To Paris by bike - een terugblik
Parijs
Frankrijk
WesselSteinhaus
To Paris by bike - een terugblik
Inmiddels is de rust wedergekeerd en ben ik weer terug in het rustige Meppel. Nadat ik in Parijs was gearriveerd zat de reis erop, maar het feest was nog lang niet voorbij. Anderhalve week zat ik in een heerlijke marathon etappe richting Parijs, iedere ochtend een ontbijt bij een ander gezin en in de avond weer bij een nieuw gezin aanschuiven, voor het avondmaal. Het was een aaneenschakeling van avonturen, iedere dag en iedere minuut nieuwe indrukken. Zowel fysiek als mentaal werd ik op de proef gesteld. Het was een manier van reizen waar ik intens van hou, zonder voorkennis beginnen en alles onderweg uitvogelen. Maar het is ook een zware manier van reizen, zeker deze vuurdoop. Tussen alle avonturen in moest ik ook telkens een moment vinden om een stuk te schrijven. Alhoewel ik intens geniet van schrijven, kost dit ook veel energie, kostbare energie op een reis als deze.
Na anderhalve week was ik dan ook redelijk opgebrand en was het maar al te fijn om bij Bart in Parijs aan te komen. Hier begon het tweede deel van het avontuur, ik had namelijk nog anderhalve week over om Parijs te ontdekken. In Parijs heb ik dan ook de pen neergelegd om volop van de stad te kunnen genieten en eindelijk wat foto’s te kunnen schieten.
En wat is het heerlijk om eens niet als een echte toerist in de stad te lopen, niet de toeristische trekpleisters bezoeken maar meeleven in het dagelijkse leven van de Parijzenaren. Dan komt de stad pas echt tot leven!
En om dit samen met Bart in zijn tijdelijke stad te doen was uitermate prachtig! Wat een prachtig leven heeft Bart in Parijs. Hij zit op een internationale school en hierdoor komen zijn klasgenoten uit alle windrichtingen van dit continent. Een heerlijke mengelmoes van culturen. En zo bestonden de dagen uit overdag de stad ontdekken en in de avond Culinaire hoogstandjes eten bij de klasgenoten van Bart. Om vervolgens tot in de late uurtjes door te gaan. En man man man wat kunnen die Italianen koken zeg, daar zijn wij Hollanders maar barbaren bij!
Ook hier in Parijs kwam ik weer in een heerlijke roes terecht en voor dat ik het wist stond mijn trein al weer klaar om me naar Nederland te brengen. En zo kwam er ook aan dit avontuur weer een einde.
Als ik nu vanuit mijn stoel in de woonkamer in alle rust terugkijk op het avontuur van de afgelopen weken, dan kan ik maar tot één conclusie komen, dit was het beste idee tot dusver!
Twee weken nadat het idee in me op kwam, stapte ik op de fiets, op naar het onbekende! Verder dan 30 kilometer had ik tot op heden nog niet gefietst, couchsurfen was me nog geheel onbekend en bovendien had ik nog nooit alleen gereisd.
Men zegt weleens dat het gaat om de reis en niet om de bestemming, de bestemming is enkel een excuus om de reis te maken. Dat kan ik zeker beamen, het is de reis ernaartoe die het zo mooi maakt. Niet weten waar de volgende dag je brengt, welke wegen zullen komen en welke gesprekken in het verschiet liggen. Ieder probleem dat zich voordoet weer aanpakken en omvormen tot een oplossing.
Problemen waren er genoeg, alhoewel ik ze liever niet zie als problemen. Nee dit is het avontuur wat je op de koop toe neemt als je op reis gaat. Het is geen oad reizen, de weg is niet geplaveid en er is niemand om je handje vast te houden als het even tegenzit. Dat was voor mij in het begin zeker wennen, je moet ineens alles zelf doen. Al snel kom je dan in een schommeling van emoties terecht, een mentale achtbaan met diepe dalen en hoge toppen.
Maar man man man wat is het eigenlijk prachtig om deze reis op de fiets te maken. Iedere kilometer komt uit je eigen benen en op de fiets ervaar je het landschap en de mensen om je heen nog veel intenser. Zo heb ik ons buurland België weer vanuit een heel ander daglicht mogen ervaren. De verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië had ik in de verste verte niet zo groot verwacht. Als je me dit van tevoren had verteld had ik het bijna niet willen geloven.
Maar het allermooiste aan de hele reis zijn toch zeker de ontmoetingen die plaatsvinden. Van een klein gesprek in de bakker tot prachtige conversaties onderweg en bij de mensen waar ik heb mogen overnachten via couchsurfing.
Bij ieder couchsurf adres heb ik een kijkje in hun cultuur mogen nemen, de gebruiken en de gewoontes ervaren. Wat iedere keer weer tot prachtige gesprekken leidde, gesprekken over de verschillende culturen en levenswijzen van de mensen! Bovenal heb ik mogen ervaren hoeveel vertrouwen deze mensen hebben in hun medemens. Hoe gastvrij ze zijn en wat een prachtige verhalen en wijsheden er in ieder mens verscholen zitten!
Ja, dit was zeker het beste idee tot nu toe!
Ik had van tevoren nooit kunnen bedenken dat dit uiteindelijk zo’n epische reis zou worden!
In een korte tijd heb ik zo veel geleerd en meegemaakt, dat lukt normaal niet eens in een half jaar! Het enige wat hiervoor nodig was, dat was de eerste stap zetten! Een stip aan de horizon en daarheen werken.
Bij deze wil ik ook iedereen bedanken voor de fijne reacties op mijn geschreven stukjes, hierdoor krijg ik telkens nog meer zin om het volgende te schrijven!
En voor degenen die nu denken, zoiets lijkt mij ook wel wat. Gewoon de eerste stap zetten, dan komt de rest vanzelf!
Dit was mijn eerste solo avontuur maar zeker niet mijn laatste.
Tot de volgende keer!
Foto's
