Bier drinken, bratwurst eten en zwanen voeren
Rijnland-Palts
Duitsland
Annettoz
Bier drinken, bratwurst eten en zwanen voeren
Altstadtfest in Speyer! Het feest der feesten voor de ware Speyeraar. In het normaal gesproken rustige stadje aan de Rijn, ziet het nu zwart van de mensen. Iedereen die ooit in Speyer is geboren of is opgegroeid keert speciaal voor deze dag terug naar hun (oude) thuis. De grote parkeerplaats bij de brug is helemaal afgezet en volgepropt met kermisattracties en verspreid over de stad treden livebands op. Zoals we de Duitsers kennen is overal bier en bratwurst te verkrijgen.
Het is een zwoele zomeravond en ook al is mijn studie inmiddels weer begonnen, ik spijbel lekker een weekje om dit speciale event mee te maken! Met een pretzel in mijn rechterhand en een weizenradler in mijn andere hand loop ik samen met Kathrin door de lange winkelstraat. We passeren verschillende etenstentjes. Van pannenkoeken met Baileys, tot Indonesische gerechten. Alles is hier te halen! Kisse is bijna klaar met het werk in een van zijn winkels, dus we besluiten hem even op te zoeken. Kathrin was zijn allereerste schoolvriendinnetje en sindsdien zijn ze altijd beste vrienden gebleven. Ik begrijp wel waarom! Het klikt erg goed tussen ons en wanneer Kisse aan het werk is spreken wij af om ergens koffie te drinken of om ijs te eten in de Domgarten. Kathrin woont nog als enige van de grote vriendengroep in Speyer, samen met haar vriend Michi.
We hebben geluk! Kisse is net klaar met zijn werk wanneer we arriveren. Hij wenst de teamleider een “schone feierabend” en duikt met ons de stad in. Via verstopte weggetjes die ik nog nooit eerder heb ontdekt op een van mijn dwaaltochten door de stad, komen we uit bij een ruine midden tussen de huizen in. In het krot is een podium gebouwd waar een erg goede band staat op te treden. Met speciale lichteffecten weten ze een hele bijzondere sfeer neer te zetten tegen de half afgebrokkelde muren. In de Domgarten wordt even later de avond officieel ingeluid met een spetterende vuurwerkshow. Kisse, Kathrin en ik klimmen tegen de brug op om het beste uitzicht te hebben van iedereen. Daar zitten toevallig nog meer vrienden van Kisse die hij al maanden niet meer gezien heeft. Het wordt al snel een gezellige bende.
We verplaatsen ons van biertent naar eettentje langs de Rijn, richting het strand. Op het land ligt een oud schip, “Paul” genaamd. Eromheen heeft de gemeente een groot strand aangelegd, met een houten tropische bar erbij! De houten schutting met palmbomen ervoor geeft je het idee even weg te zijn uit Duitsland. Slierten met gekleurde kleine lampjes lopen van boom tot boom en schijnen een zwak ligt op de vele hangmatten, slaapbanken en loungestoelen die op het zand staan opgesteld. Ook bovenop het schip staan heerlijke stoelen! Met de vrolijke zomerse muziek erbij is dit een goede plek om even te blijven hangen. Dat doen we dus ook, net zo lang tot Kisse en ik nog knus met z'n tweetjes met onze voeten in het zand zitten. Tijd voor elkaar is erg belangrijk wanneer je de ander zo weinig ziet. Met mijn studie en zijn werk is het soms lastig om elkaar regelmatig op te zoeken. Ik moet inmiddels nog drie jaar studeren en hij heeft geen geschikte baan kunnen vinden in Nederland. Als ik nou vloeiend Duits kon schrijven, zou ik daar verder kunnen studeren maar dat is helaas geen optie. Dus moeten we de tijd maar zo zien te overbruggen!
Terwijl we gezellig zitten te praten breekt opeens het onweer los. De regen komt met bakken uit de hemel vallen en de weinige strandgasten zoeken snel beschutting bij de bar en onder de bomen. Dit laatste is niet zo'n goed plan, aangezien het onweer recht boven ons zit en we zien hoe met een flinke klap de bliksem inslaat aan de overkant van de rivier. Snel duikt iedereen onder de bar, om straks geen omvallende boom of bliksemschicht op zich te krijgen. Kisse en ik zitten in een klein hoekje van de bar gedrukt, onder de toonbank in een plastic bak die ons droog van de grond houdt. Dit is wel een heel erg romantisch stekje, als het onweer niet zo eng zou zijn! Wanneer het onweer verschuift en de regen iets afneemt, besluiten we om naar huis te lopen.
De warme asfaltweg is verandert in een snelstromend riviertje door de plotselinge regenbui en we banjeren er heerlijk doorheen op onze blote voeten. Kisse pakt me bij m'n hand en leidt me een stukje van de weg af, naar een kromming in de rivier die goed verscholen ligt. Uit zijn plastic tas haalt hij een oud stuk brood van de vorige dag en overhandigt het me met een glimlach. Ik heb geen idee wat ik met het taaie brood moet, maar dan wijst hij naar het zwarte wateroppervlak. Daar langs de kant drijven meer dan vijftig stralend witte zwanen op het water. Voorzichtig lopen we naar ze toe tot we zo dichtbij zijn dat we ze bijna kunnen aanraken. Kisse breekt een stuk brood af en gooit het om ons heen en voordat ik het doorheb zijn we omsingeld door deze gracieuze dieren. Kisse is zo lief. Ik kan het niet laten om hem te blijven aanstaren terwijl hij vol interesse probeert een zwaan te aaien. Welke jongen van 25 denkt er nou aan om de oude stukjes brood te bewaren, om die vervolgens 's nachts met mij aan de zwanen te voeren! Even later loopt hij verder naar zijn huis met mij op zijn rug, net zoals we de nachten in St. Kilda doorbrachten. Toen gebruikte hij nog het excuus dat het een goede surftraining is om iemand op zijn rug te dragen, maar nu mag hij gewoon zeggen dat hij het fijn vindt me zo dichtbij te hebben. Ik laat m'n hoofd op zijn schouder rusten en geniet nog vol van deze geweldige Altstadtfest. Wat mij betreft herhalen we dit elk jaar weer!
Foto's
