geleden op Levkas bleek de verhuurder ook leuke motorbootjes te verhuren en aangezien ik mijn verjaardag vaak valt in onze Griekenland vakanties, leek het Michael leuk om een bootje te huren.
Mannetje alles uitgelegd over de boot, een kind kon de was doen.... dachten we.
Overmoedig als we waren bleven we maar varen, na iedere bocht kwam er een nog mooiere baai waar we even voor anker gingen en gingen zwemmen. Op een gegeven moment begon de motor te pruttelen. Ships, brandstof op en dan lig je dan op zee in "no mans land". Gelukig vonden we in eerste instantie een jerrycan met benzine maar door de flinke wind en golfslag belandde er meer brandstof naast als in de tank. T-shirts uit dus en maar deppen.
Afijn ondertussen ook een soort van peddel gevonden (mooiste/nuttigste verjaardagskado ever!).
Al pruttelend en zuinig varend maar hopen op snel land in zicht. Helaas raakte de benzine snel op en het enige wat we zagen was verlaten rotsgebied met hier en daar een geit. Met de peddel en handen naar de kant gepeddeld en met lood in de schoenen de botenverhuur gebeld. Daar lig je dan... in the middle of nowere, slechte ontvangst telefoon, man die slecht Engels sprak, geen idee waar we zaten en ondertussen een aangetast humeur door gekibbel over wiens schuld het was.
Begon al tegen 1700 uur te lopen en in Griekenland is het in oktober snel donker. Man van de verhuur dacht te weten waar we zaten (waren ondertussen op een ander eiland Meganissi beland!) en heeft de plaatselijke tankwagen onze kant op gestuurd die ons voorzag van brandstof (pffffiew.... dan valt er een last van je schouders).
Nog een uur terug moeten varen naar Nidri en toen we de haven binnen voeren zagen we het ontvangstcomite al klaar staan. Na een oppervlakkige inspectie van de boot (je schaamt je kapot want alles was doordrenkt en meurt naar de benzine) kwamen we er met een sisser vanaf. Je hoorde ze denken ... stupid toerists... en gelijk hadden ze. Toen we terugliepen naar het kantoor met de sleutels van de boot en om ons paspoort(borg) op te halen, stond de dame van de administratie in plaats van een preek, klaar met een bos bloemen. Ze had in mijn paspoort zien staan dat ik jarig was:-)
Komende vakantie gaan we naar Karpathos Κάρπαθος. Waar we gewoon maar weer fietsen huren. Karpathos is goed fietsbaar ook al schijnen er pittige hellingen te liggen. Maargoed, als je 500 km op Bali kunt fietsen met bepakking, zal Karpathos toch ook wel lukken.
Zijn er in de loop van de jaren achter gekomen dat je de allermooiste plekjes (en dat zijn de onbekende azuurblauwe baaien waar geen mens komt) het beste met de fiets kunt bereiken. 's Ochtends vertrekken we met grote tas met broodjes en drinken, pakjes worstjes voor de zwerfdieren die we onderweg tegenkomen en een handdoek en onze dag kan niet meer stuk.
Κάρπαθος here we come.
29... 28... 27 nachtjes slapen nog!
TSJA......
Blauw
Foto's
