Huizenjacht in Frankrijk

Door: Dragonfly

Geplaatst op Aug 30, 2010

Al jaren droomde we van een huisje in het buitenland en als reisje besloten we weekje op huizenjacht in Frankrijk te gaan. Het werd een geweldige tour langs allerlei oude huizen, sommige in zulke slechte staat dat er geen beginnen meer aan was. We verbleven in chambre d'hotes; een gezellige manier om te overnachten bij particulieren. Daar kwamen we een koppel Nederlanders tegen, die inmiddels al enkele jaren woonde in een prachtige zelf gerenoveerde boerderij. Het was er oer-gezellig.
De man speelde accordeon en ik speelde met iets teveel wijn op ook graag een riedeltje mee; "aan het strand stil en verlaten" en "de Amsterdamse grachten" gingen er in als koek. Aangestoken door hun Frankrijk- enthousiasme en natuurlijk het prachtige huis waar ze in woonde, gingen we de volgende dag nog gemotiveerder op zoek en waande ons al Francosen.
De streek Champagne - Ardenne is prachtig en landelijk met kleine dorpjes, marktjes en een intieme sfeer. Om niet een te impulsieve beslissing te nemen besloot ik nuchter en kritisch te blijven, om me niet helemaal te laten meeslepen door de atmosfeer.
Zag mijn man Ben enorme verbouwingen helemaal zitten, brak ik ze weer af met de woorden dat het nu thuis soms ook 'lang' duurde voordat klusjes klaar waren. Ja, ik weet, niet aardig maar een prima tool om zijn over-enthousiasme enigzins af te remmen. Ben compleet meegesleept door enthousiasme, wilde zelfs wel een heel groot huis waar geen dak meer op zat kopen, met in de buurt nergens een Gamma of Praxis, laat staan een Franse doe het zelf.
Uiteindelijk zag ook Ben de onzinnigheid van deze overigens prachtige bouwval in en reden we verder richting Lange Doc. Een prachtige streek met een dorpje waar een oud café te koop stond. We waren beide erg enthousiast niet in de laatste plaats omdat dit het eerste huis was, waar niet zoveel aan hoefde te gebeuren. Het pand was erg groot en dus ruim genoeg voor een broccante die Ben van plan was te gaan starten. Eigenlijk, zagen we het helemaal zitten toen we erin stonden. Als we dan toch een huis zouden kopen, dan deze...
Toch had ik iets meer reserves dan Ben. Ben wilde dan ook van zijn hobbie zijn beroep maken en had het toen met zijn werk helemaal gehad; ik... had net mijn diploma doktersassistente gehaald en diep in mijn hart bedacht ik: "Wat moet ik daar nou mee in Frankrijk".... helemaal in Frankrijk Frans spreken.....een Franse doktersassistente worden bij een Franse huisarts, met een man die een tweede hands winkel runt, met allemaal vreemde Fransen. Geen diepzinnige gesprekken meer met oer-hollandse vrienden, maar ploeteren in het Frans.
Wil ik wel een broccante?!....Wil ik eigenlijk wel in Frankrijk wonen....?!
Het huis ligt prachtig, op een heuvel met uitzicht over de korenvelden. De Franse burgemeester ziet ons helemaal zitten. We zetten de makelaar aan het werk en eenmaal thuis gaan we achter de hypotheek aan. En dan eenmaal thuis bekruipt me dat gevoel weer. Mijn ratio die zich aan me opdringt en mijn gevoel die zich niet wil over geven aan deze sprong in het diepe. Ik wil zekerheid. Zekerheid dat ik het allemaal wel echt leuk ga vinden, de plaats wel mooi vind, mijn Frans wel goed genoeg is en de winters niet te lang duren in zo'n klein dorpje.
We praten lang en uiteindelijk is de keuze aan mij en daar baal ik van, want ik weet dat Ben het helemaal ziet zitten. Zo avontuurlijk als ik ben, dit avontuur is me net te avontuurlijk. En, wanneer de hypotheek bijna rond is, haak ik af....Tot grote teleurstelling van Ben, die het pand al bijna had ingericht. Maar ja, je moet het wel samen willen, nietwaar?!
Nu jaren later heb ik een beetje spijt, niet in de laatste plaats omdat ik Ben zijn droom heb 'stuk' gemaakt. Je weet tenslotte nooit hoe de zaken hadden uitgepakt. Ik realiseer me ook dat spijt geen reëel beeld geeft, tenslotte zijn mijn emoties nu zo anders dan toen.. We dromen nog steeds van een huisje in het buitenland als we weer eens op een mooi plekje zijn. Naar alle waarschijnlijkheid zal het wel altijd een droom blijven....