Piramides in Parijs

Door: Geenhagelslag

Geplaatst op Aug 11, 2015

Ik heb het altijd als een voorrecht gezien dat mijn tante Trudy in Parijs woont. Ze woont eigenlijk net buiten Parijs maar dat zeg ik wel altijd. Mensen zijn namelijk meteen geïnteresseerd omdat Parijs mensen in verwondering en extase brengt. Parijs, de stad van de liefde en romantiek. Ik denk dat iedereen er wel een beeld bij heeft.
Vooral vroeger toen ik klein was gingen mijn zusje en ik wel 3 keer per jaar naar Parijs. En dan gingen we zeker even de ‘stad’ in. Zo ook nu weer sinds lange tijd. Het was het weekend van hemelvaart en de jaarlijkse familie BBQ was dit jaar bij mijn tante. Jolien en ik reisden op hemelvaartsdag al af naar Parijs zodat we heerlijk de vrijdag hadden om de ‘stad’ in te gaan. Maar waar ga je naar toe als je zo goed als alles al in Parijs hebt gezien?

De Eiffeltoren? Check
Arc de Triomphe? Check
Sacre Coeur? Check
Notre Dame? Check
Le Louvre?

Hé het Louvre, van buiten altijd al gezien maar de rijen hebben mijn ouders en mij altijd tegengehouden. In 2013 had ik de kans om via een zakelijke bijeenkomst even binnen te kijken maar verder dan de Mona Lisa en de Venus van Milo ben ik toen niet gekomen.

Via de ANWB hebben we online de kaartjes van te voren gekocht. Ideaal en een week later lagen originele kaartje bij ons in de brievenbus. Dit betekende in elk geval geen wachtrijen voor de kassa voor ons.

Tijdens het weekend verbleven we met de hele familie op camping Le Beau Village de Paris. Altijd erg gezellig en dan moet je weten dat we nog geen eens compleet waren. Het bleek dat de halve familie op vrijdag naar Parijs ging dus we besloten om met de trein te gaan. Het station ligt op geen 15 minuten lopen van de camping en zet je midden in de stad af. Dus geen kosten voor parkeren of files voor ons. Ik moet zeggen dat de trein ons perfect bevallen is en helemaal niet duur.

Vanuit het treinstation hebben we de metro naar het Louvre gepakt en toen we het beroemde plein met de piramides op liepen zagen we daar ook meteen de beroemde rijen met mensen die stonden te wachten op een kaartje. En dan komt de truc. Hoe omzeil je die rijen?

A, door online een kaartje te kopen natuurlijk maar er is nog een truc. Helaas mogen we dit niet zeggen. Volgens mijn tante Trudy is dit namelijk een goed bewaard geheim waarvan alleen de Fransen weten wat het is. Dit mogen we dan niet door vertellen, toch? Wil jij het weten, kijk dan eens onder de top tips van deze site. Oftewel Sander en Jolien stonden met 10 minuten binnen en onze tocht door het Louvre kon beginnen. Want het zijn heel wat meters die je af loopt als je alles wilt zien en stoïcijns als we zijn deden we dit ook.

Als je een kunst liefhebber bent dan is dit natuurlijk niet te doen en moet je zeker 5 keer terug komen. En zelfs dan heb je niet alles gezien. Dit zijn wij niet en ik heb ook niet veel verstand ervan. Wat ik wel erg leuk vond waren de trappenhuizen. Hier nodigen ze om de zoveel tijd een kunstenaar uit om een trappenhuis met zijn kunst aan te kleden. Op deze manier wil het Louvre niet alleen kunst uit de oudheid tentoonstellen maar ook een podium vormen voor de artiest van nu.

Handig om te weten is dat in de maanden oktober tot en met maart de permanente collectie elke eerste zondag van de maand gratis toegankelijk is. En als je jonger bent dan 26 kun je elke vrijdag avond tussen 18 en 21:45 ook gratis naar binnen. Zorg wel dat je een ID kaart of paspoort bij je hebt. Deze moet je tonen.

Na 2,5 uur zaten onze hoofden zo vol met de Mona Lisa, Egyptische kunst en Franse schilderijen dat we beiden behoefte hadden aan frisse lucht en een nieuwe omgeving. We hebben toen heerlijk langs de Seine gewandeld tot we ter hoogte kwamen van de Eiffeltoren. Via een voetgangersbrug zijn we de Seine overgestoken. Per toeval liepen we tegen Mür Végetal aan van Musée du quai Branly. Dit is een ontwerp van Patrick Blanc en de hele gevel bestaat uit levende planten. Wat een fantastisch gezicht om te zien en wat mij betreft een huis voor de toekomst. Vooral als je je realiseert dan steden steeds minder groen worden.

Twee blokken verder liepen we zo onder de Eiffeltoren door. Wat blijft dit toch altijd mooi om te zien en ook hier waren de wereldberoemde rijen. We hadden allebei behoefte aan een drankje en dan doe ik dit toch altijd het liefst in Quarties Latin. Dit blijft één van mijn favoriete wijken van Parijs. Natuurlijk moesten we ook nog even een paar kliekjes maken van de Notre Dame waarna onze dag alweer ten einde liep en we rustig de trein terug namen naar Villiers sur Orge voor een welverdiende BBQ.