Het leed dat statief heet
Lapland
Finland
Chan
Het leed dat statief heet
Wekenlang hebben we ons verheugd op onze trip, die ons dit keer naar Levi zou brengen.
Na een paar jaar 'oefenen' met mijn compactcamera heb ik dan in December eindelijk de langverwachte spiegelreflex aangeschaft, met de nodige accessoires. Nieuwe geheugenkaartjes omdat ik het geluk heb gehad dat er al 2 gecrasht zijn en een aantal objectieven
De hele maand Januari vol spanning zitten wachten totdat ik eindelijk 'los' kon gaan in Levi. Natuurlijk duimen en hopen op het Noorderlicht !
Alles ingepakt, alle objectieven, statief, filters, camera, opladers...
Tenminste, dat dacht ik...
Op de 2e dag van onze reis mis ik ineens iets. Het plaatje van mijn statief zat toch zeker áán mijn camera vast ? Ik wist het zeker !
Helaas, nergens het plaatje te bekennen. Ik krijg ineens een dubbele déjà vu.
2009 Tulum, Mexico: onderweg op de snelweg, terug naar ons hotel door de stromende regen komen we er ineens achter dat het statief nog keurig achter de balie lag opgeborgen, bij de ingang van Tulum. Laat dat nou net onze laatste dag zijn... geen tijd meer om het statief op te halen. Bij terugkomst in Nederland schaffen we dan ook gelijk maar een nieuwe aan...
2011, Parijs: Leuk ! oefenen met lange sluitertijden, de Eiffeltoren by night. Moet je wel het goede plaatje van het statief bij je hebben.... dus helaas, ook deze vlieger ging niet op. In het Louvre gaf mijn geheugenkaart ineens een ernstige foutmelding met als resultaat dat ik ruim 700 foto's kwijtgeraakt ben. Grappig detail is dat ik dit kaartje met veel pijn en moeite heb gekocht in Lapland in Januari, omdat daar ook al een geheugenkaartje de geest had gegeven....
2012 Levi, Lapland: het plaatje is nergens te bekennen. 6 keer alle koffers, tassen en kleding omgekeerd en doorzocht, maar geen plaatje. Het zal mij toch niet gebeuren dat we dit keer wél het Noorderlicht gaan zien, maar dat ik dit niet kan vastleggen omdat het belangrijkste onderdeel van mijn statief nu ontbreekt ??
Een dag later besluiten we om een bus naar Kittila te nemen. Een iets groter dorpje, waar in ieder geval een fotowinkel zit. Ik heb er een beetje een hard hoofd in, maar we gaan vol goede moed toch op zoek naar de fotozaak. Eenmaal daar aangekomen blijkt het niet meer dan een printzaakje te zijn, en helaas kunnen zij mij niet aan een statief of onderdelen daarvan helpen. Opgeven is geen optie. De hele reis en de maanden daarvoor had ik een voorgevoel, we gingen het Noorderlicht zien en dus moest ik een statief hebben. Vastberaden om een oplossing te vinden duiken we iedere winkel in Kittila in. We komen binnen bij een plaatselijke mini Gamma, en met een beetje handen- en voetenwerk helpt een medewerker ons aan de juiste maat schroef. Dit geeft de burger weer moed ! Na een korte uitleg wijst de fijne man ons op een plaatselijke houthandel, zij konden ons vast verder helpen aan een houten plaatje om de schroef op vast te zetten.
Gelukkig heb ik een handige vriend, en als een ware MacGyver-inclusief-Zwitsers-zakmes staat hij dan ook 5 minuten later samen met 2 locals druk te zagen en te zweten. Elke inwoner van het dorp die de winkel binnen komt begint te lachen, hier verwachten ze natuurlijk geen enkele toerist. Na een half uur zagen, boren en schuren (er moet natuurlijk een uitsparing in om het plaatje vast te zetten op het statief) staat mijn camera dan eindelijk stabiel op het statief. Geweldig !
De volgende dag worden we opgehaald voor onze overnachting in het sneeuwhotel. Na het driegangendiner worden we ineens geroepen, het Noorderlicht.
Ik spring uit mijn stoel, schiet mijn jas aan en al rennend met mijn statief breek ik zowat mijn nek als ik een sprint naar buiten trek.
Maar het resultaat mag er zijn, we worden beloond voor ons doorzettingsvermogen...en daar staan we dan, te genieten van het Noorderlicht !
.. was mijn voorgevoel toch juist...
Foto's
