Rudolph & Bruintje Beer samen op een bord
Helsinki
Finland
TresContent
Rudolph & Bruintje Beer samen op een bord
Ik zou me moeten schamen. In 2006 studeerde ik een half jaar lang in Finland, een jaar later ging ik voor een maand terug om mijn afstudeeronderzoek te doen en vijf jaar geleden keerde ik nogmaals terug voor een plezierreisje. In al die tijd die ik doorbracht in het land van de Kerstman probeerde ik geen enkele keer een echte Finse maaltijd.
Althans, dat is gedeeltelijk waar. Tijdens mijn studietijd in Jyväskylä bestond de lunch op school geregeld uit Finse gerechten. Dagelijks kregen we de typische stevige wintermaaltijden bestaande uit stevige soepen en aardappelgerechten. Daarnaast werden er geregeld huiveringwekkende zaken als bloedpannenkoeken en stukken lever op het dagmenu gezet. Op de dagen dat deze laatste twee Finse delicatessen geserveerd werden laste ik spontaan een vegetarische dag in.
Dus ja, ik at zo nu en dan de goed vullende Finse winterkost. Maar nooit at ik rendier, een absolute topper uit de Finse keuken. Naast het feit dat ik niet zo’n ‘apart vlees’-liefhebber ben was een goed excuus in mijn studietijd de financiële situatie. Als student is de portemonnee over het algemeen niet goed gevuld, maar als uitwisselingsstudent in Finland is dat nog een tikje erger. Maar die tijd zijn we voorbij en tijdens dit vierde bezoek aan het hoge noorden was ik vastberaden me aan de echte Finse keuken te wagen.
En zo belandde ik bij Restaurant Savotta. Gelegen bij het Senaatsplein in Helsinki. Ze hebben maar één kaart en ik ben de enige in het restaurant, maar ik ga het doen! Ik word aan een klein tafeltje in een hoekje gezet en krijg de kaart in mijn handen. Ik bestel heel dapper ‘Assortment of meat Savotta style’, een van voor de voorgerechten. Dat lijkt me voor nu stoer genoeg.
Niet veel later krijg ik een mooi langwerpig houten bord voor mijn neus met daarop vier soorten vlees en wat groenten. De serveerster legt uit wat ik voor me heb. Vier typisch Finse vleessoorten, te weten: lamsvlees uit Lapland, gedroogd rendiervlees, eland en beer. Dit alles in combinatie met aardappelsalade en rode biet gemarineerd in het teer van de pijnboom.
Ik vind mezelf op dit moment ontzettend volwassen en vooral een echte Bear Grylls. Normaal gesproken weiger ik al zeer beleefd wanneer men mij vleessoorten als lam, hert of eend aanbiedt en nu sta ik op het punt om naast lam nog eens drie echt vreemde vleessoorten naar binnen te werken. Rustig aan begin ik te proeven… De eerste conclusie is snel getrokken, de gemarineerde rode biet is verschrikkelijk. Eerder heb ik likeur met teersmaak meegenomen uit Finland en dat had dezelfde nare smaak. Het is iets waar je aan gewend moet zijn gok ik zo. Het vlees gaat me, voor een gecertificeerd vleesmietje, goed af. De eland is eigenlijk een soort rosbief en zelfs het lamsvlees gaat er goed in. Het berenvlees is ook lang zo slecht nog niet! Het gedroogde rendiervlees…Tsja, dat ga ik niet nog een keer testen. Uitzonderlijke situaties als vastzitten in de sneeuwstorm van de eeuw of ontvoerd worden door de verschrikkelijke sneeuwman daar gelaten natuurlijk.
Als mijn bord (zo goed als) leeg is schuif ik het tevreden van me af. Het was dan niet mijn smaak, maar ik ben blij het na negen jaar eindelijk eens geprobeerd te hebben. Maar toch, doe mij maar kip!
Foto's
