Petanque
Frankrijk
Europa
DeMecheleir
Petanque
In 2012 verlieten we enkele keren onze 'comfortzone' en trokken we met twee koppels en één mobilhome het wijde Frankrijk in.
Op de terugweg was er nog een overnachting gepland in Vichy, op camping Les Acacias. Op zich niets speciaals, hoor ik u denken. Klopt. Les Acacias is een eerder kleine familiecamping met een zwembadje dat in het hoogseizoen allicht overvol zit, een speeltuin met enkele speeltuigen en een 'boulador' oftewel drie aangelegde petanquebanen.
We kwamen al terug van een bijna onvergetelijke reis maar je moet weten dat dit de eerste keer was voor ons om op deze manier op vakantie te gaan. We zouden nu niets anders meer willen dan trekken, verkennen en ontdekken maar toen...toen was het een ander verhaal.
We zitten gezellig te zitten aan de camper, het andere koppel was een wandeling gaan doen in de omgeving en op een bepaald moment, het moet rond de middag zijn, wordt er op de camping afgeroepen dat er die namiddag een petanque-tornooi zal plaatsvinden.
Ik denk, in een zotte bui: "awel, ik doe mee". Mijn vrouw keek vrij verbaasd maar ik was ondertussen vastberaden Twee weken in Frankrijk en dan de kans missen op de nationale sport mee te doen?...Ikke nie.
Dus aan de receptie gevraagd of ik wat ballen kon lenen waarop de receptionist zijn dochter aanstuurt om in de tuin snel wat ballen te verzamelen.
Om 14.30 uur is het zover. Ik verplaats naar het petanque-arena en ik zie de andere deelnemers. Het lijkt wel een beetje op een Frans afkooksel van The Hunger Games.
Blijkbaar wordt er in teams gespeeld en ik krijg Francois als teamgenoot. Laat me er nog bij vertellen dat de gemiddelde leeftijd 74 jaar is en ik ben op dat moment amper 33..
Ik krijg de volledige spelregels van petanque door mijn oren geramd en als ik vertel dat mijn Frans op het niveau staat van 'ik kan mijn plan trekken in Frankrijk' dan weet ge dat ik toch wel even sterren zag...
Maar goed, het tornooi werd op gang getrokken en doorheen de namiddag wisselden de ploegen geregeld volgens een systeem hetwelk ik nu nog steeds aan het uitdokteren ben.
Het loopt op zijn einde en klokslag 18.00h is het ten einde. De uitslag werd later bekend gemaakt.
Ik schuifel terug naar de mobilhome, vol van de ervaring die ik net heb opgedaan.
Maar dan moest het nog maar beginnen... Een halfuur later wordt er weer opgeroepen dat alle deelnemers zich naar de receptie moeten begeven. Alle deelnemers, dat zijn dus alle vaste klanten en ik.
Aan de receptie aangekomen, staat er een lange tafel en veel (tuin)stoelen. Iedereen kiest een plaatsje en dan...de prijsuitreiking. Blijkt dat ik heb gewonnen...(wtf) maar ik neem de trofee dankbaar in ontvangst. Terwijl krijg ik, buiten applaus, toch enkele vreemde blikken toegeworpen...
Maar wat dan volgt is prachtig. De Fransen beginnen wat vragen te stellen over Belgie en omgekeerd. Ondertussen zijn het vrouwtje en het andere koppel mee komen genieten. Er wordt Ricard à volonté geschonken en we maken uitgebreid kennis met het Franse chanson, live gezongen door een groep prachtige Franse gepensioneerden. Dàt moment, dat was voor mij één van de hoogtepunten van de vakantie. Meegezogen worden in die Franse cultuur, me even een 'local' gewaand, 'one of the guys'. Precies of we daar al jaren kwamen, op die camping. Het hoeft niet altijd Australië, Taipei of Zuid-Afrika te zijn, maar op enkele honderden kilometers van huis, dat gaf ook het ultieme vakantiegevoel!
Foto's
