Het laatste deel van de overlandreis: van Sint Petersburg naar Bilthoven.
Helsinki
Finland
Bartjroth
Het laatste deel van de overlandreis: van Sint Petersburg naar Bilthoven.
Ik reed meer dan een uur op de rondweg van Sint Petersburg voor ik de stad achter me liet. Met nog een tussenstop vlak voor de grens arriveerde ik de volgende dag in Helsinki. Hier zette ik mijn tentje op op de stadscamping en pakte ik de metro naar het centrum.
Ik zag niet direct een ticketverkooppunt en liep de brede trap af. Onderaan zag ik een stuk of 10 mensen in uniform staan en ik had even de neiging linksomkeer te maken. Want als je maandenlang door de "Stannetjes" en Rusland hebt gereden, krijgen uniformen dat effect op je. Direct realiseerde ik me dat ik sinds een uur of vier in Europese Unie bevond en dat ik dus niet meer zo angstig hoefde te reageren.
Beneden aangekomen vroeg een vrouw of ik een ticket had. Nog niet dus, en ik vroeg haar waar ik een ticket kon kopen. Ze antwoordde dat er boven een automaat stond en dat het verboden was zonder ticket op het perron te komen. En dat ik daarom een boete kreeg. Verbaasd legde ik haar uit dat ik nog maar net in het land was en de automaat boven dan blijkbaar over het hoofd gezien had. Ze zag hier echter geen aanleiding in om van haar standpunt af te wijken. Ik werd door haar en een politievrouw naar boven begeleid waar ze me op een bon trakteerde van 80 euro. Een wel erg ironische speling van het lot: ik had net 6 weken lang, 8000 kilometer, door Rusland heen gereden zonder ook maar 1 keer bekeurd te zijn. Overigens heb ik de dame in kwestie verzekerd dat ik de boete niet zou betalen en me keurig aan m'n woord gehouden..
Twee dagen later arriveerde m'n zus Judith. Samen toerden we nog twee weken door Finland. Het is een schitterend land met al die meren en bossen en schattige houten kerkjes. En juist een hele grote houten kerk, namelijk de grootste ter wereld, in het plaatsje Kerimaki.
Het was inmiddels september en het begon ook overdag al aardig donker te worden. Het regende niet vaak, maar er hing bijna permanent een dik pak grijze wolken boven onze hoofden. Daar hadden we misschien een beetje pech mee, of misschien is dat in Finland in september normaal. Ondanks dat vermaakten we ons prima, mede dankzij het altijd zonnige humeur van Judith. We kampeerden elke dag en kookten ons eigen prutje op campings die voor de rest vrijwel verlaten waren. Toch had dat z'n charme, in dat beetje schemerige, melancholische land met al dat water, die donkere bossen en zware luchten die de avonden rood kleuren.
De laatste week in het Duitse Nord- en Ostfriesland waande ik me al in Nederland. Alleen zijn de Duitsers daar nog ordentelijker en schoner dan in Nederland. Op de camping in Simonsberg moest je je schoenen verwisselen voor slippers als je toiletgebouw betrad. Alles was spik en span, en er hing zelfs een briefje met het verzoek de receptie in te lichten als je ergens viezigheid ontwaarde. Wel even wennen na de Russische toiletten bij de wegcafeetjes waar neef Stefan na de eerste kennismaking destijds geen stap meer in durfde te zetten!
Op 4 oktober kwamen we terug in Nederland, vrijwel exact 7 maanden nadat ik met Marc was vertrokken. Is de reis geworden wat ik had gehoopt? Ja, helemaal!! Lees de blogs er maar op na. Ik ben een lucky bastard!
Foto's
