Haven Saint Tropez

Door: Boddeus

Geplaatst op Jan 11, 2012

De haven heeft op wonderbaarlijke wijze zijn sfeer en in stemmig kleuren geschilderde simpele gevels behouden. Nu is het inmiddels wel erg druk.
Iedereen laat zich hier fotograferen want het is een place to be.
Door de komende zeilwedstrijd is de stemming opgewonden en vrolijk op een enkel somber gezicht na van een opkomende beroemdheid die door niemand herkent wordt.
Wel oppassen dat je niet over trossen of de op de kade bij de boten liggende slippers van de crew struikelt.
De schilderkunst is hier ook weer aanwezig In tegenstelling tot de gewone arbeider (als die nog bestaat )
schijnen de schilders harder te werken als de zon feller schijnt en het heet is.
De Artistes Peintre hebben zich hier toegelegd op een soort (neo)impressionisme van plaatselijke onderwerpenwaarbij de kleuren niet mee realistisch hoeven te zijn. Als je over je ingebakken /aangeleerde/aangewende vooroordelen heen stapt zie je dat een rode zee middellandse zee
ook best mooi kan zijn.
Na de drukte van de haven gaan we de nauwe en nog steeds authentieke en zelfs zeer stille straatjes in.
Vlakbij blijkt nog een natuurlijke haventje zonder steigers tussen de oude huizen te zijn .
Na enkele onopvallende bistro's en galleries met een levende Artiste Peintre ontdek ik een Patisserie
annex gewone bakker met een prachtige oude Art Nouveau facade. Als fotograaf neem ik stelling om de gevel vast te leggen terwijl er een Yup uitkomt. Helaas komen er alleen plaatselijke types uit met het obligate stokbrood. In mijn naieviteit had ik er niet aan gedacht dat rijke mensen hun keukenpersoneel of "personal assistant' brood en gebak laten halen of gewoon ergens gaan eten.
Niet elke tourist weet dat in Italie ontblote schouders of een korte broek soms niet toegestaan zijn in een kerk en daarom wordt dat ook bij ingang duidelijk vermeld.Die kennis/fijngevoeligheid kun je van een onchristelijke tourist niet verwachten. Hier in dit paradijslijke klimaat wordt de Mammon aanbeden en is het zelfs noodzakelijk gebleken om bij de wel in bedrijf zijnde kerk ,bij de ingang te vermelden dat:
-Toegang in bikini of alleen met zwembroek en werkende mobiel niet toegestaan is.-
Draagbare radio's mogen ook al niet in dit ghetto van rijkelui en kunstenaars.
De ontkerkelijking bij de bezoekers is hier zover voorgeschreden dat in vier talen uitgelegd wordt dat een kerk een plaats is waar gelovigen ,die zich christelijk, noemen zich verzamelen om voor een grote tafel met een fraai kleed erop dat ze altaar noemen, gezamelijk hun enige god te aanbidden.
De oude vervolgde christen Tropez die hier aanspoelde met zijn haan en kat zal zich nog wel eens
in zijn graf moeten omdraaien.
Bij de havenmeester in zijn oude vestingtoren neem ik nog een brochure mee met prachtige zeilschepen
voor mijn pleziervarend familielid waarvan ik weet dat hij ze ook niet kan betalen.
De meeste schepen langs deze kust liggen trouwens stil omdat er geld verdiend moet worden.
Ook stilliggend kosten ze geld ,voor een flinke motorboot vragen ze hier als koopprijs voor een ligplaats
al gauw 100.000€. Over geld gesproken: op de niet te missen hoek van de grote haven is een winkel
van Hermes .De enige winkelketen waarvoor de economische wetten niet gelden;
Nadat de prijzen zijn verhoogd wordt er namelijk meer verkocht........
Inmiddels is het al weer zo warm dat we een mooi strand gaan opzoeken.
Hoewel de Gendarmes van Saint Tropez het niet meer onveilig maken nemen we niet de moeite nog een eind door het mulle zand te ploeteren naar een plaats waar niet meer opvalt dat we al een tijd niet meedoen aan de badmode.,

Theo Boddéus