MAANDTHEMA: Een rare gewaarwording.
Saksen
Duitsland
Fransvdg
MAANDTHEMA: Een rare gewaarwording.
In de herfstvakantie van 2012 was ik in Dresden. Op de heenweg ben ik daar met de nachttrein naar toe gegaan. Dus ik was ’s morgens voor half acht al in het Hauptbahnhof. Dat was veel te vroeg om in te checken in mijn hostel, dus ik besloot om mijn bagage in het station in een kluisje te zetten. Zo had ik lekker mijn handen vrij en kon ik de hele dag door het centrum van Dresden zwerven.
Iedereen die Dresden niet kent, kan ik echt aanraden om er eens te gaan kijken. De bijnaam van de stad is het Florence aan de Elbe, en dat is beslist niet overdreven. De keurvorsten en koningen van Saksen hebben een schitterende kunstcollectie achtergelaten die over meerdere musea verspreid is.
En sinds de val van het IJzeren Gordijn is er gigantisch geïnvesteerd in de wederopbouw van de stad, die in de nacht van 13 op 14 februari 1945 zwaar in puin is gegooid bij bombardementen om Hitler op zijn knieën te krijgen.
Het was stralend weer die dag. Ik keek mijn ogen uit. In 1987, in de DDR tijd, ben ik hier ook geweest. Toen was de Frauenkirche nog een ruïne en de Residenz, het vorstelijk paleis, was ook een bouwval. De varens groeiden er toen, zonder pot, zo uit de vermolmde vensterbanken vandaan. Wat een verschil met de huidige situatie!
Na uren zwerven, en honderden foto’s verder, besloot ik om terug te gaan naar het station. Gaar van alle indrukken die ik had opgedaan wilde ik wel naar het hostel toe, dat ik thuis via Booking.com gereserveerd had.
Maar toen werd het tijd voor een rare gewaarwording:
Vlak bij het station was de weg afgezet met rood-wit plastic lint en een cordon politieagenten. Trams konden er niet meer door. Bij de zijingang van het station stonden heel wat groen-witte politiebusjes. Daar mocht ik nog wel het gebouw in. Wat was hier aan de hand?? BOMALARM! Wat??! Ja, bomalarm. Er was een verdacht pakketje in het station gevonden. Van afstand kon ik de kluis zien waar mijn tas in stond….Wat nu?
Zaterdagmiddag half zes….wel een tramkaart….geen tram…geen bagage….ik dreutel wat heen en weer….denk van alles….Moet ik nou nog nieuwe toiletspullen en verschoning gaan kopen?? Hoe ga ik dit met de verzekering regelen als het lang duurt?….Aan een explosie denk ik helemaal niet, meer aan het ongemak……Ik besluit een agent aan te spreken bij het afzetlint voor de kluizen…hij kijkt me verbaasd aan. Blijkbaar ben ik de eerste die met dit probleem bij hem kom. Hij belt een superieur. Het is even stil. Dan mag ik onder begeleiding van de agent wel naar de kluizen. Snel pak ik de sleutel en ga er daarna als de gesmeerde bliksem weer vandoor.
Een kwartiertje later wordt de alarmsituatie opgeheven. En in de krant van maandag lees ik later dat de “bom”een opgerold tafelkleed was. Loos alarm dus, maar wel een rare gewaarwording.
Enne…het maandthema in december is “pech”. Eigenlijk is dit maar een heel klein beetje pech, hè, meer grote verbazing. Mijn bomalarm stelt gelukkig helemaal niets voor, als ik het vergelijk met het bomalarm uit 1945. Dat was pas echt vette pech.
Foto's
