Liefde op het eerste, tweede, derde en vierde gezicht.
Lapland
Finland
Doppie
Liefde op het eerste, tweede, derde en vierde gezicht.
Lieve Ali, Cilja, Dragon en Arttu,
Het is dat ik deze brief zit te schrijven alweer ruim twee maanden geleden dat we van elkaar afscheid hebben genomen. In die tijd is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan jullie gedacht heb, steeds weer duikt het beeld op van jullie prachtige koppies, jullie schuddende kontjes en jullie enthousiaste gehuil.
Ik ben niet zo'n goede schrijver en zeker niet als ik zoals nu probeer mijn diepste gevoelens op papier te zetten. Was ik maar een Arto Paasilinna die met vaardige pen en aanstekelijke humor in dat prachtige lome en zangerige Fins een diepe emotie bij zijn lezers weet op te roepen.
Helaas moet ik het doen met dat korte en snauwerige Nederlands, niet dat jullie dat heel veel uit zal maken want geen van beide kunnen jullie spreken of lezen.
Ik voel me eigenlijk een beetje belachelijk en opgelaten dat ik dit hier zit te tikken, maar wat ik jullie wil zeggen kan ik niet langer voor me houden en dat ga ik ook niet doen.
Ik zeg het maar gewoon recht voor zijn raap, dan is het hoge woord er tenminste uit: ik ben verliefd, tot over mijn oren verliefd op jullie vieren.
Natuurlijk, ik heb vaker vakantieliefdes gehad en aan sommige denk ik nog wel eens licht weemoedig terug als een vergeelde foto uit een oud album valt. Maar als ik heel eerlijk ben dan zijn dit nooit echte diepgaande relaties geweest. Laten we elkaar vooral niet voor de gek houden, eigenlijk draaiden die affaires maar om één ding, lust gewoon ordinaire geilheid niks om jaren later nog steeds over na te denken. Leuke herinneringen, ik hoop dat dat voor hen net zo is, we waren jong en deden maar wat.
Met jullie is dat heel anders, mijn gevoelens voor jullie liggen op een compleet ander niveau wat helemaal niks met lichamelijke aantrekkingskracht te maken heeft. Sterker nog: intiemer dan een lik over mijn neus en een stevige aai over jullie behaarde ruggen wil ik niet gaan. Als ik jullie weer zie sniftelen aan elkaars urine, happen nemend van een drol van een voorganger weet ik dat dat voor jullie hetzelfde moet zijn. Onze werelden liggen wat dat betreft op verschillende halfronden.
Mijn liefde voor jullie is een gevoel van diepe verbondenheid, van begrip en van respect voor elkaar. Ik herinner me maar al te goed hoe we bij onze eerste ontmoeting wat onwennig om elkaar heen drentelden. Voor jullie was dat natuurlijk veel minder dan voor mij, jullie zijn gewend om met onhandige types het bos in te rennen. Ik voelde me onzeker, wist niet hoe jullie op mij zouden reageren en toen ik de felle blik in jullie prachtige ogen zag werd dat gevoel alleen maar intenser.
De eerste kilometers stelden me gelijk al gerust, ondanks jullie niet te stuiten trekkracht voelde ik me gelijk al thuis achterop de slee. Met pijn in mijn hart moest ik vol op de rem jullie tot stilstand dwingen als er voor ons weer eens iemand onderuitging. Vol verwachting keken elke keer weer vier paar ogen mij aan of we alweer mochten starten. Hoe graag had ik jullie vrij laten rennen, alleen met zijn vijven de wildernis in, maar helaas dat was niet mogelijk.
Gaandeweg leerde ik jullie beter kennen en gaven jullie mij ook het gevoel dat ik geen buitenstaander meer was maar een deel van een team van vijf. Hoe vertrouwder het voor mij voelde hoe gemakkelijker het ook werd om zoveel mogelijk met jullie mee te werken, met een rooie kop mee de berg op rennen, heerlijk.
[img width=200 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images12/91557/91557.jpg hspace=10 align=right][/img]
Arttu, tussen ons klikte het vanaf het begin van de tocht gelijk al, wat genoot ik er telkens van als jij bij een stop gelijk op je rug door de sneeuw begon te rollen. Je was de hardste werker van de groep en had die verkoeling absoluut nodig in die voor jullie zo warme omstandigheden. Zo gauw we dan weer van start gingen moest jij na een paar meter nodig je behoefte doen, gelukkig kon ik aan je smekende blik gehoor geven door wat langer de rem erop te houden zodat jij wat prettiger je boodschap kon doen.
[img width=200 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images12/8d39c/8d39c.jpg hspace=10 align=left][/img]
Dragon, je lieve koppie deed me gelijk wegsmelten, de schoonheid van de jeugd gaf haar je charme. Een steek ging door mijn hart toen je bij het vertrek werd geraakt door een andere slee, gelukkig mankeerde je niks en kon je volop mee rennen in de groep. Heerlijk was het om door je zachte haren te strijken als je plat op je buik in de sneeuw lag uit te hijgen.
[img width=200 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images12/86d46/86d46.jpg hspace=10 align=right][/img]
Ali, nog zo'n mooie knappe jonge hond, vol vuur en enthousiasme. Je leek wel niet te temmen maar nadat Mika ons aan elkaar had voorgesteld had jij mij een plaats in de groep gegeven. Het zinloze trekken aan de slee bij een stop gaf je op, in plaats daarvan wachtte je verwachtingsvol kijkend op mijn knikje en dan knalde je er ook met volle kracht in om te laten zien wat je waard bent.
[img width=200 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images12/46913/46913.jpg hspace=10 align=left alt="klik om te openen"][/img]
Cilja, met je vertederende scheve neus, jij gaf je als laatste gewonnen. Met al je jaren ervaring aan de kop van de groep had je het minst een boodschap aan mij. Gelukkig kon ik je op het laatst de helpende hand bieden toen een deel van het tuig was losgeraakt en bij elke stap een stuk metaal pijnlijk tegen je poot aankwam. Na het stilzetten van de slee bleven jullie keurig wachten tot ik de riem weer had vastgemaakt, met een aai over je bol en een lik over mijn hand sloten we uiteindelijk vriendschap.
Lieve vrienden, ik hoop jullie in de toekomst nog eens te ontmoeten maar dan wel samen met mijn allergrootste liefde. Nu is zij nog wat jaloers op wat wij samen hebben, maar als zij in jullie mooie bruine en blauwe ogen kijkt zal ze net als ik volslagen verliefd op jullie worden......
….en mij waarschijnlijk niet meer zien staan.
Foto's
