Lourdes. Een stadje dat bij vrijwel iedereen bekend is als bedevaartsoord. Hier zouden mirakelen plaatsvinden volgens de overlevering. Sommigen geloven erin, vele anderen zijn sceptisch. Maar hoewel de plek het imago heeft om voornamelijk voor bejaarden interessant te zijn, spreekt de naam Lourdes toch tot de verbeelding voor mij. Dus toen ik in de buurt was tijdens een reis door de Pyreneeën wilde ik toch zelf ervaren hoe deze plek voelt.

Hoewel ik geen wonderen gezien of ervaren heb, hangt er toch iets in de lucht. Het zal de hoop zijn die in de lucht hangt. Bij de beroemde grot zie je emoties bij de pelgrims, de plek doet iets met mensen. En juist dát maakt een bezoek aan Lourdes wel degelijk interessant, ook als je niet in de heilzame werking van een bezoek gelooft. Ik ken een hoogbejaarde terminale zuster (non) van 87, voor wie is geregeld dat zij volgende maand nog één keer naar Lourdes mag reizen voor ze sterft. En móói dat ze dat vindt! Die gedachte maakt voor haar elke dag waardevol! En dát is denk ik het bijzondere aan Lourdes; niet eens zozeer wat er gebeurt, maar wat mensen voelen.

Bovendien is het stadje best gezellig. Veel gerichten op toerisme en souvenirs, dat wel. Maar leuk om doorheen te struinen en je in te denken met welk verhaal iedereen hier loopt. De foto geeft een impressie van het straatbeeld.

Dus!
Mocht je in de buurt zijn, is het toch best bijzonder om hier even een tussenstop te maken. Ik had in een dagdeel een goede indruk.