To Paris by bike - Oui oui je suis a Paris
Parijs
Frankrijk
WesselSteinhaus
To Paris by bike - Oui oui je suis a Paris
Oui oui je suis a paris
Vroeg in de ochtend ontbijt ik samen met het gezin en daarna verlaten we het huis. Mijn host verteld dat hij leraar is op de basisschool van zijn kinderen. Ondertussen pakt het middelste kind twee stepjes en doet zijn schooltas op zijn rug. Daarna fiets ik gezamenlijk met hun door de krappe straten van Laon, wat een prachtig gezicht om de vader samen met zijn (schattige) zoon te zien steppen door de krappe straatjes. Daarna vertelt hij hoe ik bij het station moet komen en daal ik van de berg af naar het station.
Ja, het treinstation. Omwille van mijn fysieke toestand, de gevaarlijke Franse wegen en het dramatische navigeren had ik besloten om er een hybride etappe van te maken. Ik zou nog twee lange etappes hebben tot aan Parijs. Deze twee etappes heb ik nu ingekort tot een enkele etappe, deels met de trein en deels met de fiets. Het was een lastige beslissing maar achteraf wel een juiste beslissing!
Na een treinrit van een uur arriveerde ik bij mijn eindstation, net buiten Parijs. En zo had ik een heerlijke etappe voor de boeg. Een etappe van zo’n 50 kilometer, die begon in kleine dorpen en stukje bij beetje werd het steeds meer een grote stad. Prachtig om vanuit het platteland het landschap steeds meer te zien veranderen in een grote metropool.
Al snel arriveer ik in de buitenwijken van Parijs en wordt het fietsen steeds meer een feest! Het is wel even wennen, want hier ben je als fietser gelijk aan een auto. Vele kilometers fiets ik door de buitenwijken heen en navigeer ik mij naar het centrum, wat nog niet zo makkelijk gaat. Tot dat ik op mijn telefoon zie dat ik een kleine rivier nader, een rivier die uitmondt in de Seine. Ik denk bij mezelf, daar moet ongetwijfeld een fietspad naast liggen, en jawel die is aanwezig ook! Vervolgens volg ik dit pad zo’n vijftien kilometer tot in het hart van Parijs. Elke kilometer die ik dichterbij het centrum kom voel ik mijzelf opgewekter.
Wanneer het pad ophoudt arriveer ik in het centrum van Parijs. Hier word ik direct welkom geheten door een kleine knul die een wheelie maakt en frontaal op mij knalt, hallo Parijs! De gehele tocht was ik nog niet gevallen en de eerste meters in Parijs was het direct raak, even aanpassen en wat meer opletten. Gelukkig was er geen schade en kon ik mijn weg weer vervolgen.
En man man man, wat een heerlijke weg! Als een kind in een snoepwinkel reed ik door Parijs heen op mijn eigen oude fietsje. Als een vis in het water reed ik door het drukke verkeer, over de weg, het fietspad, de stoep alles is hier toegestaan. Wat is het wonderbaarlijk om na zo’n tocht in Parijs aan te komen, ik heb me denk ik nog niet vaak zo goed gevoelt als toen! Een constant gevoel van extase ging door me heen en ik kon niet ophouden met fietsten!
Na de magnifieke fietstocht door Parijs arriveerde ik in de vroege avond dan eindelijk bij Bart. Wat was dat ook heerlijk, eindelijk een bekend gezicht! Hier had ik al lang naar uitgekeken.
Yes, i made it!
Een maand geleden kwam het idee in me op om naar Parijs te fietsen, niet veel later voegde ik de daad bij het woord. Na een achtbaan van emoties, een aaneenschakeling van avonturen en zeker 700 ongetrainde kilometers heb ik mijn tocht voltooid!
Dit smaakt naar meer!
Joe.
Foto's
