Iedere dag is het een verrassing waar we overnachten. Vaak een hele mooie plek maar regelmatig valt het onwijs tegen. We staan bijna altijd vrij en dat maakt de uitdaging best groot. In Estland mag je net als in Scandinavie op de meeste plekken wel staan als het maar niet te dicht bij de bebouwing is.

We kiezen voor een plek bij een strandopgang, zodat ik heerlijk met mijn voeten in het warme zand kan lopen. Het is heerlijk voorjaarsweer. En overdag is het mooi wandelen, een bijzondere kustlijn waar her en der de rietstengels gewoon in zee groeien. Bizar om te zien.

Tegen half tien verdwijnt de zon langzaam in zee, het moment om foto's te maken. Ah dat valt vies tegen. Zodra ik één stap op het strand zet wordt ik aangevallen. En deze keer niet door een dolle hond, maar door duizenden bloeddorstige muggen. Ik storm de camper weer in en giet de Deet royaal over me heen. Zo nu kan ik er tegen, maar zelfs zo'n lopende vergif bom is niet veilig voor de vraatzuchtigen. Capuchon op en snel doorlopen naar het strand. Zelden heb ik zo kort genoten van een mooie zonsondergang. De muggen zoemen om me heen, kruipen zelfs in mijn neus en oren. Hangen en vliegen voor de lens, kortom geen pretje. Gelukkig vind ik de foto welgeslaagd, een pleister op de wonde.